Ενώ η Κίνα επιβραδύνεται και πλήττεται από την κρίση των κατασκευαστικών και της αγοράς ακινήτων, η Ινδία εξακολουθεί να ανεβαίνει και διεθνείς οίκοι εναποθέτουν σε αυτήν τις ελπίδες τους για την τόνωση της παγκόσμιας ανάπτυξης. Στο μεταξύ, το Πεκίνο μειώνει το κόστος του δανεισμού και των στεγαστικών δανείων σε μια προσπάθεια να τονώσει τη ζήτηση, αλλά αποδεικνύεται πως δεν αρκούν.
«Η ταχύτατη ανάπτυξη της ινδικής οικονομίας όπως και η γενικότερα ευνοϊκή εικόνα της ευρύτερης περιοχής της Νοτιοανατολικής Ασίας θα αποτελέσουν σημαντικούς μοχλούς παγκόσμιας ανάπτυξης», τόνισε χθες η S&P Global Insights. Προσέθεσε μάλιστα πως η εκτίμηση αυτή δεν αφορά μόνον το εγγύς μέλλον αλλά το μακροπρόθεσμο και υπογράμμισε ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία θα σημειώσουν σημαντική ανάπτυξη εκτός από την Ινδία, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ. Εχει προηγηθεί προ ολίγων ημερών αντίστοιχη πρόβλεψη του οίκου Moody’s που αν και προεξοφλεί παγκόσμια επιβράδυνση βλέπει την Ινδία και την Ινδονησία να αποτελούν «θυλάκους αντοχής» και να σημειώνουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Η S&P Global εκτιμά επιπλέον πως μέχρι το 2030 η Ινδία θα εκτοπίσει την Ιαπωνία από την τρίτη θέση ανάμεσα στις οικονομίες, με το ΑΕΠ της να αυξάνεται από τα 3,5 τρισ. δολάρια στα οποία ανερχόταν το περασμένο έτος και να φτάνει στα 7,3 τρισ. δολάρια το 2030.
Η S&P Global εκτιμά πως έως το 2030 η Ινδία θα ξεπεράσει την Ιαπωνία και θα γίνει η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
Παράλληλα, το Πεκίνο προσπαθεί να τονώσει τη ζήτηση στη χειμαζόμενη κινεζική οικονομία με παραδοσιακά μέσα νομισματικής πολιτικής, καθώς την περασμένη εβδομάδα μείωσε τα επιτόκια στις χορηγήσεις πιστώσεων. Οι μειώσεις των επιτοκίων, όμως, περιορίζουν μεν το ύψος των δόσεων των στεγαστικών δανείων, αλλά την ίδια στιγμή ελαχιστοποιούν τα κέρδη των κινεζικών νοικοκυριών από τους τόκους στις καταθέσεις τους. Οπως επισημαίνουν οικονομικοί αναλυτές, αφενός η ανησυχητική εικόνα της κινεζικής οικονομίας και αφετέρου η απουσία μακροπρόθεσμων μεταρρυθμίσεων σε τομείς όπως το συνταξιοδοτικό σύστημα και το ασφαλιστικό δεν δίνουν στους καταναλωτές τη δυνατότητα και τα μέσα να προχωρήσουν σε δαπάνες. Την περασμένη εβδομάδα, οπότε ανακοίνωσε ότι μειώνει τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων και χαλαρώνει τους κανόνες για τους νέους αγοραστές κατοικιών στα μεγάλα αστικά κέντρα, η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας τόνισε πως τα μέτρα στοχεύουν «να οδηγήσουν σε αύξηση της κατανάλωσης». Προκειμένου, όμως, να μη συρρικνωθούν περαιτέρω τα περιθώρια κέρδους τους, οι κρατικές τράπεζες έσπευσαν να μειώσουν συντονισμένα τα επιτόκια καταθέσεων από 10 έως 25 μονάδες βάσης. Περιόρισαν, έτσι, τις αποδόσεις που μπορούν να αντλήσουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις της Κίνας από τις καταθέσεις τους.
Αναλυτές της Nomura εκτιμούν πως οι μειώσεις των επιτοκίων συνεπάγονται ότι οι δανειολήπτες εξοικονομούν από 200 έως 3.900 δισ. γουάν ετησίως, ποσό αντίστοιχο των 27 έως 41 δισ. δολαρίων. Την ίδια στιγμή όμως, οι ίδιοι αναλυτές υπολογίζουν πως η μείωση των επιτοκίων καταθέσεων κατά 15 μ.β. σε καταθέσεις ύψους 131,4 δισ. γουάν, περίπου 18 δισ. δολάρια, πλήττει τα κινεζικά νοικοκυριά καθώς μειώνει τους τόκους τους κατά 197 δισ. γουάν, ποσό αντίστοιχο των 27,5 δισ. δολαρίων περίπου. Δεδομένου ότι στην Κίνα το 70% του πλούτου των νοικοκυριών έχει επενδυθεί σε ακίνητα, οικονομικοί αναλυτές επικροτούν μεν την προσπάθεια του Πεκίνου να σταθεροποιήσει με αυτά τα μέσα την αγορά ακινήτων, αλλά δεν την θεωρούν επαρκή. Οπως τονίζουν, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να πεισθούν οι Κινέζοι να αυξήσουν τις δαπάνες τους, ώστε έτσι να τονώσουν και την οικονομία της χώρας τους, θα ήταν αν το Πεκίνο μεταφέρει πόρους προς τους καταναλωτές από άλλους κλάδους της οικονομίας και όχι από τις αποταμιεύσεις των νοικοκυριών.