Εντυπωσιακό το εύρημα της πρόσφατης έκθεσης του Eurofound για την αδήλωτη εργασία την οποία από καιρό τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί να «συμμαζέψει» προωθώντας την έρευνα και την -κατά το δυνατόν- καταγραφή του φαινομένου στα κράτη-μέλη: το 55% εκείνων που προσφέρει αδήλωτη εργασία είναι οι φίλοι, τα μέλη της οικογένειας και οι γείτονες. Ενα επιπλέον 20% αυτοαπασχολουμένων ατόμων προσφέρει αδήλωτη εργασία σε μεμονωμένα άτομα και σε νοικοκυριά. Ενώ, με βάση το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, υπολογίζεται ότι πέντε τοις εκατό των εργαζόμενων στα 27 κράτη-μέλη και στη Νορβηγία προσφέρει αδήλωτη εργασία προκαλώντας σοβαρό πλήγμα στη δημόσια οικονομία. Το Eurofound (www.eurofound.europa.eu) ανταποκρινόμενο σε κοινό αίτημα της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συγκέντρωσε, ως πρώτο βήμα, σε «Τράπεζα Δεδομένων» τις καλές πρακτικές που συνέλεξε σε κράτη-μέλη για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου, τις οποίες και δημοσιεύει ταυτόχρονα με την εν λόγω έκθεσή του. Οι πρακτικές αφορούν σε μέτρα αποτροπής του φαινομένου, στην ενθάρρυνση για στην αναδρομική νομιμοποίηση της αδήλωτης εργασίας και στην αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφορών. Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο η αγορά της «μαύρης εργασίας» έχει ιδιαιτέρως διευρυνθεί για τους νέους και τους αυτοαπασχολούμενους από ό,τι για άλλες ηλικιακές ομάδες.
Εκφράζεται παράλληλα η βεβαιότητα ότι -λόγω της φύσης της «αδήλωτης» εργασίας- τα ποσοστά που παρατίθενται δεν αποτελούν παρά ενδείξεις μόνο του μεγέθους του φαινομένου. Πέραν από τους γνωστούς και αυτονόητους λόγους που την ενθαρρύνουν -αποφυγή εισφορών, φορολόγηση, κοινωνική ασφάλιση, γραφειοκρατία κ.ά.- σημαντικό ενθαρρυντικό στοιχείο είναι και η βεβαιότητα που εκφράζει η πλειονότητα και των δύο συμβαλλομένων στην παράνομη και αντικοινωνική αυτή σύμπραξη, ότι, δηλαδή «ο κίνδυνος να τους «τσακώσουν» είναι πολύ μικρός». Με βάση τα δεδομένα αυτά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί να προωθήσει μέτρα για τη μείωση της φορολόγησης της απασχόλησης και για τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, έτσι, ώστε να συγκρατήσει τουλάχιστον τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικροεπιχειρηματίες.
Μια «καλή πρακτική» προσφέρεται από τη Δανία, έστω και αν η παραοικονομία και η αδήλωτη εργασία δεν συνιστούν πρόβλημα στη χώρα αυτή. Ακόμη και το καθάρισμα του σπιτιού είτε τα «μαστορέματα» από μέλη της οικογένειας τα έχουν θέσει υπό την εποπτεία του κράτους πρόνοιας. Ηδη από το 1994 εφαρμόζεται πρόγραμμα παροχής οικιακής βοηθείας βάσει του οποίου οι οικογένειες μπορούν να χρησιμοποιούν άτομα από νόμιμες ιδιωτικές επιχειρήσεις καθαρισμού οπότε και επιδοτούνται κατά το 50% του συνολικού κόστους. Κάτι, που αποθαρρύνει τα μέλη της οικογένειας να εκτελούν τις κατ’ οίκον εργασίες καθαρισμού είτε κηπουρικής που είναι επιπλέον της φορολογούμενης εργασίας τους – άρα είναι αδήλωτη εργασία. Αφετέρου, δημιουργείται ζήτηση για την απασχόληση των ανειδίκευτων ανέργων.