Π ρο ημερών η Αρχή Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών της Βρετανίας (FSA) προειδοποίησε τις εταιρείες δημοσίων σχέσεων ότι αν παρουσιάσουν παραπλανητικά οικονομικά στοιχεία θα αντιμετωπίσουν δυσθεώρητα πρόστιμα. H κίνηση αυτή είναι ενδεικτική της εξουσίας που διαθέτει η FSA, η οποία δραστηριοποιήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια και ενσωμάτωσε εννέα παλαιότερες ρυθμιστικές Αρχές σχετικές με τις τραπεζικές υπηρεσίες, τις ασφάλειες, τις αγορές αξιόγραφων και τη διαχείριση επενδύσεων. Μεταξύ άλλων έχει τη δυνατότητα να κατονομάζει, να διασύρει και να επιβάλει πρόστιμα σε στελέχη εταιρειών.
Η επιτυχία της θα εξαρτηθεί από το επίπεδο του προσωπικού της. Οι υποστηρικτές της θεωρούν δυσβάσταχτες τις υποχρεώσεις του προέδρου της σερ Χάουαρντ Ντέιβις. O σερ Χάουαρντ δεν οφείλει μόνον να αποτρέπει κάθε οικονομική κατάρρευση αλλά και να διασφαλίζει τη σταθερότητα του συστήματος στο σύνολό του. H FSA δεν είναι η πρώτη ρυθμιστική Αρχή με διευρυμένες εξουσίες, εφόσον η Ιρλανδία και η Σουηδία είχαν θεσπίσει ανάλογές της νωρίτερα. Είναι, όμως, σίγουρα η μεγαλύτερη. Θα βρεθεί στο μικροσκόπιο της Αμερικής, που διαθέτει τέσσερα είδη ρυθμιστικών Αρχών για τον τραπεζικό τομέα, επιτήρηση των ασφαλιστικών σε κάθε πολιτεία και έναν σημαντικό αριθμό εποπτικών αρχών της αγοράς. Αποτελεί, επίσης, το πρότυπο αντίστοιχων Αρχών που θεσπίζονται τώρα στη Γερμανία και την Αυστρία.
Ανέλαβε το καθήκον να θεσπίσει ένα πλαίσιο πολιτικής, να συντάξει τους νέους κανόνες και να ενσωματώσει 2.000 υπαλλήλους σε μια ομάδα. Οι περισσότεροι παράγοντες της αγοράς εγκωμιάζουν τις ικανότητες των στελεχών της αλλά ανησυχούν για το τέρας που έχει γεννηθεί και εκφράζουν φόβους ότι οι ικανότητες των ανώτατων στελεχών δεν ισχύουν για τα κατώτερα κλιμάκια τώρα που έχει ολοκληρωθεί η φάση της θέσπισης κανόνων. H FSA βασίζει την εποπτεία της περισσότερο στον εντοπισμό των κινδύνων παρά στην εφαρμογή των κανόνων. Προτιμάει δηλαδή να επισημαίνει στην εταιρεία τούς κινδύνους που πρέπει να παρακολουθήσει και να εμπιστεύεται τη διοίκησή της παρά να της υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο θα τους αντιμετωπίσει. Κάτι τέτοιο, όμως, προϋποθέτει προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης του είδους που στελέχωνε την Τράπεζα της Αγγλίας. Από τη στιγμή που έχουν συνταχθεί οι κανόνες, έχει επικρατήσει η νοοτροπία τής αυστηρής τήρησης των αριθμών. Οι αμερικανικές τράπεζες που επιτηρούνται στο Λονδίνο έχουν φέρει μαζί τους τη δική τους νομικίστικη τακτική. Σήμερα, οι επισκέπτες καταφθάνουν στη FSA με τους δικηγόρους τους. H κοινότητα του City απαιτεί από τη FSA να επιτίθεται δημόσια σε οποιοδήποτε πταίσμα παρά να απαιτεί κατ’ ιδίαν την επανόρθωσή του. Στελέχη βρετανικών τραπεζών εκτιμούν ότι η FSA «υφίσταται ισχυρότατες πολιτικές πιέσεις για να κόβει κεφάλια».
Στελέχη της που εργάσθηκαν για τη Τράπεζα της Αγγλίας νοσταλγούν τη μεθοδολογία που εφήρμοζαν εκεί. H εποπτεία με βάση τη μελέτη και επισήμανση των κινδύνων ενδέχεται να επικρατήσει, αλλά η κυρίαρχη αρχή της Τράπεζας, ότι μπορείς να κάνεις οτιδήποτε εκτός κι αν απαγορεύεται ρητώς, ενδέχεται να αντικατασταθεί σταδιακά από την αντίθετη αντίληψη που κυριαρχεί στην ηπειρωτική Ευρώπη: τα πάντα απαγορεύονται εκτός κι αν ο νόμος αναφέρει ρητώς ότι επιτρέπεται. H κατά γράμμα τήρηση των κανόνων προϋποθέτει την ύπαρξη περισσότερων στελεχών από όσα μπορεί να ελέγχει η FSA. Γι’ αυτό και η FSA εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε «να τιθασεύσει τις δυνάμεις της αγοράς» και να τις θέσει στην υπηρεσία της εποπτείας των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τη FSA είναι να «παντρέψει» το καθεστώς των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών που έχει αναπτυχθεί στη Βρετανία μ’ εκείνο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Ολες οι ευρωπαϊκές ρυθμιστικές Αρχές πρέπει να προσαρμόσουν το καθεστώς τους στις σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες που συχνά εφαρμόζονται με μεγάλη καθυστέρηση. H Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί να συμβιβάσει τα πράγματα αλλά τον περασμένο Ιούλιο εξόργισε τον σερ Χάουαρντ, όταν εξέδωσε σχέδιο κανόνων για τα ενημερωτικά δελτία της εισαγωγής εταιρειών στο χρηματιστήριο χωρίς να έχει προηγηθεί η συνήθης περίοδος διαβουλεύσεων. Ενοχλήθηκε ιδιαίτερα, επειδή οι κανόνες που προτάθηκαν ήταν πνευματικό δημιούργημα του Βρετανού υπουργού Οικονομικών, Γκόρντον Μπράουν.