H Eλλάδα άλλαξε από τότε που το ΔΝΤ την επισκεπτόταν ως τοποτηρητής, αλλά πιθανώς άλλαξε και το Ταμείο. Σε κάθε περίπτωση, η χθεσινή έκθεση της αποστολής του στο πλαίσιο του άρθρου ΙV δεν θυμίζει και πολύ κείμενα του παρελθόντος: δεν εκφράζει ανησυχίες για το χρέος, μεσοπρόθεσμα, ή τη δημοσιονομική προσαρμογή, βρίσκει τις τράπεζες «ανθεκτικές», έχει έναν καλό λόγο ακόμη και για τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, για τις οποίες πάντα πίεζε.
Ισως παραμένει σταθερό στην άποψή του ότι οι μισθοί δημοσίων υπαλλήλων και οι συντάξεις είναι αρκετά υψηλοί σε σύγκριση με άλλες χώρες, επομένως το κράτος πρέπει να δώσει αλλού προτεραιότητες στην κατανομή των δαπανών του. Οι πιέσεις για αυξήσεις μισθών και συντάξεων πρέπει να αποκρουσθούν, υποστηρίζει, προκειμένου να βρεθεί χώρος για κρίσιμες κοινωνικές και επενδυτικές δαπάνες.
Ενδιαφέρον είναι ότι το Ταμείο επικροτεί τα πρόσφατα μέτρα για τη φοροδιαφυγή, χαρακτηρίζοντάς τα «σημαντικά και ευπρόσδεκτα».
Βεβαίως εντοπίζει κινδύνους, που είναι πράγματι σοβαροί και αναδεικνύονται άλλωστε συχνά στον δημόσιο διάλογο και στην Ελλάδα. Κινδύνους που αφορούν κυρίως τη μεσομακροπρόθεσμη ανάπτυξη, όταν το Ταμείο Ανάκαμψης θα έχει εκπνεύσει. Με το σημερινό επίπεδο αποταμιεύσεων, μια σημαντική διαρθρωτική ανισορροπία, το μεγάλο επενδυτικό κενό της χώρας, αλλά και το δημογραφικό, οι αναπτυξιακές προοπτικές μεσοπρόθεσμα δεν διαγράφονται λαμπρές. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της αποστολής του, που παρουσίασε χθες σε συνέντευξη Τύπου ο επικεφαλής Τζονγκ Σικ Κανγκ, ο ρυθμός ανάπτυξης προβλέπεται να είναι φέτος 2,5%, θα υποχωρήσει στο 2% το 2024, αλλά ενόψει της λήξης του Ταμείου Ανάκαμψης, της χαμηλής δυνητικής ανάπτυξης (αν κι αυτή πέρασε για πρώτη φορά, μετά την κρίση χρέους, σε θετικό έδαφος το 2022) και στο φόντο των δημογραφικών αρνητικών εξελίξεων, θα υποχωρήσει στο 1,25% μεσοπρόθεσμα.
Πηγές πίεσης και ανησυχίας αποτελούν για το ΔΝΤ και η νομισματική σύσφιγξη, ο πληθωρισμός –προβλέπεται να φτάσει το 2% στο τέλος του 2025–, ενώ «καμπανάκι» χτυπά και για τις τιμές των ακινήτων που έχουν πάρει την ανηφόρα.
Τι προτείνει λοιπόν το Ταμείο:
Πρώτον, μια δημοσιονομική πολιτική φιλική προς την ανάπτυξη. Εγκρίνει την πρόθεση της κυβέρνησης για πρωτογενές πλεόνασμα 2% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα, σημειώνοντας ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζει και τη βιωσιμότητα του χρέους και τον δημοσιονομικό χώρο για επενδύσεις και κοινωνικές δαπάνες.
Δεύτερον, επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων. Ξεχωρίζει τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις, που διευκολύνουν τις επιχειρήσεις, την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, αλλά και την ενθάρρυνση της συμμετοχής στην αγορά εργασίας ειδικά των γυναικών, μέσω της προσφοράς φροντίδας για τα παιδιά. Προτείνει επίσης, στο πλαίσιο αυτό, μείωση του φόρου εισοδήματος για τον δεύτερο εργαζόμενο στην οικογένεια.