Το ισχυρό δολάριο αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και αγκάθι για τον προέδρο Ντόναλντ Τραμπ. Εχει καταφερθεί εναντίον άλλων χωρών, κυρίως της Κίνας, επειδή επιτρέπουν την εξασθένηση του νομίσματός τους έναντι του δολαρίου. Και η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να πετύχει την αποδυνάμωση του δολαρίου, αλλά με κόστος. Ο συμβατικός τρόπος θα ήταν να πουλήσει δολάρια στις αγορές συναλλάγματος. Η Αμερική σπάνια το έχει πράξει αυτό μετά το 1990 και το είχε αποκλείσει πρόσφατα ο Λευκός Οίκος. Και είναι δύσκολο να επηρεάσει κανείς μια αγορά με τζίρο 5 τρισ. δολάρια την ημέρα. Υπάρχουν και άλλες επιλογές. Η αξία ενός νομίσματος αντικατοπτρίζει εν μέρει και τις οικονομικές προοπτικές, οπότε ο Τραμπ θα μπορούσε να τις κάνει λιγότερο ελκυστικές. Ο ευκολότερος τρόπος να το πετύχει θα ήταν να αναιρέσει τη μείωση φορολογίας του 2018. Από πολιτικής απόψεως αυτό είναι δύσκολο. Και ενδεχομένως να γυρίσει μπούμερανγκ αν κρίνουν οι επενδυτές πως τα υψηλότερα φορολογικά έσοδα θα ενισχύσουν την ευημερία των Αμερικανών. Ο Τραμπ θα μπορούσε ακόμη να καταστήσει λιγότερα ελκυστικά τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία. Αυτό είναι εφικτό. Προσχέδιο νόμου που υποστηρίζεται από Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές προβλέπει τη φορολόγηση της αγοράς αμερικανικών περιουσιακών στοιχείων από ξένους και αναφέρει στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα να ελέγχει το επίπεδο της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Η υποψήφια των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα Ελίζαμπεθ Γουόρεν έχει επίσης επιχειρηματολογήσει υπέρ του πιο αδύναμου δολαρίου. Ομως το να αποτρέπει κανείς ξένους επενδυτές, ενδέχεται να οδηγήσει σε αύξηση του κόστους δανεισμού για την κυβέρνηση και τις αμερικανικές επιχειρήσεις και να πλήξει την αγορά μετοχών. Καθόλου ιδανική εξέλιξη για έναν πρόεδρο που του αρέσει να παίρνει εύσημα για την άνοδο των μετοχών.
Ο Τραμπ διαθέτει και άλλα εργαλεία. Ενα πολύ αμβλύ είναι να απειλήσει να υιοθετήσει πολιτική που θα υπονομεύσει την εμπιστοσύνη προς την αμερικανική οικονομία. Ο μοναδικός περιορισμός θα ήταν η φαντασία του Αμερικανού προέδρου. Θα μπορούσε να προτείνει την απόλυση του προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Fed). Ή Πολιτείες των οποίων οι ηγέτες διαφωνούν με αυτόν να αποχωρούν από τις ΗΠΑ. Ή να εγείρει το ερώτημα για ποιο λόγο θα πρέπει οι ΗΠΑ να αποπληρώσουν τα αμερικανικά ομόλογα ύψους 1,1 τρισ. δολαρίων που κατέχει η Κίνα δεδομένου πως οι δύο χώρες έχουν εμπλακεί σε εμπορικό πόλεμο.
Ακριβώς ο εμπορικός πόλεμος, δηλαδή ο τερματισμός του, θα μπορούσε να αποτελέσει τη λύση. Σε ταραγμένες εποχές, οι επενδυτές αγοράζουν αμερικανικά κρατικά ομόλογα και δολάρια επειδή είναι ρευστά και ασφαλή. Και το κάνουν ακόμη και όταν είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ η πηγή της έντασης. Αν τερματιστεί ο εμπορικός πόλεμος και υποχωρήσει η παγκόσμια θερμοκρασία, τότε ενδέχεται να υποχωρήσει και η ισοτιμία του δολαρίου.