Στις αρχές Απριλίου ήταν λογικό να υποστηρίξει κανείς ότι οι κυβερνήσεις και ο χρηματοπιστωτικός κλάδος θα δυσκολεύονταν να διοχετεύσουν αρκετή στήριξη για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις. Αυτή η ανησυχία έχει πλέον εξαλειφθεί. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι τεράστια και οι τράπεζες έχουν δεσμευθεί να κάνουν «ό,τι χρειαστεί». Ως αποτέλεσμα, οι δαπάνες των καταναλωτών είναι ικανοποιητικές και ο δανεισμός είναι φθηνός και άπλετος.
Με όλες αυτές τις καλές ειδήσεις, γιατί να ανησυχεί κανείς τώρα; Πρώτον, τα μέτρα νομισματικής πολιτικής που συντηρούν την οικονομία έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση ακόμη πιο αλλόκοτη από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Το επιτόκιο δανεισμού της Fed είναι υψηλότερο από κάθε άλλη καίρια κεντρική τράπεζα, παρότι βρίσκεται στο αξιολύπητο 0,25% και δεν αναμένεται να αυξηθεί σύντομα. Οι αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων είναι οι υψηλότερες στον ανεπτυγμένο κόσμο, ενώ βρίσκονται στο ευτελές 1,3%. Αντιθέτως, οι επενδυτές δεν ανησυχούν.
Ενδεικτικά, ο αμερικανικός δείκτης S&P 500 βρίσκεται μόλις 6% χαμηλότερα από το υψηλό του Φεβρουαρίου, πριν από την επέλαση του κορωνοϊού.
Δεύτερον, η αμερικανική αγορά εργασίας, που έχει θεμελιώδη σημασία για την παγκόσμια οικονομία, βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Το ποσοστό ανεργίας εκτοξεύθηκε από 3,5% τον Φεβρουάριο στο 14,7% τον Απρίλιο και βρισκόταν ακόμη στο υψηλότατο 11,1% τον Ιούνιο. Οι περισσότεροι άνεργοι στις ΗΠΑ θα βρουν τελικά δουλειά, κατά πάσα πιθανότητα στον τελευταίο εργοδότη τους. Ωστόσο, ο χαμένος χρόνος εργασίας πρόκειται να αφήσει σημάδια, ιδίως στους χαμηλόμισθους. Αυτό θα μπορούσε να επιβαρύνει μακροπρόθεσμα την οικονομία και να εντείνει τις ήδη σοβαρές κοινωνικές εντάσεις στη χώρα.
Τρίτον, οι ανησυχίες σχετικά με τον ιό και οι πολιτικές εντάσεις παραδόξως έχουν αυξηθεί σε ορισμένες χώρες, ιδίως στις ΗΠΑ. Οι ειδήσεις στον ιατροφαρμακευτικό κλάδο είναι σχετικά αισιόδοξες και οι κρατικές δαπάνες είναι γενναιόδωρες. Εξάλλου, οι εθνικές κρίσεις προκαλούν συνήθως ενότητα και όχι διχασμό, ακόμη και ύστερα από εσφαλμένες κινήσεις των κυβερνήσεων.
Τέλος, η οικονομία του κορωνοϊού έχει αυξήσει αισθητά τον οικονομικό ρόλο των κυβερνήσεων. Οι αρμόδιες αρχές αποφασίζουν πού θα διοχετευθεί η στήριξη, σχεδιάζουν προγράμματα ενίσχυσης και θέτουν κανόνες για τη λειτουργία των επιχειρήσεων. Θα είναι δύσκολο για τους πολιτικούς να αφήσουν αυτόν τον ενισχυμένο ρόλο τους. Θα μπορούσαν να τον εκμεταλλευθούν για να στηρίξουν την οικονομία. Ωστόσο, οι ηγέτες των περισσότερων ανεπτυγμένων οικονομιών δεν έχουν ούτε ξεκάθαρο στόχο ούτε ευρεία στήριξη από τον λαό.
Γενικά, η διαχείριση της κρίσης ήταν σχετικώς καλή. Η προθυμία των κυβερνήσεων να ξοδέψουν πολύ και γρήγορα δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ύφεση, αλλά έχει στρώσει τον δρόμο προς την ανάκαμψη. Τώρα έρχονται τα δύσκολα.