Σε φυλάκιση έως και 12 ετών καταδικάστηκε Βρετανός έμπορος έργων τέχνης ο οποίος είχε κλέψει περίπου 30 εκατ. δολάρια από τους πελάτες του. Ο Τίμοθι Σάμονς, ο οποίος, όπως αναφέρει το Bloomberg, παραδέχθηκε την ενοχή του για απάτη και κλοπή, είχε δημιουργήσει στη Νέα Υόρκη, στη Ζυρίχη και στο Λονδίνο δίκτυο πωλήσεων σημαντικών έργων τέχνης, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων δημιουργιών του Πικάσο. Ο 63χρονος έμπορος, ο οποίος στο παρελθόν είχε εργαστεί και για λογαριασμό του διεθνούς φήμης οίκου δημοπρασιών Sotheby’s στη Νέα Υόρκη, διαμεσολαβούσε μεταξύ κατόχων έργων τέχνης και της αγοράς. Ωστόσο, αφότου τα πωλούσε, καρπωνόταν αποκλειστικά και μόνον εκείνος τα έσοδα. Σύμφωνα με την απόφαση της δικαστού Αν Σέρζερ στη Νέα Υόρκη, όπου και εκδικάστηκε η υπόθεση, θα εκτίσει από 4 έως 12 χρόνια ποινή φυλάκισης. «Επί σειρά ετών ο κατηγορούμενος είχε κατασκευάσει ένα κερδοσκοπικό πλαίσιο, εντός του οποίου κατόρθωσε να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των δυνητικών αγοραστών και πωλητών με μοναδικό του στόχο να τους υπεξαιρέσει εκατομμύρια δολάρια και να τα χρησιμοποιήσει για να χρηματοδοτήσει την υπερπολυτελή ζωή που διήγε», δήλωσε ο εισαγγελέας Σάιρους Βανς.
Την εξαετή περίοδο από το 2010 έως και το 2016 ο Τίμοθι Σάμονς κατόρθωσε να διαπραγματευθεί και να διεκπεραιώσει με ενδιαφερόμενους επενδυτές και συλλέκτες την πώληση περιζήτητων και αξιολογότατων κομματιών, όπως το «Γυναικείο μπούστο» του Πάμπλο Πικάσο και η
«Ονειροπόληση» του Μαρκ Σαγκάλ, καθώς και έργα του Ρενέ Μαγκρίτ και άλλων δημιουργών. Αφότου τα διέθετε, όμως, δεν επέστρεφε τα οφειλόμενα στους αρχικούς πωλητές/κατόχους, είτε αποκρύπτοντάς τους το γεγονός πως το έργο πωλήθηκε είτε παραπλανώντας τους για την ημερομηνία διεξαγωγής της πώλησης. Το ερώτημα που, όπως είναι εύλογο ανακύπτει, έχει να κάνει με το πού πήγαιναν τα όσα ο Τίμοθι Σάμονς κέρδιζε παρανόμως.
Στα αεροπορικά ταξίδια του προτιμούσε την πρώτη θέση και αρεσκόταν να πληρώνει συνδρομές σε ιδιωτικές λέσχες στις οποίες οι συνδρομές ήταν υψηλές. Επιπλέον, τα χρήματα τα χρησιμοποιούσε για να αποπληρώνει παλαιότερα δικά του χρέη προς ανθρώπους που είχε εξαπατήσει και είχαν υπάρξει θύματά του. Ο Σάμονς, ο οποίος, όπως γίνεται αντιληπτό, αγαπούσε τη χλιδή περισσότερο από την τέχνη, έκανε και κάτι άλλο. Με τα έργα που είχε στα χέρια του ζητούσε δάνεια από τράπεζα που έδινε καταναλωτικά δάνεια, όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Στην περίπτωση αυτή, χρησιμοποιούσε τα έργα ζωγραφικής ως εγγύηση. Βέβαια, δεν αποκλειόταν το ενδεχόμενο να μην είναι ο ίδιος σε θέση να αποπληρώσει τα προαναφερθέντα δάνεια και τότε συνέβαινε το εξής: ανεξαρτήτως της δυνητικής του τιμής σε μια συμβατική δημοπρασία, το «κομμάτι» πωλείτο σε χαμηλότερη τιμή.
Οπως, εν κατακλείδι, υπογράμμισε ο εισαγγελέας Σάιρους Βανς, «όταν ο Τίμοθι Σάμονς διαπραγματευόταν την πώληση ενός ακριβού, αριστουργηματικού και μοναδικού έργου, έλεγε ψέματα, εξαπατούσε ανθρώπους και κατέκλεβε τις υψηλές δημιουργίες σημαντικών ζωγράφων».