Είναι ένα από τα μυστικά της δουλειάς. Χωρίς αυτό, βεβαίως, να σημαίνει ότι το «αξιοποιούν» όλοι ούτε ότι είναι παράνομο. Περί τίνος πρόκειται: Σε κάποιους ξενοδοχειακούς ομίλους παρατηρείται το φαινόμενο όλες οι παρεχόμενες εργασίες – υπηρεσίες να μη γίνονται από την «κεντρική» εταιρεία, αλλά από ένα συνδυασμό «επιμέρους» εταιρειών, αναλόγως του αντικειμένου. Στο κέντρο όλων παραμένει, βεβαίως, η ξενοδοχειακή, η οποία είναι κι αυτή που σηκώνει όλα τα βάρη, μεταξύ των οποίων και τα δάνεια. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται, βεβαίως, σε επίπεδο αποτελεσμάτων, στο τέλος κάθε χρήσης.
Επαναλαμβάνεται ότι αυτός δεν είναι ο κανόνας, καθώς σε πάμπολλες περιπτώσεις και αυτός ο βραχίονας είναι κερδοφόρος, αλλά στην περίπτωσή μας το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις… εξαιρέσεις.
Σε αυτές λοιπόν, αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τους ισολογισμούς, θα αντιληφθεί ότι οι μόνιμοι συνεργάτες της εταιρείας είναι σχεδόν πάντα οι ίδιοι. Συνεργάτες, όμως, σε τι; Για παράδειγμα, στη διαχείριση των κρατήσεων ή στις προμήθειες του ή των ξενοδοχείων του ομίλου με πάσης φύσεως αγαθά. Ακόμα και σε επίπεδο κατασκευαστικών εργασιών, που απαιτούνται σε σχεδόν ετήσια βάση.
Στις εταιρείες αυτές, μάλιστα, ενίοτε συμμετέχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, και κάποια μέλη των διοικητικών συμβουλίων της «κεντρικής» ξενοδοχειακής εταιρείας. Ωστόσο, το σημαντικό στοιχείο σε αυτές τις εταιρείες είναι άλλο και συγκεκριμένα αυτό που έχει να κάνει με τα αποτελέσματά τους: είναι συνήθως… κερδοφόρες. Ετσι, παρατηρείται το εξής παράδοξο φαινόμενο: ενώ η κεντρική δραστηριότητα είναι χρεωμένη και ενίοτε ζημιογόνος, οι παράπλευρες είναι αποδοτικές. Γεγονός που κανονικά δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση, αφού ο τουρισμός, παρά τη γενικότερη κρίση στη χώρα, πάει καλά.
Ο,τι περιγράφηκε παραπάνω –επαναλαμβάνεται– δεν συνιστά κανόνα για τον κλάδο, ωστόσο είναι ένα φαινόμενο προς καταγραφή.
Οπως φαινόμενο προς καταγραφή αποτελεί και κάτι ακόμη. Σήμερα, οι βασικοί ενδιαφερόμενοι για να επενδύσουν στον κλάδο είναι κυρίως αραβικά κεφάλαια. Θεωρούν ότι είναι μια επένδυση με απόδοση και ότι διασφαλίζει τη σταθερότητα σε ό,τι αφορά τις ροές σε ένα εύλογο βάθος χρόνου. Στη δεύτερη θέση της ίδιας λίστας συναντάει κανείς μεγάλα επενδυτικά funds απ’ όλο τον κόσμο. Ενα από αυτά, για παράδειγμα και εις επίρρωσιν των παραπάνω, πρόσφατα κατέθεσε μια αξιόλογη πρόταση για την εξαγορά κεντρικού ξενοδοχείου της πρωτεύουσας. Στην τρίτη θέση βρίσκονται τα ρωσικά κεφάλαια, διεθνώς και πάει λέγοντας.
Και το ερώτημα που ευλόγως τίθεται είναι: Θα το έπρατταν αν ο χώρος δεν είναι κερδοφόρος; Η κατ’ αρχήν απάντηση είναι όχι. Ωστόσο, υπάρχει και ένας «αστερίσκος». Από τη φύση τους αυτά τα κεφάλαια, σε αυτή τη χρονική συγκυρία αναζητούν τοποθετήσεις διασφάλισης περιουσίας. Στον αραβικό κόσμο, κυρίως, αυτή η εποχή χαρακτηρίζεται από πολύ μεγάλη ρευστότητα, που προκαλείται από τις συνεχόμενες χαμηλές πτήσεις των τιμών του αργού πετρελαίου. Αναζητούνται, συνεπώς, διεθνώς επενδύσεις που διασφαλίζουν την επόμενη μέρα, σε συνδυασμό με ροές.
Και από τη στιγμή που κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας εξασφαλίζει στον ιδιοκτήτη του το ποσό των περίπου 2,5 εκατ. ευρώ, ετησίως, ο συγκεκριμένος κλάδος είναι αδιαμφισβήτητα ένας από αυτούς τους προορισμούς.