Σε κρασιά χαμηλότερης τιμής, εισαγόμενα από χώρες εκτός της E.E. αλλά και ιδιωτικής ετικέτας, στρέφονται οι καταναλωτές, οι οποίοι χρόνο με το χρόνο δείχνουν να προτιμούν τους εμφιαλωμένους και δη ερυθρούς οίνους. Στο πλαίσιο αυτό, οι εισαγωγές εμφανίζουν μέση ετήσια αύξηση 7%, με τις εξαγωγές να μειώνονται σταθερά. Σύμφωνα με μελέτη του IOBE, η δυναμική είσοδος στην παγκόσμια αγορά των αποκαλουμένων νέων χωρών, όπως η Αυστραλία, η Χιλή, η Αργεντινή, η Νότια Αφρική και η Νέα Ζηλανδία, έχουν αλλάξει τα δεδομένα στην αγορά του κρασιού αφού πρόκειται για χώρες που χαρακτηρίζονται από χαμηλό κόστος παραγωγής οίνου. Ετσι, την περίοδο 1999 – 2006 οι εισαγωγές οίνου εμφανίζουν μέση ετήσια αύξηση 7%, φθάνοντας τα 31,21 εκατ. ευρώ από 20,99 εκατ. ευρώ. Αντίθετα, οι εξαγωγές παρουσιάζουν μείωση κατά -1,9% το χρόνο κατά μέσον όρο και στο τέλος του 2005 διαμορφώθηκαν σε 59,67 εκατ. ευρώ από 70,27 εκατ. ευρώ που ήταν το 1999.
Από τα στοιχεία της μελέτης του IOBE προκύπτει πως η εγχώρια ζήτηση εμφιαλωμένου οίνου ενισχύθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό 2,3% στο διάστημα 1999 – 2005, με τον τζίρο να προσδιορίζεται σε 156 εκατ. ευρώ.
Η κατανάλωση εμφιαλωμένων κρασιών σε όγκο ενισχύεται με 7,5% κατά μέσον όρο, ενώ του κρασιού χύμα παρουσιάζει οριακή άνοδο 0,4% ετησίως. Τα μερίδια αγοράς τους ενισχύουν οι ερυθροί και ερυθρωποί οίνοι, καθώς αυτά διαμορφώνονται από 10,5% το 1999 σε 21,6% το 2005 αλλά και οι Ονομασίας Προελεύσεως Ανωτέρας Ποιότητας (10,9% από 6,4%). Από την άλλη πλευρά, τη σημαντικότερη υποχώρηση της ζήτησης καταγράφουν οι οίνοι λικέρ με μέσο ετήσιο ρυθμό της τάξης του 7% – 9%. Σύμφωνα με την έρευνα του IOBE, ο κλάδος, ο οποίος κυριαρχείται από πέντε επιχειρήσεις με μερίδιο πλέον του 64,5%, αντιμετωπίζει τρία σημαντικά προβλήματα. H έλλειψη αμπελουργικού μητρώου – κτηματολογίου, η ιδιαίτερα υψηλή τιμή διάθεσης των εγχώριων εμφιαλωμένων οίνων στους χώρους εστίασης και οι ανεπαρκείς έλεγχοι των αρμοδίων κρατικών φορέων για τον περιορισμό της ανεξέλεγκτης χρήσης σταφυλιών διπλής και τριπλής χρήσης στην παραγωγή κρασιού.