Η απαγόρευση κυκλοφορίας μη οικολογικών προϊόντων, σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση που επηρεάζει τους περισσότερους κλάδους, πιέζει παγκοσμίως την αγορά χημικών πρώτων υλών.
Στην Ελλάδα, είναι ένας κλάδος κυρίως εισαγωγικός, που παρά την περσινή αύξηση κατά 4% του συνολικού του τζίρου, αντιμετωπίζει σταδιακή συρρίκνωση του περιθωρίου κέρδους.
Αυτά προέκυψαν από την πρόσφατη μελέτη της Hellastat, σύμφωνα με την οποία ο συνολικός τζίρος της αγοράς ανήλθε πέρυσι σε 883,6 εκατ. ευρώ, αυξημένος κατά 4% σε σχέση με το 2007. Οι μεγάλες και οι μεσαίες εταιρείες αύξησαν τις πωλήσεις τους με μέσο ρυθμό 5,2% και 4,6%, αντίστοιχα. Αντιθέτως, οι πωλήσεις των μικρομεσαίων και μικρών επιχειρήσεων σημείωσαν κάμψη (-1,7% και -2,2%, αντίστοιχα).
Τα περιθώρια κερδοφορίας επιδεινώθηκαν την περίοδο 2007-2008 και διαμορφώθηκαν σε χαμηλά επίπεδα. Ο σχετικός δείκτης των μεικτών αποτελεσμάτων σχηματίστηκε στο 17,5%, ενώ τα περιθώρια κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων και κερδών προ φόρων σε 7,5% και 2,7%, αντίστοιχα.
Οι ανάγκες της εν λόγω αγοράς καλύπτονται κυρίως από εισαγωγές από τις Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία και Ολλανδία, ενώ τα τελευταία έτη βαίνουν αυξανόμενες οι εισαγωγές από την Κίνα και την Ινδία, οι οποίες συνδυάζουν πλέον, εκτός των χαμηλών τιμών, και ικανοποιητική ποιότητα. Ως εκ τούτου, στον κλάδο δραστηριοποιούνται κυρίως εμπορικές επιχειρήσεις που απευθύνονται συνήθως σε περισσότερες από μία βιομηχανίες, με στόχο να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο από πιθανή κάμψη της ζήτησης σε κάποια από αυτές.
Παραγωγική δραστηριότητα έχουν κυρίως εταιρείες που προέρχονται από τον χώρο των καυσίμων και λιπαντικών που παράγουν ρητίνη, το διογκώσιμο πολυστυρένιο και διαλύτες.
Τα σημαντικότερα προβλήματα αφορούν κυρίως την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κανονισμού REACH, που συνεπάγεται αύξηση του διαχειριστικού κόστους και αβεβαιότητα για την απόσυρση ορισμένων ουσιών από την αγορά. Επίσης, η άμεση εξάρτηση από εξωγενείς παράγοντες (π.χ. απεργίες λιμένων), η έλλειψη αποθηκευτικών χώρων και η προβληματική διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων, συνιστούν βασικές δυσκολίες. Από την άλλη πλευρά, περιθώρια ανάπτυξης έχουν οι εταιρείες που προμηθεύουν τους κλάδους των φαρμάκων, της επεξεργασίας νερού και της βιομηχανίας των τροφίμων.
Σε διεθνές επίπεδο, διαπιστώνεται στροφή στην ανάπτυξη και προώθηση χημικών πρώτων υλών, φιλικών προς το περιβάλλον.