Μια πρώτη εκτίμηση της τρέχουσας κατάστασης στην Ευρωζώνη δείχνει ότι υπάρχει ανομοιογένεια στον βαθμό ενοποίησης των επιμέρους αγορών. Η ενοποίηση έχει προχωρήσει ταχύτερα και σε βάθος στα τμήματα εκείνα της αγοράς, όπου τα χαρακτηριστικά των προϊόντων είναι τυποποιημένα, οι κανόνες και οι πρακτικές που ακολουθούνται έχουν εναρμονιστεί μεταξύ των χωρών και υπάρχουν κοινές δομές.
Η διατραπεζική αγορά χρήματος χωρίς παροχή ασφάλειας όπως (π.χ. για καταθέσεις μιας ημέρας) καθώς και η αγορά παραγώγων (π.χ. συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης (futures) επί προϊόντων χρηματαγοράς ή επί κρατικών ομολόγων), θεωρούνται πλήρως ενοποιημένες αγορές, ενώ σημαντικός βαθμός ενοποίησης έχει επιτευχθεί στην αγορά ομολόγων του Δημοσίου της Ευρωζώνης αν και διαπιστώνεται ότι ορισμένα εμπόδια ακόμη υπάρχουν. Επίσης, η ενοποίηση έχει προχωρήσει ικανοποιητικά στην αγορά ομολογιακών δανείων επιχειρήσεων, γεγονός που συνδέεται με την αξιόλογη ανάπτυξη της αγοράς αυτής λόγω του μεγάλου αριθμού συγχωνεύσεων και εξαγορών επιχειρήσεων σε πολλούς κλάδους της οικονομίας. Η αγορά χρήματος με παροχή ασφάλειας (repo market) βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο ενοποίησης, κυρίως λόγω των εμποδίων που υπάρχουν σε σχέση με την εκκαθάριση και τον διακανονισμό των χρεογράφων της αγοράς αυτής.
Τέλος, το επίπεδο ενοποίησης της χρηματιστηριακής αγοράς θεωρείται χαμηλό, καθώς στην περίπτωση αυτή είναι δύσκολο να βρεθούν τίτλοι με παρόμοιες ταμειακές ροές και ομοιογενή χαρακτηριστικά κινδύνου, ενώ διαφορές υπάρχουν στις εθνικές νομοθεσίες, καθώς και στα συστήματα διακανονισμού και εκκαθάρισης των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Παρά τα εμπόδια αυτά, το ποσοστό των επενδύσεων των μετοχικών αμοιβαίων κεφαλαίων των χωρών της Ζώνης του Ευρώ σε εθνικά περιουσιακά στοιχεία μειώθηκε από 49% το 1997 σε 28% το 2002, γεγονός που δείχνει σημαντική πρόοδο στη διεθνή διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου τους.