Δεν είναι μόνο το κύρος της KPMG που εγγυάται τη σημασία του 5ου Συνεδρίου Οικονομικών Διευθυντών που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από 23 και 24 Μαΐου 2006. Κεντρικός ομιλητής είναι ο καθηγητής κ Edward Altman, αυθεντία στον τομέα των χρηματοοικονομικών και ιδιαιτέρως γνωστός για το έργο του Z-Score (μοντέλα πρόβλεψης κίνδυνου πτώχευσης). Το συνέδριο αυτό -με χορηγό επικοινωνίας την «Κ»- είναι σημαντικό και λόγω των επίκαιρων θεμάτων που θα αναπτύξουν καταξιωμένοι ομιλητές -ακαδημαϊκοί και επαγγελματίες από τον διεθνή και τον ελληνικό χώρο της Οικονομικής Διοίκησης, των Χρηματοοικονομικών και της Συμβουλευτικής- όπως και για τα workshops με θέματα ad hoc που απασχολούν τα στελέχη της οικονομικής διαχείρισης (τηλ. 210-60.62.197 και www.kpmg.gr).
Εμείς στην «Κ», με ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση στο θέμα της Συμμόρφωσης (Compliance), που περιλαμβάνεται στην ατζέντα του συνεδρίου, παρακαλέσαμε τον κ. Νικήτα Κωνσταντέλλο, επικεφαλής του συμβουλευτικού κλάδου της KPMG, να μας το αναλύσει – με πρώτο ερώτημά μας το σκεπτικό που οδήγησε την KPMG να το συμπεριλάβει. «Είναι ένα θέμα που έχει πολυάριθμες και σύνθετες διαστάσεις και το συμπεριλάβαμε ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των οικονομικών διευθυντών για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων, με στόχο την εξεύρεση των καλύτερων πρακτικών», μας είπε.
Μας μίλησε, κατ’ αρχήν, για τις ποικίλες προκλήσεις που προκύπτουν από το επιχειρησιακό περιβάλλον και το νομοθετικό πλαίσιο, με τις οποίες οι οικονομικοί διευθυντές έρχονται πλέον αντιμέτωποι. Ανέφερε τη διαφάνεια των οικονομικών καταστάσεων, τα διεθνή λογιστικά πρότυπα, τις κανονιστικές ρυθμίσεις των εποπτικών αρχών, τα νέα πληροφοριακά συστήματα. «Οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές, η ολοένα αυξανόμενη επαγρύπνηση του επενδυτικού κοινού και των θεσμικών επενδυτών και οι κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης -που είναι πλέον επιβεβλημένοι για τις εισηγμένες εταιρείες- προσθέτουν ακόμη περισσότερες ευθύνες στις πλάτες των οικονομικών διευθυντών».
Προστέθηκαν επίσης και τα διάφορα ατυχή συμβάντα, όπως η κατάρρευση της Enron, αλλά και οι αυξανόμενες απαιτήσεις του επενδυτικού και του θεσμικού κοινού για έγκυρη και συγκρίσιμη πληροφόρηση, που έχουν προκαλέσει σειρά κανονισμών και διατάξεων. Οπως είναι το διάταγμα Sarbanes – Oxley (SOX), η υιοθέτηση Διεθνών Λογιστικών Πρότυπων και η υποχρέωση – συμμόρφωση στους κανονισμούς της Εταιρικής Διακυβέρνησης. Ταυτόχρονα, την έντονη κινητικότητα που παρουσιάζουν οι εταιρείες προκειμένου να βελτιώσουν την οικονομική θέση τους την επιβάλλει το εξίσου έντονο ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον, το οποίο και μεταβάλλεται ραγδαία. Ετσι, ο οικονομικός διευθυντής «τοποθετείται» στο επίκεντρο των εξελίξεων που οδηγούν στη βελτίωση της εικόνας της εταιρείας, στην εξεύρεση νέων αγορών, στη δημιουργία νέων εταιρικών σχημάτων μέσα από συγχωνεύσεις και εξαγορές.
«Ως πρόσφατα ο οικονομικός διευθυντής είχε κυρίως την ευθύνη να παρακολουθεί τα οικονομικά αποτελέσματα και να διασφαλίζει τα οικονομικά στοιχεία που δημοσιεύονται και αντιπροσωπεύουν τη πραγματική θέση και την περιουσιακή διάρθρωση της εταιρείας» μας λέει ο κ. Κωνσταντέλλος, περιγράφοντας τον νέο ρόλο του οικονομικού διευθυντή. «Εδινε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στην παρακολούθηση των χρηματοοικονομικών όρων και στην εξεύρεση κεφαλαίων είτε στην περικοπή δαπανών. Σήμερα ο οικονομικός διευθυντής καλείται μεν να συνεχίσει να λειτουργεί όπως και πριν, όμως ο ρόλος του έχει διευρυνθεί και καλείται να διαδραματίσει και τον ρόλο του επιχειρηματία. Επιπλέον, έχει επιφορτισθεί και με τον ρόλο του συντονιστή. Αφού χρειάζεται να συμμετέχει στην επιλογή και στην εγκατάσταση νέων εξελιγμένων πληροφοριακών συστημάτων, να παρακολουθεί την εφαρμογή των κανονισμών SOX -ή όπως αλλιώς αυτό έχει ονομασθεί στην ευρωπαϊκή εκδοχή του- σε όλες τις λειτουργίες της εταιρείας και να είναι σε θέση να αξιολογεί και να μετριάζει τους επιχειρηματικούς και τους λειτουργικούς κίνδυνους».
Ο κ. Κωνσταντέλλος μάς επισημαίνει ότι οι περισσότερες εταιρείες προχωρούν στις απαραίτητες ενέργειες για την αναδιοργάνωση των λειτουργιών τους, επειδή είναι «αναγκασμένες». Και ότι όλες αυτές τις υποχρεώσεις τις θεωρούν μάλλον ανασταλτικούς παράγοντες και περιορισμούς στην ευελιξία τους. Εκείνος θεωρεί όμως τη Συμμόρφωση «επένδυση». Και τη δημιουργία αξίας μέσα από αυτήν απολύτως δυνατή. «Οπως σε κάθε επένδυση, αρχικά, κατά την προσπάθεια για συμμόρφωση διαφαίνεται κυρίως το κόστος και όχι η ωφέλεια. Αφού περάσει όμως η δύσκολη περίοδος της προσαρμογής η εταιρεία μπορεί να επιλέξει να εξασφαλίσει πολλά οφέλη».
Ακόμη, η εφαρμογή νέων εξειδικευμένων πληροφοριακών συστημάτων, όπως είναι το Πληροφοριακό Σύστημα Διαχείρισης Επιχειρησιακών Πόρων – Enterprise Resource Planning system (ERP)- «μετά την επώδυνη διαδικασία εγκατάστασής τους» αυξάνει την πληροφόρηση και αυτοματοποιεί διαδικασίες – άρα μειώνει τον χρόνο αλλά και το περιθώριο ανθρώπινου λάθους. Αλλο όφελος είναι ότι με την εφαρμογή των Διεθνών Λογιστικών Πρότυπων (ΔΛΠ) – μακροπρόθεσμα- μειώνονται οι εργασίες επεξεργασίας των ελληνικών βιβλίων για σκοπούς ενημέρωσης της διοίκησης (management accounts). Ετσι, διευκολύνεται η διαδικασία προετοιμασίας οικονομικών αναφορών (financial reporting), αφού τα ΔΛΠ επιβάλλουν περισσότερες αναλύσεις στο προσάρτημα. «Και, βέβαια, με τη χρήση των ΔΛΠ οι εταιρείες και οι επενδυτές μπορούν να συγκρίνουν πιο αποτελεσματικά τα οικονομικά μεγέθη ομοειδών -και όχι μόνο- εταιρειών που λειτουργούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό».