Παραμένει ακόμη αμφίβολο αν η απόσχιση της Βρετανίας από την Ε.Ε. σφραγίζει οριστικά το μέλλον του Λονδίνου και του χρηματοπιστωτικού κέντρου του City. Είναι, όμως, γεγονός ότι το Λονδίνο είχε επωφεληθεί τα μέγιστα όταν ως χρηματοπιστωτικό κέντρο αποτελούσε και πύλη στην Ε.Ε. Η συμφωνία που συνήψε η Βρετανία με την Ε.Ε. μετά το Brexit στα τέλη του 2020 δεν περιλαμβάνει τον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει πως οι εταιρείες του City δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις αγορές της Ε.Ε. επί ίσοις όροις και στη βάση των ίδιων κανόνων. Πολλά στελέχη τραπεζών αμφισβητούν το κατά πόσον το Brexit συνεπάγεται αναπόφευκτα παρακμή του City. Ηδη, όμως, η βρετανική πρωτεύουσα εγκαταλείπεται από επιχειρήσεις, ανθρώπους, περιουσιακά στοιχεία και τίτλους.
Σύμφωνα με ανάλυση της Ernst & Young που δόθηκε στη δημοσιότητα τον περασμένο Μάρτιο, ήδη 24 εταιρείες του χρηματοπιστωτικού τομέα έχουν ανακοινώσει ότι σκοπεύουν να μεταφέρουν στην Ε.Ε. 1,3 τρισ. στερλίνες, ποσό αντίστοιχο του 1,46 τρισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή τα 2/5 των μεγαλύτερων βρετανικών εταιρειών παροχής χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών σχεδιάζουν να μεταφέρουν μέρος των δραστηριοτήτων τους και μέρος του προσωπικού τους στις χώρες της Ε.Ε. Και την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (ΕΒΑ) διαπιστώνει πως ο αριθμός των τραπεζικών στελεχών εντός Ε.Ε. με αμοιβές άνω του ενός εκατ. ευρώ έχει εκτοξευθεί και πλησιάζει τις 2.000. Ανέρχονται συγκεκριμένα σε 1.957, όταν το 2020 ήταν μόλις 1.383 στελέχη. Οπως τονίζει σχετικό ρεπορτάζ των Financial Times, τον πρώτο χρόνο μετά το Brexit η Βρετανία παρέμεινε η πρώτη παγκόσμια δύναμη σε εξαγωγή χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.
Τα 2/5 των μεγαλύτερων βρετανικών χρηματοπιστωτικών εταιρειών σχεδιάζουν να μεταφέρουν μέρος των δραστηριοτήτων τους και του προσωπικού τους σε χώρες της Ε.Ε.
Σύμφωνα με την εταιρεία υποστήριξης συμφερόντων The City UK, ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να εμφανίζει πολύ καλύτερες επιδόσεις από άλλες μητροπόλεις χρηματοπιστωτικών σε σχέση με διάφορες μετρήσεις της ανταγωνιστικότητας στον τομέα των χρηματοπιστωτικών εταιρειών. Οπως, όμως, σχολίασε στους FT ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Μάιλς Σελίτς, οι ανταγωνιστές του Λονδίνου, τα άλλα μεγάλα χρηματοπιστωτικά κέντρα, έχουν αναπτυχθεί πολύ περισσότερο, καθώς έχει μειωθεί το μερίδιο της βρετανικής πρωτεύουσας σε αγορές όπως ο διασυνοριακός τραπεζικός δανεισμός, τα ασφαλιστικά συμβόλαια και τα περιουσιακά στοιχεία που διαχειρίζονται τα hedge funds, ενώ έχει αυξηθεί εκείνο των ανταγωνιστικών χρηματοπιστωτικών κέντρων, όπως η Νέα Υόρκη και το Χονγκ Κονγκ. Είναι ενδεικτική η μείωση που καταγράφει η κεφαλαιοποίηση της αγοράς του Λονδίνου σε μια περίοδο που αυξάνεται η κεφαλαιοποίηση των άλλων μεγάλων αγορών. Το 2000 η κεφαλαιοποίηση της αγοράς του Λονδίνου ήταν 100% του ΑΕΠ της Βρετανίας και σήμερα μόλις 69%. Στο ίδιο διάστημα από 100% των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γαλλίας και της Αυστραλίας αυξήθηκε αντιστοίχως σε 158%, 164%, 121% και 133% του ΑΕΠ τους.
Μιλώντας στους FT o Κρις Χέιγουορντ, προεδρεύων της Ενωσης του City του Λονδίνου, εκφράζει την άποψη ότι το Λονδίνο βρίσκεται «σε ένα σταυροδρόμι». Αντιμέτωπο με τον αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό, το άλλοτε κυρίαρχο χρηματοπιστωτικό κέντρο της Ευρώπης χρειάζεται μια μακροπρόθεσμη κατεύθυνση, ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, ρυθμιστικές αρχές και έναν κλάδο έτοιμο να δράσει «για να διατηρήσει κατά βιώσιμο τρόπο το καθεστώς της παγκόσμιας δύναμης στον τομέα των χρηματοπιστωτικών». Και η μεταρρύθμισή του, που σχεδιάζει ο Βρετανός πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ, έχει ως κεντρικό άξονα την ανάγκη να ανακτήσουν οι εταιρείες χρηματοπιστωτικών του Λονδίνου τη δυνατότητα να αναλαμβάνουν μεγαλύτερα ρίσκα για να αναπτυχθούν περαιτέρω.
