Καθώς φθάνουμε στην εκπνοή του 2023, βρισκόμαστε στα μισά του δρόμου προς μερικά βασικά ορόσημα που έθεσε η διεθνής κοινότητα το 2015. Μέχρι τώρα υποτίθεται ότι είμαστε σε καλό δρόμο για να επιτύχουμε τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών και να μειώσουμε κατά 43% τις εκπομπές ρύπων, όπως ορίζει η Συμφωνία του Παρισιού. Ρεαλιστικά μιλώντας, είναι δύσκολο να πούμε αντικειμενικά εάν είμαστε σε καλό δρόμο για να επιτύχουμε τους στόχους. Συμβατικά μιλώντας, η πρόοδος διαπιστώνεται από τη μεταβολή της θερμοκρασίας ή από τη μείωση των τόνων διοξειδίου του άνθρακα, που εκπέμπονται ως απόλυτος αριθμός ή ως ποσοστό. Αλλά αυτοί οι αριθμοί σημαίνουν κάτι μόνο για τους καλά ενημερωμένους. Με τις εκπομπές, αν μη τι άλλο, μάλλον παρακολουθούμε μια ελαφρά αύξηση έως το 2030, οπότε κάτι πρέπει να αλλάξει.
Υπάρχει σοβαρός λόγος για την αναπλαισίωση και την απλούστευση των μηνυμάτων καθαρού μηδενισμού των ρύπων σε όρους, που ο καθένας μπορεί γρήγορα να κατανοήσει. Υποσχέσεις για μηδενικές εκπομπές και βιώσιμη ανάπτυξη εκφράζονται από όλους, από εταιρείες που θέτουν στόχους βασισμένους στην επιστήμη, μέχρι τοπικά δημοτικά συμβούλια που κηρύσσουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το κλίμα. Ωστόσο, οι εκθέσεις προόδου δείχνουν ότι εξακολουθεί να είναι δύσκολο για κάποιον, που δεν έχει εξοικείωση με τη δράση για το κλίμα ή τη βιωσιμότητα, να καταλάβει εάν οι καλές προθέσεις και οι υποσχέσεις μεταφράζονται σε νέα συμπεριφορά και πραγματική πρόοδο.
Στον δημόσιο τομέα, εν τω μεταξύ, αν και διεκπεραιώνονται τεράστια έργα για την αναβάθμιση του εθνικού δικτύου και τη δημιουργία παραγωγικής ικανότητας των ΑΠΕ, η εκπλήρωση των πρωτοβουλιών για μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα μετακυλίεται ολοένα και περισσότερο στις τοπικές αρχές, όπου το κόστος της τοπικής δραστηριότητας φθάνει μόλις το ένα τρίτο της εθνικής. Αυτό παρουσιάζει μια σειρά ευκαιριών για τη συμμετοχή περισσότερων ενδιαφερομένων, αλλά και τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των φιλοδοξιών, των προτεραιοτήτων και της γλώσσας, που χρησιμοποιείται για τη μετάδοση των μηνυμάτων σχετικά με τη σημειωθείσα πρόοδο και την όλη κατάσταση. Μια νέα, πιο οπτική προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει στο να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για το καθαρό μηδέν.
Μια πλατφόρμα ελεύθερης πρόσβασης, που δημιουργήθηκε φέτος στο Ηνωμένο Βασίλειο, η dedlynetracker, δείχνει πώς πραγματικά οι κεντρικές και τοπικές κυβερνήσεις προχωρούν στους καθαρούς μηδενικούς στόχους τους. Η προσέγγιση αναλύει τις τάσεις απόδοσης και θέτει τους στόχους της «ημερομηνίας επίτευξης». Αναφέρεται η διαθεσιμότητα δεδομένων, όπως και το χάσμα μεταξύ τοπικών και εθνικών μηδενικών στόχων και των τρεχουσών προβολών τους. Οι αξιολογήσεις αρθρώνονται οπτικά ως μια απλή «ημερομηνία» σε ένα καντράν.
Η ανάλυση προβλέπει ότι η Βρετανία θα επιτύχει μηδενικό αποτύπωμα έως το 2062, με τουλάχιστον 12 χρόνια καθυστέρηση, για να περιορίσει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες να ανέλθουν όχι πάνω από 1,5 βαθμό Κελσίου. Επίσης φαίνεται ότι μόνο το 10% των τοπικών αρχών είναι σε καλό δρόμο για να αποδώσει τα αναμενόμενα μέχρι το 2050, και στο άλλο άκρο της κλίμακας 59 από τις 374 τοπικές αρχές προβλέπεται να μην επιτύχουν το καθαρό μηδέν αυτόν τον αιώνα. Ενα ακόμη πιο εντυπωσιακό εύρημα είναι ότι 11 από αυτούς τους τοπικούς φορείς πρέπει να αντιστρέψουν τις τάσεις για να ορίσουν μια ημερομηνία.
Οι διοικήσεις των περιφερειών είναι ένα εξαιρετικό μέρος για την οργάνωση δράσης με στόχο τους μηδενικούς ρύπους, είτε ονομάζονται τοπικές αρχές όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο, είτε κομητείες στις ΗΠΑ, είτε περιφερειακά συμβούλια στην Ισπανία. Απαντες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ζητήσουν από τους τοπικά εκλεγμένους άρχοντες να λογοδοτήσουν και να συνεισφέρουν ενεργά στις προσπάθειες της κοινότητας.
