Αιώνια έφηβος στην καρδιά και στην ψυχή, αλλά και προνοητικός. Οραματιστής, αλλά και με επαφή με την καθημερινότητα. Κοσμοπολίτης, αλλά και πρόθυμος να πιει τσίπουρα σε ένα χωριό της Αρκαδίας. Δοτικός, ρομαντικός, αισιόδοξος. Ανθρωπος με ισχυρό κώδικα αρχών, με συναισθηματική νοημοσύνη, με διανοητική εντιμότητα. Ηταν μερικά από τα χαρακτηριστικά του Οδυσσέα Κυριακόπουλου, του εμβληματικού επιχειρηματία και προέδρου του ΣΕΒ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από δύο χρόνια, ύστερα από σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Και σε αυτά και άλλα πολλά αναφέρθηκαν φίλοι, συνεργάτες και συγγενείς του Οδυσσέα Κυριακόπουλου στην ειδική συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ που πραγματοποιήθηκε στις 4 Απριλίου.
«Ο Οδυσσέας ήταν μια πολυτάλαντη προσωπικότητα, μια πληθωρική παρουσία που σπάνια περνούσε απαρατήρητη. Εξωστρεφής, δημιουργικός, ανατρεπτικός, έντονα παρορμητικός, σε βαθμό που τον έβαζε καμιά φορά σε μπελάδες. Κοσμοπολίτης, με πολλά ενδιαφέροντα και γνώσεις, συνειδητοποιημένος Ευρωπαίος, περήφανος Ελληνας, με αίσθηση καθήκοντος και ειλικρινή διάθεση προσφοράς στα κοινά», ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο σημερινός πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Παπαλεξόπουλος.
«Ο Οδυσσέας ήταν η φωτεινή πλευρά της ζωής. Τον είλκυε πάντοτε το καλύτερο, το πιο σύγχρονο, το σωστότερο και ο ίδιος αποτελούσε ένα ζωντανό παράδειγμα, παρακινώντας και εκπέμποντας ο ίδιος το φως γύρω του», συμπλήρωσε ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, Θεόδωρος Φέσσας.
Σε ακόμη πιο προσωπικό τόνο, ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος –ίσως διότι συνυπήρξαν στον ΣΕΒ όταν ο εκλιπών ήταν πρόεδρος και ο κ. Δασκαλόπουλος αντιπρόεδρος, ίσως διότι ήταν συνομήλικοι, ίσως διότι μεγάλωσαν σε μεγάλες επιχειρήσεις με ισχυρούς γονείς, ίσως διότι έμοιαζαν στα μαλλιά (λίγα αμφότεροι) και στα κιλά (αρκετά αμφότεροι)– είπε χαρακτηριστικά: «Εχω μόνο καλές αναμνήσεις από τη συνύπαρξη με τον Οδυσσέα Κυριακόπουλο. Εχω μόνο θετικές εκτιμήσεις γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που ήταν καλοπροαίρετος, φωτεινός, ανοιχτόκαρδος, δημιουργικός». Ο ίδιος δεν παρέλειψε να αφηγηθεί την τελευταία συνάντησή τους στην Ελβετία, συνάντηση κατά την οποία ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος δεν έπαυε, παρά τη βαριά ασθένειά του, να εκπέμπει δύναμη και αισιοδοξία και «το χαμόγελό του να είναι άδειο από πίκρα». «Είδα τότε –σε εκείνη την πιο δύσκολη και σκοτεινή στιγμή– περίλαμπρη την αίγλη της προσωπικότητάς του», τόνισε ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος.
Ηταν η φωτεινή πλευρά της ζωής. Τον είλκυε πάντοτε το καλύτερο, το πιο σύγχρονο, το σωστότερο.
Ο προσωπικός τόνος δεν ήταν δυνατόν να λείψει από την ομιλία του Πάρι Κυριακόπουλου, γιου του Οδυσσέα, ο οποίος αφηγήθηκε ένα περιστατικό του 2002 όταν, ευρισκόμενος στην Αμερική κι έχοντας πάθει ένα σοβαρό ατύχημα, ζήτησε από τον πατέρα του να τον επισκεφθεί. Η μητέρα του ήταν άρρωστη με πνευμονία και ο πατέρας του εν μέσω των διαπραγματεύσεων για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. «Ερχομαι», είπε ο πατέρας του, προσθέτοντας «μίλησα με τον κύριο Πολυζωγόπουλο και θα τα βολέψουμε…». 24 ώρες αργότερα, ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος βρισκόταν στο πλευρό του γιου του και για τις επόμενες δύο εβδομάδες ανέλυσε, μεταξύ άλλων, στον Πάρι την ανάγκη ενός νέου εθνικού κοινωνικού συμβολαίου με γνώμονα το ευρύτερο συμφέρον. Τρεις μήνες μετά εκείνο το τηλεφώνημα, υπεγράφη η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
«Υπήρξε αγαπητός κατ’ αρχάς από τα στελέχη μας, από τα μέλη μας, αλλά ακόμη και από όλους τους κοινωνικούς εταίρους. Πρόσφατα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, μου περιέγραψε επίσκεψη του Οδυσσέα στο χωριό του στην Αρκαδία. Προφανώς η κοινωνική συναίνεση δεν σφυρηλατείται σε αίθουσες διαπραγματεύσεων μόνο, αλλά και με ένα τσιπουράκι. Και ο Οδυσσέας, που πάντα αναζητούσε τον διάλογο και τη συναίνεση με την άλλη πλευρά, όποια και αν ήταν κάθε φορά η άλλη πλευρά , αυτό το γνώριζε καλά», υπογράμμισε στην ομιλία του ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, Σπύρος Θεοδωρόπουλος.
Αλλωστε, όπως επισήμανε ο κ. Ευθύμιος Βιδάλης, πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής του ΣΕΒ και φίλος του εκλιπόντος από το 1979, όταν μαζί υπηρέτησαν στο Πολεμικό Ναυτικό, ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος αντιλήφθηκε νωρίς πως χωρίς κοινωνική ευθύνη δεν υπάρχει επιχειρηματική ανάπτυξη. «Οι σχέσεις του με τους εργαζομένους αλλά και με τις τοπικές κοινωνίες στη Μήλο και στη Φωκίδα, σχέσεις στις οποίες επένδυσε με ειλικρίνεια και εποικοδομητική διάθεση, αποτέλεσαν οδηγό για το πώς χτίζονται αμοιβαίες αντιλήψεις και οφέλη».
Ενα χρόνο μετά, το 1980, ήταν ο κ. Χάρης Κυριαζής, πρώην πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΣΕΒ, που γνώρισε τον Οδυσσέα Κυριακόπουλο. Ο κ. Κυριαζής στάθηκε στη συμβολή του εκλιπόντος στον εκσυγχρονισμό των ελληνικών επιχειρήσεων μέσα από δύο ακόμη παραδείγματα: την επιδίωξη να εγκαταστήσει επαγγελματική διοίκηση στον όμιλο που ηγείτο, πιστεύοντας από πολύ νωρίς στην ανάγκη της εταιρικής διακυβέρνησης, και την ανάδειξη του προβλήματος της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.