Μόλις τρεις εισηγμένες έχουν διαγραφεί φέτος από το χρηματιστηριακό ταμπλό, όταν το 2011 είχαν διαγραφεί εννέα και άλλες έντεκα το 2010. Οι αργοί ρυθμοί αποχώρησης αποδίδονται αφενός στην κατάρρευση των χρηματιστηριακών τιμών, γεγονός που αποθαρρύνει τους μετόχους να προχωρήσουν σε κινήσεις εξόδου, καθώς οι χρηματιστηριακές απώλειες είναι μεγάλες και αφετέρου στην τετράχρονη ύφεση που έχει προκαλέσει πτωχευτική εικόνα σε μεγάλο αριθμό εισηγμένων που αδυνατούν να ανταποκριθούν ακόμη και στην έκδοση λογιστικών καταστάσεων, πόσω μάλλον να κινήσουν τις διαδικασίες εξόδου χωρίς μάλιστα κάποια ουσιαστικά κίνητρα. Στο μεταξύ, οι δύο (Rilken, ΔΟΛ) φετινές δημόσιες προτάσεις απέβησαν άκαρπες.
Η τρίτη διαγραφή εισηγμένης για το 2012 ήταν της επενδυτικής εταιρείας Euroline, ενώ έχει προηγηθεί της Interinvest. Αίτημα διαγραφής που θα εγκριθεί από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έχει υποβάλει και η Sciens.
Η διαγραφή των μετοχών της Crown Hellas τον περασμένο Νοέμβριο μετά το «θρίλερ» της δημόσιας πρότασης από τη Lomond, η διαγραφή της Emporiki Bank μετά τη δημόσια πρόταση της Credit Agricole και η ανεπιτυχής έως τώρα προαιρετική δημόσια πρόταση για τη Rilken με σύμβουλο την Deutsche Bank, που υπέβαλε η Henkel Ελλάς, είναι οι τελευταίες κινήσεις πολυεθνικών να οδηγήσουν εκτός του Χ.Α. τις θυγατρικές τους στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αγοράς (δεν υπάρχουν δηλαδή κάποιες πληροφορίες, αλλά η μετοχική σχέση προϊδεάζει για κάποιες εξελίξεις) ανάλογες κινήσεις (με την πλήρη εξαγορά των εισηγμένων εταιρειών από τη μητρική ή και την πώλησή τους σε άλλους ενδιαφερομένους) θα μπορούσαμε να περιμένουμε στις περιπτώσεις των Lafarge με την ΑΓΕΤ Ηρακλής, της Societe με τη Γενική Τράπεζα, των Μινωικών Γραμμών με την Grimaldi, ενώ η είσοδος της Deutsche Τelekom στον ΟΤΕ με συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό δεν αποκλείει την πιθανότητα μακροπρόθεσμα το Χ.Α. να χάσει μία ακόμη από τις κορυφαίες του εταιρείες. Να υπενθυμίσουμε ότι τη δεκαετία του 2000 το Χ.Α. έχασε σε κεφαλαιοποίηση και φήμη από την έξοδο πολλών και σημαντικών θυγατρικών-πολυεθνικών.
Τα παραδείγματα των Παπαστράτος-Ρhilip Μorris, Vodafone Ρanafon-Vodafone UΚ, Κωτσόβολος-Dixons, Ιnteramerican- Εureko, Παυλίδης-Κraft Foods, Χάλυψ-Ciments Francais, Ρόκας-Ιberola, Φοίνιξ-Credit Agricole, ΑΒ Βασιλόπουλος-Delhaize, Δέλτα Παγωτού Nestle κτλ, στο πρόσφατο παρελθόν, είναι ενδεικτικά, ενώ σημαντική χρονιά για τις εξαγορές των ελληνικών θυγατρικών των πολυεθνικών ήταν το 2006, καθώς τότε ο νέος νόμος για τις δημόσιες προσφορές επιτάχυνε τις εξελίξεις (έλαβαν χώρα οι περισσότερες σε ένα έτος: εννέα). Τον δικό τους ρόλο στην έξοδο ορισμένων εισηγμένων, όπως των Ηyatt (ΒC Ρartners), Νίκας (GCΙ Foods), Νεοχημική (Carlyle Group) κτλ διαδραμάτισαν και μεγάλα Ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια (private equity).
Αν και οι αξίες στα χρηματιστήρια μεταβάλλονται ραγδαία, το βέβαιο είναι πως χωρίς την προσέλκυση σημαντικών νέων εταιρειών που σήμερα βρίσκονται εκτός αγοράς, ή χωρίς να μεγαλώσουν άλλες εισηγμένες που σήμερα διαθέτουν περιορισμένη κρίσιμη μάζα για να προσελκύσουν διεθνή κεφάλαια, η περιθωριοποίηση του Χ.Α. μάλλον θα συνεχιστεί.