Δύο ταχυτήτων είναι οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στην επαγγελματική εκπαίδευση. Υπάρχουν εκείνες που δαπανούν σημαντικά ποσά για την ανάπτυξη των στελεχών τους, κυρίως από τους κλάδους των τραπεζών, των φαρμακοβιομηχανιών, των καταναλωτικών προϊόντων και των τηλεπικοινωνιών, και εκείνες που ασχολούνται σε λιγότερο συστηματική και οργανωμένη βάση με την επαγγελματική εκπαίδευση, κυριότερα από τους κλάδους των ασφαλειών και του λιανικού εμπορίου. Τα στοιχεία αυτά έδωσε χθες στην δημοσιότητα ο γενικός διευθυντής της KPMG, κ. Νικήτας Κωνσταντέλλος, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με θέμα την επαγγελματική εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Οπως προκύπτει, η εκπαίδευση έχει ενσωματωθεί πια σε μεγάλο βαθμό στην κουλτούρα των περισσότερων μεγάλων επιχειρήσεων, ωστόσο, είναι ακόμη μακρύς ο δρόμος που πρέπει να διανυθεί. H εξυπηρέτηση του πελάτη, τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Αναφοράς και η βελτίωση των δεξιοτήτων αποτελούν τους τομείς με την μεγαλύτερη ζήτηση στη χώρα μας. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της KPMG, από το 2002 έχει σημειωθεί αύξηση της τάξεως του 30% σε ετήσια βάση στα ενδοεπιχειρησιακά σεμινάρια, ενώ ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια οι επιχειρήσεις επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στην μέτρηση των αποτελεσμάτων της εκπαίδευσης (return-on-investment ROI). «H μέτρηση δεν είναι εύκολη όμως αποτελεί το στοίχημα του μέλλοντος και τη βασική πρόκληση για όλες τις εταιρείες που προσφέρουν εκπαίδευση», σημειώνει ο κ. Κωνσταντέλλος.
Σύμφωνα με ευρωπαϊκές στατιστικές, οι λόγοι που οι επιχειρήσεις υλοποιούν εκπαιδευτικά προγράμματα είναι κατά 60% για τη βελτίωση των τεχνικών δεξιοτήτων των εργαζομένων τους και κατά 40% για άλλους εταιρικούς λόγους, όπως η ικανοποίηση των εργαζομένων και η ενίσχυση των κινήτρων και της δέσμευσής τους απέναντι στην επιχείρηση. Στην Ελλάδα, η επαγγελματική κατάρτιση ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, με εταιρείες εκπροσώπους ξένων οίκων ενώ, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η επαγγελματική εκπαίδευση γινόταν μέσω των Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης, με επιδοτήσεις μεγάλων ποσών από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και τον ΟΑΕΔ. Εκτοτε, έχει συντελεστεί πρόοδος όμως, η Ελλάδα παραμένει πίσω σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Βρετανία, όπου περίπου το 80% των επιχειρήσεων διαθέτει ξεχωριστό προϋπολογισμό για εκπαίδευση των στελεχών τους, ο μέσος όρος της εκπαιδευτικής δαπάνης ανά εργαζόμενο κυμαίνεται μεταξύ 900 και 1.400 ευρώ, ενώ ποσοστό 7% του τζίρου των βρετανικών εταιρειών αφορά την εκπαίδευση.