Κοιτάζοντας τις κολεξιόν των μεγάλων οίκων μόδας για την επόμενη σεζόν, βλέπει κανείς ότι η πληθωρική και κάπως τρελή αισθητική της πανδημίας αρχίζει να δίνει τη θέση της σε πιο «ήσυχες» τάσεις. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά στις προτάσεις του επόμενου έτους αποκαλύπτει μιαν άλλη εξαιρετική, μικρή λεπτομέρεια: αυτά τα ίσια παλτό, τα κασμίρ πουλόβερ και τα πλισέ παντελόνια έχουν όλα το ίδιο χρώμα. Η συλλογή του Balenciaga είναι κυρίως μαύρη, της Miu Miu είναι ναυτικό μπλε, του Saint Laurent μπεζ και του Versace φιστικί και παστέλ ροζ. Σε αυτήν την εποχή κορεσμού λογοτύπων και viral προϊόντων, οι μάρκες πολυτελείας φαίνεται να καταφεύγουν στα χρώματα που αποτελούν το σήμα κατατεθέν τους για να ξεχωρίσουν από τις υπόλοιπες.
Η κάθε μία καταφεύγει σε ένα χρώμα για να πει την ιστορία της. Ο Balenciaga χρησιμοποιεί το μαύρο, που συχνά συνδέεται με την κομψότητα, για να αναδείξει τη μόδα σαν μια ιστορία που διαδραματίζεται στους δρόμους (όπου πολλοί φορούν μαύρα). Η Miu Miu ενισχύει με το σκούρο μπλε τον υπαινιγμό της για την αισθητική του κολεγίου και την ιστορική εμμονή της με τις στολές. Ο Versace καταφεύγει στους παστέλ τόνους που όλοι θυμούνται από τις καμπάνιες του Τζιάνι από τη δεκαετία του 1990 και ο Saint Laurent χρησιμοποιεί το μπεζ για να επεκτείνει την επιρροή που είχε το σακάκι του σαφάρι από τη δεκαετία του 1970 σε κάθε τύπο ρούχου, σύμφωνα με την El Pais. Αλλά ίσως το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό του Gucci. Το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του Σάμπατο ντι Σάρνο με τον ιταλικό οίκο τον περασμένο Σεπτέμβριο ανακοινώθηκε σε διαφημιστικές πινακίδες σε όλες τις κύριες πρωτεύουσες του κόσμου με μία λέξη: Ancora (που σημαίνει «ακόμη» ή «για άλλη μια φορά», με όλους τους συνειρμούς που μπορεί να έχει) σε σκούρο κόκκινο φόντο. Χωρίς εικόνα, απλά με ένα κόνσεπτ και ένα χρώμα που φάνηκε αργότερα σε μερικά ρούχα κατά τη διάρκεια της επίδειξης μόδας.
Οι σόλες του Louboutin είναι κόκκινες, γιατί το 1993 ο σχεδιαστής ήθελε να κάνει ένα παπούτσι που να αποτίει φόρο τιμής στον Αντι Γουόρχολ.
Φυσικά, υπάρχουν και κάποιες τυχαίες συμμαχίες μεταξύ brands και χρωμάτων, που κατέληξαν να είναι προσοδοφόρες: ο Hermès χρησιμοποιεί το πορτοκαλί επειδή δεν υπήρχαν κρεμ κουτιά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ετσι, ο οίκος αποφάσισε να κάνει μια προσωρινή αλλαγή με μια παρτίδα κουτιών χρώματος πορτοκαλί που ήταν «ελαττωματικά», αλλά τελικά κατέληξαν να γίνουν το σήμα κατατεθέν της μάρκας.
Ο Tiffany & Co. έχει το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα, γιατί στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ιδρύθηκε, οι νύφες της ανώτερης τάξης φορούσαν παρόμοια απόχρωση στα αξεσουάρ τους την ημέρα του γάμου τους.
Οι σόλες του Louboutin είναι κόκκινες γιατί το 1993 ο σχεδιαστής ήθελε να κάνει το ντεμπούτο του με ένα παπούτσι που να αποτίει φόρο τιμής στον Αντι Γουόρχολ και ένιωθε ότι αυτός ο συνδυασμός ήταν ευκολοφόρετος και ποπ ταυτόχρονα. Τα δύο πρώτα χρώματα είναι εμπορικά σήματα, ενώ ο Louboutin έχει δικαστικές διαμάχες εδώ και μία δεκαετία, ώστε κανείς άλλος να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει το στυλ του. Ενώ οι πασαρέλες φαίνεται να υπονοούν ότι σχεδόν κανείς δεν θέλει πια λογότυπα και ότι όλα κλίνουν προς τη λεπτότητα, το Instagram συνεχίζει να είναι το πεδίο μάχης για άμεση διάκριση και αναγνώριση και το χρώμα είναι το μόνο που παραμένει ως εργαλείο για κάτι τέτοιο. Ο Gucci είναι μπορντό, ο Valentino λευκός, ο Burberry μπλε, η Miu Miu είναι μπλε και η Off White κίτρινη – τουλάχιστον προς το παρόν.