Πάνω από τις μισές πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα έχουν εγκαταστήσει πλέον γραμμές καταγγελιών για φαινόμενα απάτης και διαφθοράς. Η πρακτική αυτή ακολουθείται τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ενώ μέχρι πριν από τρία χρόνια αποτελούσε κάτι άγνωστο για τα ελληνικά δεδομένα, σε αντίθεση με την ενδοεταιρική κουλτούρα που επικρατεί σε άλλες χώρες και κυρίως στις ΗΠΑ. Μάλιστα, αρκετές από τις γραμμές είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να υποδέχονται ανώνυμες καταγγελίες όχι από εργαζόμενους της επιχείρησης αλλά και από άτομα εκτός αυτής. Τα παραπάνω επισήμανε ο κ. Γιάννης Δρακούλης, επικεφαλής του Τμήματος Ερευνών Οικονομικής Απάτης και Εταιρικών Αντιδικιών της EY Eλλάδος, κατά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της 14ης Παγκόσμιας Ερευνας Απάτης που διεξήγαγε η εταιρεία σε 62 χώρες.
Παρά τις ενέργειες αυτές, τα επίπεδα διαφθοράς ή μάλλον η αντίληψη ότι υπάρχει διαφθορά στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Το 62% των ερωτηθέντων –σημειωτέον ότι οι συμμετέχοντες είναι υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη μεγάλων εταιρειών και μάλιστα κυρίως πολυεθνικών– θεωρεί ότι πρακτικές δωροδοκίας και διαφθοράς υπάρχουν σε επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Δυτική Ευρώπη είναι αισθητά χαμηλότερο, 20%, και σε παγκόσμιο επίπεδο, 39%. Στις έρευνες της ΕΥ του 2015 και του 2014 τα ποσοστά στην Ελλάδα ήταν 69% και 71%, αντιστοίχως. Ερωτηθείς σχετικά, ο κ. Δρακούλης απέδωσε τη μείωση αυτή στη «διακομματική συναίνεση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια περί αντιμετώπισης αυτών των φαινομένων, αν και», όπως πρόσθεσε, «υπάρχει πολύς δρόμος από τα λόγια στην πράξη».
Απόκλιση παρατηρείται ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Δυτική Ευρώπη και σε σειρά άλλων στοιχείων της έρευνας που φανερώνουν τουλάχιστον μια διαφορετική νοοτροπία, η οποία οφείλεται πιθανώς και σε συγκυριακούς παράγοντες. Για παράδειγμα, το 16% στην Ελλάδα έναντι 12% στη Δυτική Ευρώπη απάντησε ότι η αφοσίωση στην εταιρεία πιθανώς θα απέτρεπε από την αναφορά ενός περιστατικού απάτης ή διαφθοράς εντός της ίδιας της εταιρείας. Το ίδιο ποσοστό, 16%, απάντησε ότι η αλληλεγγύη προς τους συναδέλφους θα αποτελούσε λόγο αποτροπής καταγγελιών που αφορούν ενδοεταιρική απάτη. Στη Δυτική Ευρώπη το αντίστοιχο ποσοστό είναι 10%. Με δεδομένο το παραπάνω, είναι αμφίβολο εάν θα είναι αποτελεσματικές οι γραμμές καταγγελίας, καθώς σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία η «αφοσίωση στην εταιρεία» μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να υποκρύπτει τον φόβο της απόλυσης.
Στη μακρόχρονη οικονομική ύφεση βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό και η ερμηνεία για τη σχετική ανοχή που παρατηρείται στην Ελλάδα σε ανήθικες συμπεριφορές ως μέσον επιβίωσης μιας εταιρείας. Το 40% στην Ελλάδα θεωρεί ότι δικαιολογείται μία τουλάχιστον από τις παρακάτω ανήθικες συμπεριφορές: πληρωμές με μετρητά, προσωπικά δώρα ή υπηρεσίες, διασκέδαση, παραποίηση των οικονομικών επιδόσεων. Το αντίστοιχο ποσοστό στη Δυτική Ευρώπη είναι 28%, ενώ ίδιο ποσοστό με την Ελλάδα, 40%, συναντάται μόνο στις αναδυόμενες αγορές.
Τέλος, το 38% στην Ελλάδα θεωρεί δικαιολογημένη την εφαρμογή κάποιας αμφιλεγόμενης πρακτικής (π.χ., υπογραφή σύμβασης με προγενέστερη ημερομηνία), ενώ στη Δυτική Ευρώπη το αντίστοιχο ποσοστό είναι 35%.