Σήμερα οι δυτικές χώρες έχουν μια ευκαιρία να συγκροτήσουν ένα αξιόπιστο σχέδιο υποδομών για τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Η Πρωτοβουλία του «Δρόμου του Μεταξιού» της Κίνας, ύψους 1 τρισ. δολ., έχει γονατίσει από επισφαλείς πιστώσεις και ενδέχεται να απολέσει τη συμμετοχή της Ιταλίας, της μοναδικής μεγάλης και πλούσιας δημοκρατικής χώρας που συμμετέχει σε αυτήν. Από την άλλη πλευρά, η ίδια η Κίνα έχει επίσης τα δικά της οικονομικά προβλήματα, όπερ σημαίνει πως δυσκολεύεται να διαθέσει επιπρόσθετα κονδύλια σε επενδύσεις στο εξωτερικό.
Από την άλλη πλευρά, η «Ομάδα των Επτά» προωθεί έναν οικονομικό «διάδρομο» που συνδέει την Ινδία με την Ευρώπη μέσω της αραβικής χερσονήσου, έναν υπεραφρικανικό «διάδρομο» που συνδέει τη Ζάμπια με την Ανγκόλα μέσω της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, καθώς και συνεργασίες για να βοηθηθούν η Ινδονησία, το Βιετνάμ, η Νότια Αφρική και η Σενεγάλη, ώστε από τα ορυκτά καύσιμα να μεταβούν στην ανανεώσιμη ενέργεια. Αυτά τα έργα έχουν κοινή γεωπολιτική λογική. Οι προηγμένες δημοκρατικές χώρες υπό την ηγεσία των ΗΠΑ επιδιώκουν βελτίωση των σχέσεων με τις αναπτυσσόμενες, ώστε να τις αποτρέψουν από το να περιέλθουν στην αγκάλη της Κίνας. Εν τω μεταξύ, τα έργα πράσινης ενέργειας –γνωστά ως Συνεργασίες Ενεργειακής Μετάβασης– θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής. Η πρωτοβουλία των «Επτά» έχει επίσης μια οικονομική λογική. Οι «διάδρομοι» θα συνδέουν τις φτωχότερες χώρες με νέους πελάτες, επιτρέποντάς τους να εκμεταλλεύονται τους πόρους τους πιο αποτελεσματικά. Και οι επενδύσεις σε υποδομές θα πρέπει να συμβάλλουν στη στήριξη της ανάπτυξης. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έχει μιλήσει για τη λεγόμενη Σύμπραξη της Δύσης για Υποδομές και Επενδύσεις, αναφερόμενος στον προτεινόμενο «διάδρομο» που συνδέει την Ινδία, τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Ωστόσο, η Σύμπραξη έχει ακόμη πολλά να αποδείξει. Υποσχέθηκε να συγκεντρώσει 600 δισ. δολάρια μέχρι το τέλος του 2027, αλλά οι κυβερνήσεις έχουν παράσχει μέχρι στιγμής λίγα μετρητά. Υπάρχει ένας καλός λόγος που τα χρήματα άργησαν να ρεύσουν. Η Σύμπραξη της Δύσης υποτίθεται πως είναι καλύτερη από τον «Δρόμο του Μεταξιού», επιμένοντας σε υψηλά περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα καθώς και πρότυπα διακυβέρνησης. Χρειάστηκε επομένως χρόνος για να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο-αγωγός ποιοτικών έργων. Τώρα που έχουν δρομολογηθεί ορισμένα μεγάλα έργα, οι επενδύσεις θα μπορούσαν να αυξηθούν γρήγορα. Ομως, οι προηγμένες χώρες δεν βάζουν εύκολα το χέρι στην τσέπη, αντιθέτως ελπίζουν να δώσουν κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα να παρέχει πολλά μετρητά. Εάν αυτός αναλάβει τον ηγετικό ρόλο στην υλοποίηση των έργων, δεν θα μειώσει απλώς την ανάγκη για δημόσιο χρήμα, αλλά και οι ίδιοι οι επενδυτές θα λάβουν πρόθυμα τη διαβεβαίωση ότι τα έργα θα αποδώσουν.