Ενα πείραμα 23 δισ. ευρώ «τρέχει» η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης με στόχο να αγγίξει το μηδενικό ενεργειακό αποτύπωμα μέχρι το 2045 χωρίς να καταστρέψει την ενεργοβόρα βιομηχανική βάση της. Η κυβέρνηση του Ολαφ Σολτς ανακοίνωσε νωρίτερα αυτόν τον μήνα τα λεγόμενα «συμβόλαια προστασίας του κλίματος», τα οποία σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν τις εταιρείες, σε τομείς όπως ο χάλυβας, το τσιμέντο και το γυαλί, να καλύψουν τις πρόσθετες δαπάνες που προκύπτουν από τη χρήση καθαρότερων τεχνολογιών σε σύγκριση με τις συμβατικές διαδικασίες. Στο πλαίσιο του προγράμματος οι αιτούντες υποβάλλουν προτάσεις για το ποσό της απαιτούμενης στήριξης, ενώ οι προσφορές που υπόσχονται υψηλότερη μείωση διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στη χαμηλότερη τιμή λαμβάνουν χρηματοδότηση.
Αυτή η πολιτική προσομοιάζει με τα «συμβόλαια επί της διαφοράς» (CfD), τα οποία έχουν χρησιμοποιήσει διάφορες κυβερνήσεις για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε πολλά μέρη του κόσμου. Ωστόσο, το εύρος των τεχνολογιών που καλύπτει είναι διαφορετικό από οτιδήποτε έχει δοκιμαστεί σε αυτή την κλίμακα, γεγονός που καθιστά την επιτυχία της κατά πολύ λιγότερο σίγουρη. Η εκκίνηση του προγράμματος έγινε πρόσφατα με τον πρώτο γύρο δημοπρασιών που προσέφερε συμβάσεις αξίας έως και 4 δισ. ευρώ, ενώ θα ακολουθήσει άλλη μία ευκαιρία υποβολής προσφορών με ένα κονδύλι 19 δισ. ευρώ αυτό το καλοκαίρι.
Αλλα βιομηχανικά κράτη με αντίστοιχες φιλοδοξίες για μηδενικό αποτύπωμα θα δώσουν μεγαλύτερη βάση στα αποτελέσματα. Μόλις αυτή την εβδομάδα η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε επιχορηγήσεις ύψους 6 δισ. δολαρίων, τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι κατασκευαστές μετάλλων, χαρτιού και γυαλιού προκειμένου να μειώσουν τις εκπομπές που θερμαίνουν τον πλανήτη.
Παρότι οι κυβερνήσεις έχουν εμπειρία στην ανάπτυξη πλήρως ανεπτυγμένων λύσεων καθαρής ενέργειας, όπως η αιολική και η ηλιακή, το ρίσκο μεγιστοποιείται σε ό,τι αφορά την υποστήριξη τεχνολογιών αρχικών σταδίων, όπως η δέσμευση άνθρακα σε εργοστάσια τσιμέντου και η ανακύκλωση χαλκού με υδρογόνο, στο ίδιο επίπεδο.
«Η κυβέρνηση είχε φόβους ότι θα μπορούσε να επιλέξει τους χαμένους», δήλωσε η Τζένι Γουίνκλερ, η οποία ήταν πρώην επικεφαλής της μονάδας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ινστιτούτο Fraunhofer για την έρευνα συστημάτων και καινοτομίας, το οποίο συχνά συμβουλεύει τη γερμανική κυβέρνηση για τέτοιου είδους πολιτικές. Παρ’ όλα αυτά, είπε, αυτοί οι φόβοι θα πρέπει να κατευναστούν, καθώς οι τεχνολογίες μείωσης των εκπομπών σε τομείς όπως η χαλυβουργία έχουν δοκιμαστεί επί μακρόν.