Το επίκεντρο σήμερα της πανδημίας κορωνοϊού είναι η Ευρώπη και όχι η Κίνα, όπου ο αριθμός των περιστατικών βαίνει μειούμενος. Από τις 58.000 στις 18 Φεβρουαρίου έφθασαν τις 15.000 στις 12 Μαρτίου, ενώ αντιθέτως στην Ευρώπη ο συνολικός αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων διπλασιάστηκε μέσα σε μόλις τρεις ημέρες σε 46.000, μιλώντας για τη 15η Μαρτίου καταληκτική ημέρα. Την ίδια περίοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξεκινώντας από πολύ χαμηλότερα επίπεδα, παρουσιάζεται μια αύξηση κρουσμάτων κατά 2.000-3.000, σύμφωνα με στοιχεία του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς. Εν τω μεταξύ, ακόμη περισσότερες χώρες λαμβάνουν το μέτρο της καραντίνας, καθιστώντας την σε ορισμένες περιπτώσεις πιο αυστηρή. Η Ιταλία, η Ισπανία και η Αυστρία συγκαταλέγονται σε αυτές, ενώ, η Γερμανία και οι ΗΠΑ ακολουθούν μια ηπιότερη μορφή της.
Οσο διαρκεί αυτή η διακοπή, μπορεί να περικόψει την οικονομική δραστηριότητα περισσότερο από ό,τι έκανε η χρηματοπιστωτική κρίση στα τέλη του 2008 και στις αρχές του 2009. Και όταν η καραντίνα χαλαρώσει, η οικονομική δραστηριότητα θα ανακάμψει εντυπωσιακά, εφόσον προηγουμένως είχε καταβυθιστεί. Βέβαια, για να επανέλθει στα προ της πανδημίας επίπεδα θα χρειασθεί κάποιος χρόνος. Τα δεδομένα του ΑΕΠ για το σύνολο του 2020, ή πιθανώς ακόμη και για το δεύτερο τρίμηνο τρέχοντος, θα μπορούσαν, παρά ταύτα, να είναι λιγότερο άσχημα από όσο δείχνουν πως θα είναι τα αναμενόμενα του Μαρτίου και του Απριλίου. Η καραντίνα επιφέρει σοβαρότατες επιπτώσεις στην καθημερινότητα και στην οικονομική δραστηριότητα. Εντούτοις, ενδεχομένως να βοηθά στην ανάσχεση της ταχύτητας μετάδοσης του ιού και με κάποιον τρόπο να συγκρατεί το ανθρώπινο κόστος του. Κάνοντας κάτι τέτοιο, μπορεί πιθανώς να περιορίσει τον συνολικό δυσμενή οικονομικό αντίκτυπο.
Πάντως, ο αντίκτυπος αυτός διαφοροποιείται σε μεγάλο βαθμό αναλόγως κλάδου. Ορισμένες υπηρεσίες πλήττονται πολύ περισσότερο από τη μεταποίηση και τις κατασκευές. Οι επιπτώσεις στον προηγμένο κόσμο πηγαίνουν πολύ πιο πέρα από τη βλάβη στην εφοδιαστική αλυσίδα, όπως συνέβαινε στη φάση της επιδημίας, που περιοριζόταν στην Κίνα. Σε επίπεδο νομισματικής, δημοσιονομικής και ρυθμιστικής πολιτικής, η προσέγγιση είναι «θα κάνουμε το καθετί δυνατό» και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Βέβαια, λόγω της γιγαντιαίας αβεβαιότητας για το πώς θα επηρεάσουν την ίδια την εξέλιξη της ασθένειας και της οικονομίας τα μέτρα ανάσχεσης της εξάπλωσής της, ακόμη και τα πρωτόγνωρα νομισματικά, δημοσιονομικά και ρυθμιστικά μέτρα δεν είναι προφανές ότι θα ανακόψουν τον πανικό των αγορών. Και αυτό γιατί ο κορωνοϊός αποτελεί ένα δριμύ πλήγμα στο σύστημα προσφοράς και ζήτησης της πραγματικής οικονομίας πρωτίστως και όχι μια χρηματοπιστωτική κρίση που απαιτεί ενδυνάμωση της αγοράς.
Λόγω της πολιτικής τού «θα κάνουμε καθετί δυνατό», μεγάλο μέρος των δαπανών της πανδημίας θα μετασχηματισθεί κάποια στιγμή σε δημόσιο χρέος, ενώ εν μέρει ίσως καταλήξει στους ισολογισμούς των κεντρικών τραπεζών.
* Οικονομολόγος της Βerenberg Bank.