Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ προσέφερε την καλύτερη δικαιολογία στην Κίνα για να κάνει τις αναγκαίες κινήσεις και να επιτρέψει στο νόμισμά της να υποχωρήσει ως προς το δολάριο. Επί σειράν ετών το Πεκίνο, όπως επισημαίνεται, τασσόταν υπέρ της διατήρησης των επιπέδων των 7 γουάν προς το δολάριο. Χθες, όμως, το γουάν διέρρηξε αυτό το ψυχολογικό όριο. Με την κάμψη, την οποία σημείωσε, έφθασε στα πιο αδύναμα επίπεδά του από το 2008, σηματοδοτώντας μία κλιμάκωση στον εμπορικό πόλεμο με την Ουάσιγκτον. Συν τοις άλλοις, πρόκειται για μία καθυστερημένη προσαρμογή στην οικονομική πραγματικότητα.
Από την πλευρά τους οι Αμερικανοί πολιτικοί αρέσκονται να επιπλήττουν την Κίνα, επειδή διατηρεί σε χαμηλά επίπεδα την ισοτιμία του γουάν προς το αμερικανικό νόμισμα, ώστε να καθιστά ελκυστικότερα τα εξαγόμενα προϊόντα της. Εντούτοις, τα τελευταία δέκα χρόνια, οι περίοδοι αποδυνάμωσης του γουάν περισσότερο λειτούργησαν ως εμπόδιο παρά ως αρωγή. Το 2010 παρατηρήθηκε μικρή εξασθένηση, διαρκούσης της ελληνικής κρίσης χρέους, και στη συνέχεια μία μακρά και βραδεία κατάρρευση από το 2014 έως το 2016. Και στις δύο περιόδους προκλήθηκε φυγή κεφαλαίων από την Κίνα, η οποία επέδρασε δυσμενώς στις εμπορικές συναλλαγές και προξένησε έλλειψη ρευστού. Οπότε ήταν δυσκολότερο για τη νομισματική πολιτική να στηρίξει τις επενδύσεις στην πραγματική οικονομία. Αντιδρώντας σε αυτά, το Πεκίνο έλαβε μέτρα. Συνδύασε τους κεφαλαιακούς ελέγχους και τις αγορές από κρατικές τράπεζες και κατόρθωσε να ενδυναμώσει το γουάν. Αμφότερα τα μέτρα ανέκοψαν τις εκροές και αντέκρουσαν τους ισχυρισμούς των Ηνωμένων Πολιτειών για πολιτική αποδυνάμωσης του νομίσματος. Εντούτοις, ο Ντόναλντ Τραμπ απείλησε με επιβολή νέων δασμών 10% σε κινεζικά προϊόντα 300 δισ. δολαρίων, αρχής γενομένης από τον Σεπτέμβριο. Η απειλή αυτή έριξε τις μάσκες σε διπλωματικό επίπεδο.
Η υποτίμηση του γουάν διογκώνει τον αντίκτυπο από τους δασμούς, αλλά επιπλέον αποτελεί την απαρχή μιας διαδικασίας καινούργιας ισορροπίας, δίνοντας στην αγορά τη δυνατότητα να αξιολογήσει εκ νέου την ισοτιμία με το δολάριο. Από την Μάιο και μετά το κινεζικό νόμισμα είχε διατηρηθεί αμετάβλητο, αλλά οι οικονομικοί δείκτες σταθερά επιδεινώνονταν. Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο η δραστηριότητα στη μεταποίηση περιεστάλη, ενώ τον Ιούνιο ελαττώθηκαν και εξαγωγές και εισαγωγές. Ορισμένοι Κινέζοι αξιωματούχοι ανησυχούν μήπως η διάρρηξη του ψυχολογικού ορίου των 7 γουάν προς το δολάριο προκαλέσει απέλπιδα φυγή επενδυτών από κινεζικά περιουσιακά στοιχεία. Το Πεκίνο έπρεπε να δαπανήσει 1 τρισ. δολάρια από τα συναλλαγματικά του διαθέσιμα για να στηρίξει το νόμισμα, όταν έλαβαν χώρα οι μαζικές πωλήσεις του 2015. Ωστόσο, τα τότε αντίμετρα που ελήφθησαν για να επιβραδυνθούν οι εκροές κεφαλαίων παραμένουν σε ισχύ. Μία υποτίμηση του γουάν περίπου 10% μπορεί και να προσελκύσει ξένους επενδυτές, που αναζητούν ευκαιρίες σε κινεζικές μετοχές και ομόλογα. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα ανασχεθεί η οποιαδήποτε κατάρρευση του νομίσματος.