Υπάρχουν δύο τρόποι για να αλλάξεις μια κατάσταση. Ο ένας είναι να μην κάνεις τίποτα! Κάπως έτσι εξηγείται ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης που ξεκίνησε με την πρωθυπουργική ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, με την οποία η κοινή γνώμη προετοιμάστηκε για κάτι «καινούργιο», ώστε να προσγειωθεί την επομένη στην κοινοτοπία ότι οι αλλαγές προσώπων οδηγούν σε καθυστέρηση και άρα δεν υπάρχει ο αναγκαίος χρόνος.
«Στόχος μας, έλεγε ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης, να σφυρηλατήσουμε, να αποφασίσουμε και να εφαρμόσουμε ένα νέο σχέδιο ανάπτυξης, ένα νέο σχέδιο κοινωνικής δικαιοσύνης και συμμετοχής. Να δώσουμε μια καθαρή απάντηση σε όσους με άκρατη κινδυνολογία καλλιεργούν κλίμα ανασφάλειας στην κοινωνία σχετικά με τις προοπτικές της οικονομίας και της χώρας μετά το 2004». Μάλιστα, στην ομιλία του ο κ. Σημίτης είχε κάνει και συγκεκριμένες αναφορές σε διάφορα θέματα όπως:
«Στην εμπέδωση της οικονομικής σταθερότητας, την απελευθέρωση του επιχειρηματικού δυναμικού της οικονομίας, την οικοδόμηση της οικονομίας και της κοινωνίας της γνώσης, την ανάπτυξη των υποδομών σε όλην την Ελλάδα, την αύξηση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας, την περιφερειακή σύγκλιση στη χώρα μας.
Την προώθηση της απασχόλησης και τον εκσυγχρονισμό του κοινωνικού κράτους: τη δημιουργία περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας, την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, την κατοχύρωση της επάρκειας και βιωσιμότητας των συντάξεων, τη συνεχή βελτίωση των συστημάτων υγείας και παιδείας».
Φαίνεται όμως ότι είναι αναγκαίο να γίνει μια ρεαλιστική αποτίμηση των μελλοντικών εξελίξεων, έτσι όπως προδιαγράφονται. Το οικονομικό επιτελείο που παραμένει σχεδόν το ίδιο, όπως ήταν και πριν από τις διαπιστώσεις αυτές, έχει περιορισμένη ατζέντα.
Η δημοσιονομική κατάσταση δεν είναι εύρωστη, αφού ήδη κατά το πρώτο πεντάμηνο, η κυβέρνηση έχει κάνει πολύ περισσότερες δαπάνες απ’ όσες είχε προγραμματίσει και εισέπραξε πολύ λιγότερα έσοδα από τα προβλεπόμενα. Αυτό συνήθως δεν είναι πρόβλημα για μια κυβέρνηση που ετοιμάζεται για εκλογές, αλλά είναι πρόβλημα επειδή δεν επιτρέπει να αυξήσει ακόμα περισσότερο τις δαπάνες προεκλογικώς.
Γι’ αυτό πρέπει επειγόντως να βρεθούν πόροι. Την ερχόμενη εβδομάδα γίνεται η δημόσια εγγραφή για τη δεύτερη μετοχοποίηση του ΟΠΑΠ, ετοιμάζεται η εισαγωγή του ΟΛΠ και τον Σεπτέμβριο έχει προγραμματιστεί η ΔΕΗ, αλλά ούτε αυτά επαρκούν. Υπάρχουν σε εκκρεμότητα η ιδιωτικοποίηση τμήματος της ΔΕΠΑ, η πώληση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, τα σχέδια πώλησης γης της ΕΤΑ. Βέβαια όλα αυτά είναι θέματα που διατηρούνται στην επικαιρότητα πολύ καιρό και υποθέτουμε ότι θα συνεχίσουν να απασχολούν τους ίδιους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο…
Συνεπώς, το κυβερνητικό επιτελείο εξακολουθεί να αναζητεί επιχειρηματικές κινήσεις με στόχο να συγκεντρώσει πόρους. Αλλωστε, η κίνηση αυτή θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι βελτιώνεται η κατάσταση στην πραγματική αγορά και στο χρηματιστήριο. Επίσης, στον ίδιο στόχο αποβλέπει η αλλαγή του αναπτυξιακού νόμου, παρότι είναι απίθανο να προλάβει να ψηφιστεί ο νόμος αυτός. Ακόμα κι αν ψηφιστεί, είναι βέβαιον ότι δεν πρόκειται να οδηγήσει στην προσέλκυση μεγάλων ξένων ή εγχώριων επενδύσεων στο διάστημα που απομένει έως τις εκλογές.
Αρα, τι μπορεί να αλλάξει την ατμόσφαιρα; H βελτίωση της διεθνούς συγκυρίας. Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση δεν φαίνεται να προχωράει σε σημαντικές πρωτοβουλίες, μόνον σε θεαματική βελτίωση της διεθνούς οικονομίας μπορεί να ελπίζει.