Σε τι διαφέρει ο σημιτικός εκσυγχρονισμός του 2003 από τον παπανδρεϊκο σοσιαλ-λαϊκισμό του 1988; Στο ύφος, στην ορολογία, στο στάιλινγκ, στη συσκευασία. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα περιλαμβάνει η διαβόητη Κοινωνική Χάρτα που θα εξαγγείλει τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός – άλλη σαρακοτυραννία κι αυτή κάθε χρόνο, να περιμένουμε τη ΔΕΘ για να μάθουμε «τι θα πάρουμε», το «τι θα δώσουμε» το ‘χουμε ήδη μάθει στο εκκαθαριστικό της εφορίας. Δεν ξέρω, επίσης, πόσο ακριβώς θα μας κοστίσει ο πρωθυπουργικός -και χριστοδουλάκειος- χάρτης πραγματικής σύγκλισης (με τη γεωγραφία δεν τα πήγαινα ποτέ καλά). Αλλά μπορώ από τώρα να συμπεράνω ότι το και στο μ.Λ. (σ.σ. μετά Λαλιώτη) κυβερνοΠΑΣΟΚ δεν έχει αλλάξει τίποτα στο εξουσιαστικό του DΝΑ.
Σε τι διαφέρει, δηλαδή, επί της ουσίας το αλήστου μνήμης «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα!» που εκστόμισε από βήματος ο αείμνηστος, από αυτές τις στενόκαρδες καθημερινές διατυπώσεις για επιτάχυνση των έργων, περισσότερα εγκαίνια, ταχύτερη απορρόφηση των πόρων του Γου Κου Που Σου, ενίσχυση του κοινωνικού προσώπου του ΠΑΣΟΚ (αν συγχωνεύαμε όλα τα λίφτινγκ που έχει κάνει στο κοινωνικό του πρόσωπο η κυβέρνηση, θα είχαμε μπροστά μας τον συμπαθή Κουασιμόδο. Επιεικώς!), ενίσχυση των κοινωνικά ασθενεστέρων, αυστηρότερο έλεγχο των τιμών, αμείλικτο πόλεμο κατά των κερδοσκόπων και όλα όσα εκτοξεύονται ως ρουκέτες της 17καθημερινά από το Μέγαρο Μαξίμου και τα υπουργικά γραφεία; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η εκσυγχρονιστική κυβέρνηση θα μπορούσε να συμπυκνώσει όλην αυτήν την (ακριβή και προεκλογική) φλυαρία σε ένα και μόνο σύνθημα: «Νικόλα, δώσ’ τα όλα». Κάνει ωραία ρίμα, είναι και ακριβής απόδοση της πραγματικότητας, μιας και ο υπερυπουργός του μεγάρου Φιλελλήνων θα κάνει όλη τη χαμαλοδουλειά χάραξης του «χάρτη της πραγματικής σύγκλισης», που ας ελπίσουμε ότι θα μας στοιχίσει κατά τι λιγότερο από την ονομαστική (ποιος νοιάζεται; Ετσι κι αλλιώς, ο λογαριασμός θα πέσει στην επόμενη κυβέρνηση). Εκτός κι αν ο Νικόλας οραματίζεται ήδη την ηθική αποκατάσταση του λαϊκού καπιταλισμού (αφού στο εξής στο ελληνικό χρηματιστήριο θα επιτρέπεται να παίζουν μόνον πένητες, άνεργοι, άποροι και πάντες οι μη έχοντες την ελάχιστη επαφή με την εξουσία). Εκτός αν ποντάρει ήδη στη θριαμβική ανάσταση της Σοφοκλέους (κάπου εκεί, άνοιξη του 2004, ίσως ακουστούν και τα πρώτα δειλά, επίσημα προγνωστικά για το πόσες χιλιάδες μονάδες θα πιάσει ο Γενικός Δείκτης μετά τη νέα νίκη του κυβερνοΠΑΣΟΚ). Κι έτσι, θα γίνουμε και πάλι όλοι πλουσιότεροι και ευτυχέστεροι. Αυτή τη φορά…
«Για σας θα κάνω μια καλύτερη τιμή είπε το Τίποτα στο Κάτι κι εκείνο το ηλίθιο, το ‘χαψε» (1)
(1) Κική Δημουλά «Φωνή σε αδειοδρόμους».