Παύει οριστικά η λειτουργία των δύο εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) σε Ορεστιάδα και Σέρρες, σύμφωνα με τη χθεσινή απόφαση της διοίκησης, η οποία έπειτα από μία τρίωρη συνεδρίαση έκανε δεκτή την έκθεση βιωσιμότητας της Kantor. H απόφαση ανακοινώθηκε -αμέσως μετά τη λήξη του διοικητικού συμβουλίου- στους εργαζομένους της ΕΒΖ. Παράλληλα, έγινε γνωστό ότι ένας αριθμός εργαζομένων από τα εργοστάσια των Σερρών και της Ορεστιάδας θα μεταφερθεί για να καλύψει τις ανάγκες στο μοναδικό εργοστάσιο που θα μείνει ανοικτό, στο Πλατύ Ημαθίας, ένας άλλος αριθμός εργαζομένων θα χρησιμοποιηθεί στις εργασίες συντήρησης και για άλλους εργαζομένους (χωρίς να προσδιοριστεί ο αριθμός τους) θα υπάρξει πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου. Η ανακοίνωση περί εθελουσίας εξόδου προκάλεσε αντιδράσεις στους εργαζομένους, οι οποίοι αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν η διοίκηση, από τη μια, να επιχειρηματολογεί και να λέει ότι η παύση λειτουργίας των δύο εργοστασίων θα είναι προσωρινή και ότι από την επόμενη χρονιά, αν οι παραγωγοί καλλιεργήσουν πολλά τεύτλα, θα ξαναλειτουργήσουν και, από την άλλη, να ετοιμάζει πρόγραμμα για να αποχωρήσει μέρος του προσωπικού.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων της ΕΒΖ Χριστόδουλος Βαρκάκης εξέδωσε ανακοίνωση όπου καταφέρεται κατά της συγκυβέρνησης, στην οποία καταλογίζει την απόφαση για το κλείσιμο των δύο μονάδων και παράλληλα γίνεται λόγος για εγκληματική ενέργεια που οδηγεί στην αποβιομηχάνιση δύο ακριτικών νομών, ενώ ζητείται και η παραίτηση όσων υπογράψουν την απόφαση αυτή, η οποία χαρακτηρίζεται ανοσιούργημα. Η Τράπεζα Πειραιώς, στην οποία είναι συγκεντρωμένες και οι περισσότερες οφειλές, ύψους 137 εκατ. ευρώ, προκρίνει τη λύση της αδρανοποίησης εργοστασίων προκειμένου να μειωθούν τα αυξημένα λειτουργικά κόστη της βιομηχανίας που, σύμφωνα με την εταιρεία, έχουν εκτινάξει το κόστος παραγωγής στα 900 ευρώ τον τόνο, όταν οι τιμές πώλησης έχουν πέσει κάτω από τα 500 ευρώ, και να περιοριστεί η παραγωγή ζημιών. Απώτερος στόχος φαίνεται να είναι η μερική μετοχοποίηση χρεών της εταιρείας με στόχο την αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή, ο οποίος θα θελήσει να μπει στην ΕΒΖ παρά τις διαδοχικές αποτυχημένες -λόγω χαμηλού τιμήματος- προσπάθειες του ειδικού εκκαθαριστή να βρει ενδιαφερομένους.
Η λύση αυτή έχει προκαλέσει εύλογες ανησυχίες στους 293 εναπομείναντες εργαζόμενους της ΕΒΖ στην Ελλάδα (άλλοι 500 περίπου εργάζονται για τις 2 θυγατρικές στη Σερβία) που επιχειρούν να την αποτρέψουν αυτές τις μέρες με κινητοποιήσεις και άσκηση πολιτικής πίεσης. Στο παρελθόν ανάλογες ενέργειες έφεραν αποτελέσματα, τότε τουλάχιστον που η εναλλαγή των κομμάτων της σημερινής συγκυβέρνησης στην εξουσία άφηνε ελεύθερο πεδίο στους κατά τόπους κομματάρχες να αξιοποιούν την ΕΒΖ για μικροκομματικά και πελατειακά συμφέροντα.
Το 2013 η ΕΒΖ παρήγαγε μόλις 40.196 τόνους ζάχαρης (έναντι 54.699 το 2012) και εισήγαγε φασόν άλλους 120.000 τόνους από τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Πολωνία. Με παραγωγή μόλις στο 25% της εθνικής ποσόστωσης των 158.702 τόνων, η εταιρεία ουσιαστικά υπολειτουργεί, αφού όσες ποσότητες παράγονται εδώ μεταφέρονται όλες από τα εργοστάσια των Σερρών και της Ορεστιάδας στο Πλατύ Ημαθίας για να συσκευαστούν σε σακουλάκια και να διατεθούν στο εμπόριο.