Η ιδέα της τοποθέτησης του Μάριο Ντράγκι σε ένα από τα δύο ύπατα αξιώματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που αναλύει με γλαφυρότητα στις ομιλίες του ο Εμανουέλ Μακρόν όταν μιλάει για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου, μπορεί να συντριβεί από την πολιτική πραγματικότητα. Ο Γάλλος πρόεδρος ασκεί εντονότατες πιέσεις να αναλάβει ο τέως πρόεδρος της ΕΚΤ και τέως πρωθυπουργός της Ιταλίας τα ηνία είτε της Κομισιόν είτε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Πιθανώς να στραφούμε σε έναν άνθρωπο που εξακολουθεί να απολαμβάνει τη φήμη του σωτήρα της Ευρωζώνης, παρόλο που η είσοδός του στην ιταλική πολιτική ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας το 2021-2022 ήταν πιο αμφιλεγόμενη – πόσο μάλιστα όταν κατέληξε στην εκλογική νίκη του σκληροπυρηνικού δεξιού κόμματος της Τζόρτζια Μελόνι. Η Ευρωζώνη μετά δυσκολίας αναπτύσσεται, εφόσον το ΑΕΠ αυξήθηκε 0,4% πέρυσι και προβλέπεται να ενισχυθεί 0,8% φέτος, κατά το ΔΝΤ. Επιπλέον, οφείλει να επενδύσει μαζικά στην πράσινη μετάβαση, στις υποδομές και στην άμυνα.
Μακρόν και Ντράγκι συμφωνούν στην ανάγκη εξεύρεσης νέων κοινών πόρων είτε μέσω δανεισμού είτε μέσω φόρων, καθώς και στο ότι η Ευρώπη πρέπει να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της – ο Ντράγκι ετοιμάζει σχετική έκθεση για την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ωστόσο, ο Γάλλος πρόεδρος θα βρει εμπόδια στην προσπάθειά του να τοποθετήσει τον Ιταλό φίλο του σε ένα από τα δύο ανώτατα αξιώματα μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Η Φον ντερ Λάιεν έχει αποδυθεί σε μια πολύ δυναμική προεκλογική εκστρατεία για την ανανέωση της θητείας της, ενώ θα ήταν η φυσική επιλογή εάν τα κόμματα της ομάδας των Συντηρητικών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κερδίσουν στις εκλογές. Οπότε, οι Φιλελεύθεροι σύμμαχοι του Εμανουέλ Μακρόν χρειάζεται να κάνουν επίδειξη δύναμης στην αναμέτρηση στις κάλπες εάν πρόκειται να αιτιολογήσουν μια καθαίρεση της Φον ντερ Λάιεν.
Η προώθηση του Ντράγκι ως επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου θα μπορούσε να συντονίζει την ατζέντα των ηγετών της Ε.Ε., δεν απαιτεί την κρίση των Ευρωπαίων πολιτών και πιθανώς να του ταιριάζει καλύτερα. Ούτως ή άλλως αμφότερες οι θέσεις προϋποθέτουν ομοφωνία των 27 κρατών-μελών, κάτι μη δεδομένο. Και η Ευρώπη θα δεχόταν την επιρροή από εκπροσώπους λαϊκιστικών κομμάτων ότι οι θεσμικοί ηγέτες της Ε.Ε. είναι πολύ συχνά μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες χωρίς δημοκρατική εντολή. Είναι αλήθεια πως ο Ντράγκι δεν έχει θέσει ποτέ υποψηφιότητα σε εκλογές. Οι μόνοι του ψηφοφόροι ήταν αρχηγοί κυβερνήσεων. Ο Μακρόν κάποια στιγμή ίσως συνειδητοποιήσει ότι η εκστρατεία του για τον Ντράγκι είναι απλώς ένα τεχνοκρατικό όνειρο.
