Ενισχύονται οι πιθανότητες ύφεσης στην Ευρωζώνη κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2023, αφότου η δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα στις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της περιοχής επιδεινώθηκε στα τέλη του έτους.
Τα στοιχεία των επιχειρηματικών ερευνών της S&P Global έδειξαν επιδείνωση σε Γερμανία και Γαλλία σε σχέση με τον περασμένο μήνα, διαψεύδοντας τις προσδοκίες των αναλυτών για βελτίωση, εν μέσω αδύναμης ζήτησης για προϊόντα και υπηρεσίες.
Οι γεωπολιτικές εντάσεις, η απροθυμία των πελατών και η μάχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού είναι ανάμεσα στους λόγους πίσω από τις υποτονικές επιδόσεις της Γερμανίας. Την ίδια στιγμή, η αβεβαιότητα γύρω από τα δημόσια οικονομικά της χώρας, αφότου η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου προκάλεσε μία κρίση στο μέτωπο του προϋπολογισμού, επίσης επιβάρυνε τη δραστηριότητα, σύμφωνα με την S&P Global.
Υπάρχει ένας «αυξανόμενος αριθμός επιχειρήσεων που εμφανίζουν μείωση στην παραγωγή, τόσο στον τομέα των υπηρεσιών όσο και στη μεταποίηση», είπε στο Bloomberg ο Cyrus de la Rubia, επικεφαλής οικονομολόγος της Hamburg Commercial Bank. «Αυτό επιβεβαιώνει την άποψή μας για ένα δεύτερο τρίμηνο αρνητικής ανάπτυξης έως το τέλος του έτους, με ώθηση από τον τομέα της μεταποίησης».
Η απαισιοδοξία για τη γερμανική οικονομία ενισχύεται και από τις προβλέψεις της Bundesbank ότι η Γερμανία μετά βίας θα αναπτυχθεί το 2024, μετά τη συρρίκνωση του τρέχοντος έτους.
Τα στοιχεία για τη Γαλλία δείχνουν μια συρρίκνωση 0,2% το τελευταίο τρίμηνο του έτους, σύμφωνα με την S&P Global. Αυτό θα έρθει μετά τη μείωση του ΑΕΠ κατά 0,1% το τρίτο τρίμηνο.
Ωστόσο, η γαλλική στατιστική υπηρεσία Insee εμφανίστηκε πιο αισιόδοξη την Πέμπτη, προβλέποντας στασιμότητα το τελευταίο τρίμηνο. Για τα δύο πρώτα τρίμηνα του 2024 προβλέπει ανάπτυξη μόλις 0,2%, κάτι που εάν επιβεβαιωθεί, η γαλλική οικονομία θα έχει αποφύγει μια τεχνική ύφεση.
Τα στοιχεία της S&P, πάντως, δείχνουν ότι η απασχόληση μειώθηκε και στις δύο χώρες, ενισχύοντας την εικόνα της εξασθένησης της αγοράς εργασίας στην Ευρωζώνη. Η απασχόληση ήταν έως πρότινος ένα «φωτεινό σημείο» της ευρωπαϊκής οικονομίας, που στήριζε την οικονομική δραστηριότητα παρά τις πιέσεις από τον πληθωρισμό και τη μεταποίηση.
