Από καιρό τώρα το Βρετανικό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ έχει κάνει σε όλους σαφές ότι -σε ό,τι το αφορά- δεν σκοπεύει να αφήσει στο απυρόβλητο κανέναν από τους παράγοντες είτε από τις παραμέτρους εκείνες που συμβάλλουν αρνητικά στην παραγωγικότητα της χώρας είτε παραβλάπτουν την υγεία και ευημερία των μελών του. Ετσι, στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισε και «το αυταρχικό στυλ του μάνατζμεντ» ως «συνήθως ύποπτο» για μειωμένη παρακίνηση και ενθάρρυνση των εργαζομένων, ακόμη ότι επιβαρύνει την καλή υγεία τους και ότι μειώνει την παραγωγικότητά τους.
Κατάδειξε μάλιστα ύστερα από έρευνες ότι το συγκεκριμένο στυλ μάνατζμεντ του «διατάσσομεν και ελέγχομεν» που το χαρακτηρίζει ως σύνηθες στους οργανισμούς της χώρας, ευθύνεται για ανάσχεση της παραγωγικότητας, ενώ σε επίπεδο επιχείρησης, το δογματικό στυλ μάνατζμεντ συνοδεύεται από χαμηλά επίπεδα απόδοσης, από υψηλά επίπεδα απουσιών και από υψηλή συχνότητα ασθενειών.
Τα ευρήματα της έρευνας που αφορούν τα διαφορετικά στυλ μάνατζμεντ, δείχνουν ότι στους περισσότερους οργανισμούς επικρατεί το «γραφειοκρατικό στυλ». Το οποίο ακολουθείται -με διαφορά κεφαλής- από το «αντιδραστικό» και το «αυταρχικό στυλ». Και αυτό που έχει δημιουργήσει ανησυχία είναι το γεγονός ότι και τα τρία αυτά στυλ μάνατζμεντ έχουν γίνει πολύ συνήθη. Μάλιστα τα δύο τελευταία -αντιδραστικό και αυταρχικό- έχουν σημειώσει αύξηση. Τα ευρήματα έχουν, βέβαια, τη δική τους γλώσσα, η οποία μπορεί μεν να μη την χρωματίζει το συναίσθημα, πείθουν όμως γιατί είναι μετρήσιμα. Συνέβη λοιπόν περίπου η μία στις δύο από τις εταιρείες που βρέθηκαν σε ύφεση να τις χαρακτηρίζει το γραφειοκρατικό στυλ μάνατζμεντ. Επιπλέον, σημειώθηκε και κατακόρυφη κάμψη της εμπιστοσύνης προς τα ανώτερα διοικητικά κλιμάκια. Επιπλέον σε ένα ποσοστό των εταιρειών αυτών επικράτησε ένα κλίμα «μυστικοπάθειας».
Αντιθέτως, οι εταιρείες που σημείωσαν ανάπτυξη ήταν αυτές που επικρατούσε το στυλ διοίκησης που ενθαρρύνει την ενδυνάμωση των εργαζόμενων. Επιπλέον, η μία στις τρεις εταιρείες που είχαν καλές επιδόσεις διοικούνται από «ομάδες διοίκησης» που χαρακτηρίζονται προσβάσιμες και προσιτές. Οσο για τους οργανισμούς εκείνους στους οποίους σημειώθηκε η μικρότερη αύξηση σε συχνότητα απουσιών και ασθένειας, ήταν εκείνες που διακρίθηκαν ως «καινοτομικές» και με «κουλτούρα εμπιστοσύνης». Αντιθέτως, αυξήθηκε η συχνότητα ασθενειών σε εκείνες στις οποίες οι εργοδότες είχαν χαρακτηρισθεί ως «καχύποπτοι». Επιπλέον, το στυλ διοίκησης είχε και άμεση επίπτωση στον βαθμό ικανοποίησης από την εργασία.
Η ταυτότητα της έρευνας
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή κ. Les Worrall του University of Wolverhampton Business School και από τον καθηγητή κ. Cary Cooper του Lancaster University Management School και ήταν η έκτη κατά σειρά για την ποιότητα της εργασιακής ζωής. Υπογραμμίζεται επίσης ότι στο πλαίσιο της συνεχούς αλλαγής που βιώνουμε καθίσταται ιδιαιτέρως απαιτητική και περίπλοκη η σχέση ανάμεσα στο καλό μάνατζμεντ και στην πραγματικότητα που επικρατεί στους χώρους της εργασίας. «Σε ένα περιβάλλον που κυριαρχείται από την ανάγκη για συγκράτηση των καλύτερων ταλέντων, καθίσταται επίσης εξαιρετικά απογοητευτικό να βλέπει κανείς να επικρατούν αρνητικά στυλ διοίκησης». Σημειώνεται ότι το Βρετανικό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ μέσα από τις έρευνες και τα προγράμματα που πραγματοποιεί, αναλύει και διαμορφώνει θέματα που ενδιαφέρουν και αφορούν εργοδότες και στελέχη και με δημόσιες ανακοινώσεις του συμμετέχει στη διαμόρφωση πολιτικών και κυβερνητικών δράσεων στον τομέα της ανάπτυξης δεξιοτήτων.
Τέσσερα προφίλ ηγετών
Σύμφωνα με το εγχειρίδιο για το Μάνατζμεντ που έχει εκδώσει η PricewaterhouseCoopers διακρίνονται τέσσερα τυπικά προφίλ ηγετών:
Καθοδηγητικοί: Κρατούν τον έλεγχο και είναι αυτοδύναμοι.
Διδακτικοί: Επικεντρώνονται στην ανάπτυξη.
Εμπνευστές: Είναι σίγουροι για τον εαυτό τους και εμπνέουν τους άλλους.
Συνεργατικοί: Δημιουργούν αρμονική συνεργασία με τους άλλους.
Στους παραπάνω τύπους ηγετών ενδέχεται να υπάρχουν τα ακόλουθα μειονεκτήματα:
Ηγετικοί: Μπορεί να δείχνουν καταπιεστικοί. Δεν ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των άλλων. Μπορεί να αποθαρρύνουν τη δημιουργικότητα.
Διδακτικοί: Μπορεί να σπαταλούν το χρόνο. Επαφίενται στην καλή θέληση των άλλων. Υποθέτουν ότι οι άνθρωποι επιθυμούν την ανάπτυξη.
Εμπνευστές: Μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν παραπλανητικές τάσεις. Να θεωρηθούν πολύ συγκαταβατικοί είτε και πιεστικοί.
Συνεργατικοί: Επαφίενται στη συμμετοχή των άλλων. Μπορεί να εμφανισθούν ως αναποφάσιστοι. Επαφίενται στην αφοσίωση των άλλων. Θεωρούν δεδομένες τις γνώσεις των άλλων.