Σ ε Διεθνή Οίκο αναμένεται να αναθέσει η ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών την ευθύνη διαχείρισης του θέματος ανανέωσης της αποκλειστικότητας των αδειών καζίνο στη χώρας μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποκλειστικότητα των αδειών αρχίζει να λήγει διαδοχικά από το 2007 και μετά. Προς το παρόν, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν φαίνεται ορατό το ενδεχόμενο να ανοίξει θέμα χορήγησης νέων αδειών καζίνο αλλά διαπραγμάτευσης του κόστους ανανέωσης της αποκλειστικότητας των υφιστάμενων αδειών. Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν λειτούργησε το πρώτο καζίνο στη χώρα μας τον Μάιο του 1995 κανείς τότε, ούτε οι κυβερνώντες αλλά ούτε και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες που πήραν τις άδειες λειτουργίας δεν μπορούσαν να φανταστούν τα ποσά τα οποία θα διακινούνταν στις ρουλέτες των 9 ναών του τζόγου. Το 2006, ουσιαστικά, αποτελεί τον τελευταίο χρόνο διασφαλισμένης αποκλειστικότητας των αδειών όλων των ιδιωτικών καζίνο (12ετής ισχύς) και το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό.
Μεγέθη
Συνολικά τα στοιχήματα σε μία 12ετία ξεπέρασαν το εκπληκτικό ποσό των 18,5 δισ. ευρώ ενώ ο τζίρος ξεπέρασε τα 4,8 δισ. ευρώ. Μόνο φέτος υπολογίζεται ότι στοιχημάτισαν περί τα 2,5 εκατ. ευρώ ενώ ο τζίρος των επιχειρήσεων ξεπέρασε τα 600 εκατ. ευρώ. Τα μεγέθη, συνολικά, είναι αυξημένα σε σχέση με πέρσι κατά περίπου 5%. Αντίστοιχα, η είσοδος στα καζίνο ξεπέρασε και φέτος τα 3 εκατ. Την πρωτοκαθεδρία στα αποτελέσματα κρατούν το καζίνο Λουτρακίου, Θεσσαλονίκης και Πάρνηθας.
Απίστευτα μεγέθη αν ληφθεί υπόψη ότι πριν από 11 χρόνια η άδεια λειτουργίας του καζίνο Λουτρακίου «κοστολογήθηκε» σε 1 δισ. δρχ., η άδεια του καζίνο της Θεσσαλονίκης 7,5 δισ. δρχ. της Ρόδου 1,5 δισ., του Ρίο 1,5 δισ. δρχ., της Χαλκιδικής 1 δισ. δρχ. και Σύρου και Ξάνθης από 250 εκατ. δρχ. Για το μόνο που μπορεί να πει κανείς ότι «φρόντισε» να μεριμνήσει τότε η Πολιτεία καθώς ήταν ένα εισπρακτικό μέτρο της εποχής η λειτουργία των καζίνο ήταν να καταστήσει εμμέσως το ελληνικό δημόσιο μεγαλομέτοχο των επιχειρήσεων καζίνο καθώς καμιά άλλη μέριμνα κοινωνικού περιεχομένου δεν ελήφθη ή στρατηγικής όσον αφορά τα σημεία που άνοιξαν τα καζίνο. Οσον αφορά το εισπρακτικό μέρος πέραν της φορολόγησης που έχουν οι επιχειρήσεις καζίνο με 35% όπως όλες οι Ανώνυμες Εταιρείες, πριν στα Ταμεία του ελληνικού δημοσίου εισρέουν από το καζίνο Λουτρακίου το 33% των μεικτών εσόδων και το 2% στον Τοπικό Δήμο, από τα καζίνο Θεσσαλονίκης, Πάρνηθας και Ρόδου το 30% και στον Τοπικό Δήμο το 2% αντίστοιχα, από το καζίνο του Ρίου το 30% και το 4,5% στο Δήμο από το καζίνο της Σύρου 21% και 2% στον Τοπικό Δήμο και από τα καζίνο Ξάνθη, Σύρου και Χαλκιδικής το 20% και 2% στον Τοπικό Δήμο.
Slot machines
Για μία ακόμη χρονιά το 2006 επιβεβαιώθηκε η στροφή των προτιμήσεων των πελατών στα slot machines. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην πλειονότητα των καζίνο, πλέον, μεγαλύτερο ποσοστό στοιχημάτων και τζίρου προέρχεται από τη λειτουργία των slot machines απ’ ό,τι της λειτουργίας των επιτραπέζιων παιχνιδιών. Στην αρχή λειτουργίας των ιδιωτικών καζίνο το ποσοστό υπέρ των επιτραπέζιων ήταν σε ποσοστό 70% έναντι 30% των slot machines.
Αυτή την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς η προσέλευση των πελατών στα καζίνο της χώρας είναι, ιδιαίτερα, αυξημένη. Σύμφωνα με την εμπειρία προηγούμενων ετών από 20 Δεκεμβρίου έως 5 Ιανουαρίου είθιστε οι είσοδοι των πελατών στα καζίνο να ξεπερνούν τις 200.000 ενώ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κυριολεκτικά δεν πέφτει καρφίτσα.
Η εμπειρία, όλων των προηγούμενων ετών έδειξε ότι η ανάπτυξη των ιδιωτικών καζίνο στην Ελλάδα έγινε χωρίς καμιά μελέτη. Χωρίς κανένα σχεδιασμό δόθηκαν άδειες για τη λειτουργία καζίνο ενώ σημαντικές ευθύνες φέρει η Πολιτεία για συμβάσεις που υπογράφησαν, αφήνοντας παραθυράκια στους ιδιοκτήτες να μην προχωρήσουν σε επενδύσεις εκατ. ευρώ ως αντισταθμιστικά οφέλη. Επίσης, ασαφής ήταν ο συσχετισμός πραγματοποίησης ορισμένων επενδύσεων με την πορεία των οικονομικών αποτελεσμάτων των καζίνο καθώς δεν ετίθεντο ρητές δεσμεύσεις για την υλοποίησή τους.
Αναδρομή στην ιστορία των ιδιωτικών καζίνο
Ας δούμε, όμως, πώς ξεκίνησε η ιστορία ανάπτυξης των ιδιωτικών επιχειρήσεων καζίνο στη χώρα μας, των επιχειρηματιών που ανέλαβαν τότε τα ηνία λειτουργίας τους και αυτούς που βρίσκονται σήμερα πίσω από μία εκ των πλέον προσοδοφόρων όπως αποδείχθηκε δραστηριοτήτων την τελευταία δωδεκαετία.
Η πρώτη προσπάθεια λειτουργίας ιδιωτικών καζίνο ξεκίνησε την περίοδο 1990-93 επί υπουργίας Στέφανου Μάνου στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών και υφυπουργίας του Π. Δούκα που αρκετά χρόνια μετά ίσως κληθεί να συνδιαχειρισθεί έως το τέλος αυτή τη φορά από την ίδια θέση με προϊστάμενο υπουργό τον Γ. Αλογοσκούφη την υπόθεση της συνέχισης λειτουργίας των ελληνικών ιδιωτικών καζίνο. Και η αναφορά γίνεται καθώς η πρώτη προσπάθεια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ με την πτώση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. παρότι είχε φθάσει σχεδόν έως το τέλος η σχετική διαδικασία.
Ως τελευταία εξέλιξη εκείνη την εποχή για τις 8 άδειες που είχαν προκηρυχθεί, αξίζει να αναφερθεί το ενδιαφέρον που είχαν επιδείξει 114 επιχειρηματίες να εισέλθουν στον χώρο των καζίνο όπως είχε ανακοινωθεί από τον κ. Δούκα το Μάιο του 1993 και τελικά να προκριθούν 23 προτάσεις τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του ’93 και ενώ η προθεσμία για την κατακύρωση των αδειών στους υποψήφιους αγοραστές έληγε στις αρχές Νοεμβρίου δόθηκε παράταση της προθεσμίας έως τις 31 Δεκεμβρίου. Πριν εκπνεύσει όμως η προθεσμία ο πρωθυπουργός τότε Ανδρ. Παπανδρέου έδωσε εντολή στον τότε υπουργό Τουρισμού Διονύση Λιβανό για ακύρωση του παλαιού διαγωνισμού και προετοιμασία νέου Νομοσχεδίου για τα καζίνο το οποίο κατατέθηκε ταχύτατα προς ψήφιση στη Βουλή. Το νέο νομοσχέδιο προέβλεπε την εκχώρηση 12 νέων αδειών καζίνο ενώ το παλαιό προέβλεπε, τελικά, την εκχώρηση 10 αδειών αφού προστέθηκαν και οι περιοχές της Πάτρας και του Λουτρακίου.
Επίσης με το νομοχέδιο μεταφέρθηκε η άδεια της Μυκόνου στη Σύρο που δεν υπήρχε στα αρχικά σχέδια για τη δημιουργία καζίνο η επιλογή της οποίας έγινε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Ανδρ. Παπανδρέου. Ως επίσημη εκδοχή τότε θα μεταφερθεί ότι η απόφαση αυτή ελήφθη λόγω των προβλημάτων ανεργίας που είχαν προκύψει με την υπολειτουργία του ναυπηγείου του Νεωρείου όμως άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του Ανδρ. Παπανδρέου θα πουν ότι στην απόφαση αυτή οδηγήθηκε λόγω ενός ταξιδιού που είχε πραγματοποιήσει με πλοίο περνώντας από το νησί της Σύρου με τη κ. Δήμητρα Παπανδρέου.
Τα καζίνο τελικώς που δεν άνοιξαν ποτέ για διαφορετικούς λόγους το καθένα παρότι είχε προβλεφθεί από το Νόμο ήταν το δεύτερο καζίνο στην Αθήνα, στην Ηπειρο στη Δοϊράνη και στην Κρήτη. Μάλιστα, το καζίνο της Αθήνας έμελλε να είναι το 1994 και το 1995 και η αρχή του τέλους για τον τότε υπουργό Τουρισμού Διονύση Λιβανό στη σύντομη θητεία του στη θέση. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του τότε όταν παραιτούμενος τον Ιούνιο το 1995 με τον σάλο που είχε προκληθεί ως αποτέλεσμα της πρόθεσης για τη λειτουργία καζίνο στην περιοχή του Φλοίσβου σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου ότι είναι ένα από τα θέματα που θα πρέπει να ερωτήσετε τον αρμόδιο υπουργό. Δηλαδή τον κ. N. Σηφουνάκη, ο οποίος λίγη ώρα πριν είχε αναλάβει τη θέση του και έπρεπε να διαχειριστεί το θέμα μαζί με τον τότε γενικό γραμματέα του EOT κ. A. Κοσώνα. Σε μία προσπάθεια και των δύο τότε να εκτονωθεί το κλίμα των αντιδράσεων αναζητήθηκε λύση λειτουργίας του καζίνο των Αθηνών σε περιοχές πιο μακριά από τον Φλοίσβο όπως αυτές του Λαγονησίου της Αναβύσσου και του Αστέρα Βουλιαγμένης. Τελικά, δεν θα ευοδωθούν οι όποιες πρωτοβουλίες καθώς με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. K. Σημίτη και επί υπουργίας στο Ανάπτυξης της κ. B. Παπανδρέου το 1996 θα παγώσει το θέμα της δημιουργίας δεύτερου καζίνο στην Αθήνα.