Ελάχιστες πιθανότητες συγκεντρώνει το ενδεχόμενο υποχώρησης των τιμών των ακινήτων και ειδικότερα των κατοικιών, εάν δεν υπάρξουν απρόβλεπτες εξελίξεις και μια γενικότερη οικονομική κρίση εκτιμά η κ. Στ. Χειμωνίτη Τερροβίτη, ερευνήτρια του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) στην τελευταία της έκθεση για τις εξελίξεις στην αγορά κατοικίας.
«Η απόκτηση και διακράτηση γης και ακινήτων από τους ιδιώτες επενδυτές και όχι μόνο, οδηγεί αφενός σε πολύ σημαντικές αυξήσεις τιμών κατοικιών, αφετέρου περιορίζει τον κίνδυνο της απότομης και εκτεταμένης υποχώρησης των τιμών. Τα παραπάνω δεδομένα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι γενικευμένη και έντονη υποχώρηση τιμών μπορεί να σημειωθεί μόνο αν προκύψει σοβαρό και εκτεταμένο πρόβλημα στην αποπληρωμή στεγαστικών δανείων ή γενικευμένη οικονομική κρίση με επιπτώσεις που θα ξεπερνούν τις μεταπολεμικές εμπειρίες στη χώρα». Από την άλλη πλευρά, σημειώνεται στην έκθεση, η μεγάλη πτώση τιμών ακινήτων με μειονεκτικά χαρακτηριστικά (ηλικία, περιοχή, όροφος) είναι κάτι που συγκεντρώνει σαφώς μεγαλύτερες πιθανότητες. Παράλληλα, διαπιστώνεται ότι ακίνητα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά ήδη συναντούν δυσκολίες διάθεσης στην αγορά. Για τον λόγο αυτό, η όποια προς τα κάτω αναπροσαρμογή των τιμών έχει περισσότερο χαρακτήρα διόρθωσης παρά κρίσης.
Σε ό,τι αφορά τα επιτόκια η ερευνήτρια του ΚΕΠΕ εκτιμά ότι η αύξησή τους είναι ικανή να περιορίσει τη ζήτηση κατοικιών. Ειδικότερα σε περίοδο οικονομικής στενότητας οι παρενέργειες μπορεί να είναι εντονότερες. Παράλληλα, όμως, παρατηρείται και συρρίκνωση της οικοδομικής δραστηριότητας -η οποία αναμένεται να ενταθεί μετά την απορρόφηση των κατοικιών χωρίς ΦΠΑ-, ενώ είναι δεδομένη η έλλειψη πολεοδομημένης γης. Τα στοιχεία αυτά αναμένεται να αποκαταστήσουν τη σχέση προσφοράς και ζήτησης οδηγώντας σε σταθεροποίηση των τιμών.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, η διαχρονική έρευνα τιμών που επιχειρείται στην έρευνα του ΚΕΠΕ. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 για την αγορά τυπικού διαμερίσματος 80 τ.μ. απαιτούνταν περί τις 400.000 δρχ. Τριάντα χρόνια αργότερα (2000-2002) τα 50-55 εκατ. δρχ. (150.000-160.000 ευρώ) αποτελούν το κατώτατο όριο για την αγορά νεόδμητου διαμερίσματος αντίστοιχης επιφάνειας, ενώ για διαμέρισμα μεγαλύτερης επιφάνειας σε καλή περιοχή/προάστιο της Αθήνας το αντίστοιχο ποσό ξεκινά από τις 200.000 ευρώ. Σε γενικές γραμμές εκτιμάται ότι σε σχέση με το 1970 απαιτούνται σήμερα 125-175 φορές περισσότερα χρήματα για αγορά κατοικίας, ενώ στο ίδιο διάστημα ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε κατά 56 φορές.