Μέχρι το τέλος Αυγούστου θα αποφασίσει η διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) για τον αριθμό των εργαζομένων που θα απασχοληθούν στο μοναδικό ανοικτό εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας.
Μιλώντας στο ΑΠΕ, ο διευθύνων σύμβουλος Λάμπρος Χαραλάμπους τόνισε ότι «στόχος της εταιρείας είναι η αξιοποίηση του έμπειρου προσωπικού της ΕΒΖ στον βέλτιστο δυνατό βαθμό, όπου υπάρχουν ανάγκες».
Από την πλευρά των εργαζομένων, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Χριστόδουλος Βαρκάκης υπογράμμισε τα εξής: «Με δεδομένο ότι η διοίκηση μίλησε για αναστολή της λειτουργίας των δύο εργοστασίων (σε Σέρρες και Ορεστιάδα) και όχι για κλείσιμο, δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις μεταθέσεις εργαζομένων στο Πλατύ Ημαθίας που επιθυμεί να κάνει και δεν θέλει να προχωρήσει σε αποσπάσεις επειδή κοστίζουν».
Πάντως, και οι δύο πλευρές διευκρινίζουν ότι δεν θα τεθεί θέμα απολύσεων, ενώ, σύμφωνα με τον κ. Βαρκάκη, δεν αποκλείεται να δοθούν κίνητρα προκειμένου μέρος των εργαζομένων στα δύο εργοστάσια, η λειτουργία των οποίων ανεστάλη, να αποχωρήσουν οικειοθελώς.
Σημειώνεται ότι στο εργοστάσιο της εταιρείας στην Ορεστιάδα εργάζονταν (πριν από την αναστολή λειτουργίας) 47 άτομα και οι τευτλοπαραγωγοί στην περιοχή έσπερναν συνολικά 18.000 στρέμματα. Τα αντίστοιχα νούμερα προ πενταετίας ήταν: 260 εργαζόμενοι και περισσότερα από 60.000 στρέμματα. Στις Σέρρες, οι εργαζόμενοι της εταιρείας ανέρχονταν σε 59 και συνολικά οι παραγωγοί τεύτλων έσπερναν 13.000 στρέμματα, όταν προ πενταετίας αυτά ξεπερνούσαν τις 55.000 στρέμματα. Στο εργοστάσιο της ΕΒΖ στο Πλατύ Ημαθίας εργάζονται 106 άτομα και οι τευτλοπαραγωγοί σπέρνουν περισσότερα από 50.000 στρέμματα, όταν προ πενταετίας αυτά ξεπερνούσαν τις 120.000 στρέμματα.
Με την αναστολή λειτουργίας των εργοστασίων σε Σέρρες και Ορεστιάδα επιδιώκεται η εξοικονόμηση κονδυλίων τόσο από τη χρήση φθηνότερης καύσιμης ύλης όσο και από τη μείωση του μισθολογικού κόστους. Το πώς και το γιατί η ΕΒΖ οδηγήθηκε στο σημείο όπου βρίσκεται αποτελεί μία μεγάλη συζήτηση και οπωσδήποτε έχει να κάνει με την κοινοτική πολιτική για τη ζάχαρη, τη μείωση της εθνικής ποσόστωσης από 317 χιλ. τόνους στους 158 χιλ. τόνους, που ήδη οδήγησαν στο κλείσιμο των ζαχαρουργείων σε Ξάνθη και Λάρισα.
Το γεγονός είναι ότι με σπαρμένα στρέμματα 80.000 τόνων η παραγωγική λειτουργία τριών ζαχαρουργείων δεν μπορούσε να καλύψει το κόστος και επιβαρύνει με τεράστιες ζημίες την επιχείρηση, ζημίες που σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένος ο πιστωτής να επιτρέψει να συνεχίσουν να συσσωρεύονται.
«Η ΕΒΖ δεν μπορεί να συνεχίζει με τα σημερινά δεδομένα. Εκτός από τα δάνεια, πρέπει να καταβάλλει για τόκους 12 εκατομμύρια τον χρόνο», δήλωσε στην «Κ» μέλος της διοίκησης της εισηγμένης.