Μια πρωτοφανής συγκέντρωση της οικονομικής δραστηριότητας στις μεγαλουπόλεις, από την Κίνα μέχρι τις ΗΠΑ, έχει τα τελευταία 20 χρόνια αλλάξει άρδην τη διάρθρωση της παγκόσμιας ανάπτυξης, που συγκεντρώνεται σε μεγάλο ποσοστό σε αυτές τις μεγαλουπόλεις. Ετσι, το ήμισυ της αύξησης που σημειώνει το παγκόσμιο ΑΕΠ προέρχεται από περιφέρειες που αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου εδάφους. Και περίπου 2 δισ. άνθρωποι, αριθμός αντίστοιχος με το 27% του παγκόσμιου πληθυσμού με στοιχεία του 2019, ζουν σε περιοχές που συνεισφέρουν το ήμισυ της παγκόσμιας ανάπτυξης. Η εικόνα προκύπτει από σχετική έρευνα του ιδρύματος McKinsey Global Institute ανάμεσα σε 178 πόλεις από όλον τον κόσμο, που διαπιστώνει την ασυνήθιστα μεγάλη συγκέντρωση οικονομικής ανάπτυξης σε περιοχές όπως οι πόλεις Σεντζέν και Γκουανγκτζού στην Κίνα, Δελχί και Μπανγκαλόρ στην Ινδία, Λος Αντζελες και Ντάλας στις ΗΠΑ.
Η έρευνα καταδεικνύει πως η ανάπτυξη είναι διάχυτη σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, με πόλεις και περιφέρειες 130 χωρών σε όλες τις ηπείρους να έχουν τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην ανάπτυξη. Πρόκειται για πόλεις και περιοχές τόσο ετερόκλητες και διαφορετικές όσο το Σάο Πάουλο στη Βραζιλία, το Λάγος και η Ιμπαντάν στη Νιγηρία, το Βουκουρέστι στη Ρουμανία και το Μπογκόρ στην Ινδονησία. Προκύπτει μάλιστα πως οι πλέον ευημερούσες περιοχές φτωχών χωρών έχουν πολύ περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με πόλεις αναπτυγμένων οικονομιών παρά με τις πόλεις γειτονικών τους χωρών. Ενδεικτικά, το Πόρτο στην Πορτογαλία έχει παρεμφερές κατά κεφαλήν ΑΕΠ με την πόλη Μαπούσα της Ινδίας.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες περίπου 600 εκατ. άνθρωποι ζουν σε περιοχές στις οποίες μειώθηκε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ.
Η McKinsey διαπίστωσε επίσης πως από το 2000 ώς και το 2019 περίπου 1,1 δισ. άτομα στην Κίνα και σχεδόν άλλο 1 δισ. σε 75 άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων η Αίγυπτος, η Βραζιλία, η Κολομβία και η Ινδία, έχουν κατακτήσει ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, δηλαδή την κατάσταση εκείνη στην οποία το προσδόκιμο ζωής υπερβαίνει τα 72,5 έτη και το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι μεγαλύτερο από 8.300 δολ. Σημειωτέον ότι στην έρευνά της χρησιμοποίησε νέες τεχνικές, όπως η παρατήρηση και καταγραφή της φωτεινότητας μέσω δορυφόρου, μια μέθοδο με την οποία υπολογίζεται η ανάπτυξη βάσει του όγκου του τεχνητού φωτισμού που χρησιμοποιείται στην εκάστοτε περιοχή.
Οπως επισημαίνει σχετικό δημοσίευμα των Financial Times, η έρευνα φέρνει στο φως και την άλλη πλευρά του νομίσματος, τις περιοχές στις οποίες υποχωρεί το βιοτικό επίπεδο και δεν είναι καθόλου λίγες, δεδομένου ότι τις τελευταίες δύο δεκαετίες περίπου 600 εκατ. άνθρωποι ζουν σε περιοχές στις οποίες μειώθηκε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Σε εθνικό επίπεδο είναι σπάνιο φαινόμενο να μειώνεται το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, αλλά έχει συμβεί κυρίως σε περιοχές της Αφρικής με μεγάλη αύξηση πληθυσμού. Οι περιοχές στις οποίες σημειώνει πτώση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και το βιοτικό επίπεδο βρίσκονται και πάλι διάσπαρτες σε 100 χώρες, μεταξύ των οποίων και ορισμένες οικονομίες του G7 όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς, η Ιταλία και η Ιαπωνία. Σχολιάζοντας τα πορίσματα της έρευνας, η Καμάλ Τσάουι, διευθύντρια του κέντρου επιχειρηματικότητας, μικρομεσαίων επιχειρήσεων, περιφερειών και πόλεων στον ΟΟΣΑ, δήλωσε στους F.T. πως οι πλέον παραγωγικές περιοχές μιας χώρας, συνήθως οι μεγαλουπόλεις, παρουσιάζουν κατά μέσον όρο διπλάσια παραγωγικότητα σε σύγκριση με τις λιγότερο παραγωγικές πόλεις. Η ίδια τονίζει, πως «μέσα στις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν αυξηθεί οι ανισότητες ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές».