Χθες, η Wall Street επανεκτίμησε τη γενναιοδωρία του Αλαν Γκρίνσπαν, αντλώντας δύναμη και δυναμική από την τακτική του. Φυσικά, όλες οι κινήσεις της FED και του Αλαν Γκρίνσπαν είναι προληπτικές και επιθετικές, διασφαλίζοντας αρκούντως την αμερικανική οικονομία. Χθες, λοιπόν, η Wall ξεπέρασε την απογοήτευση που της προκάλεσε η «νέα γλώσσα» του Αλαν Γκρίνσπαν, βρίσκοντας καταφύγιο στα σημαντικά κέρδη που ανακοίνωσαν οι κολλοσοί ExxoMobil Corp και Boeing Co. Απλώς προχθές ο Αλαν Γκρίνσπαν, ο οποίος είναι ο κύριος υπεύθυνος που συντάσσει το ανακοινωθέν, αφαίρεσε την υπόσχεση ότι θα παραμείνει το επιτόκιο στα τωρινά χαμηλά επίπεδα «όσο καιρό χρειασθεί».
Ο Αμερικανός τραπεζίτης και η FED προειδοποίησαν με ιδιαίτερα μαλακό ύφος ότι έχουν μεν «υπομονή» να εφαρμόσουν την τρέχουσα πολιτική των μηδενικών σχεδόν επιτοκίων, όχι όμως για πολύ ακόμη. Στόχος της «νέας γλώσσας» του ανακοινωθέντος ήταν να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη καταναλωτών, επενδυτών και επιχειρήσεων προς την αμερικανική οικονομία και παράλληλα να προετοιμασθούν οι πάντες για την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης του ανοδικού κύκλου των επιτοκίων. Και, αποφάσισε ομοφώνως να αφήσει στα ίδια επίπεδα του 1% το βασικό επιτόκιο – κλειδί (επιτόκιο που είναι καθοριστικής σημασίας, αφού προσδιορίζει το κόστος χρήματος επί της οικονομίας), που είναι τα χαμηλότερα επίπεδα 45 ετών (από τον Ιούλιο του 1958, που ήταν μόλις 0,68%). Να θυμίσω ότι ο Αλαν Γκρίνσπαν έχει μειώσει τα αμερικανικά επιτόκια 13 φορές από τον Ιανουάριο του 2001, από το 6,5% στο 1%.
Το δολάριο ενίσχυσε και χθες τη θέση του, με συνέπεια το ευρώ να υποχωρήσει εκ νέου στα 1,2364. Πάντως, οι κερδοσκόποι εκτιμώντας τις νέες μετά Γκρίνσπαν εξελίξεις προσάρμοσαν το παιχνίδι τους. Στο μεταξύ, η αναταραχή έχει ατονήσει ύστερα από τη διήμερη εντυπωσιακή ανάκαμψη του δολαρίου. H συναλλαγματική ισοτιμία δολαρίου-ευρώ έχει φύγει από το στόχαστρο της κερδοσκοπίας, που μαζεύει τα πλούσια κέρδη της. Πάντως, λέγεται πως τα πιστά στην κυβέρνηση Μπους PensioFunds, εξακολουθούν να χειραγωγούν κυρίως το δολάριο. Οντως σημαντικά κέρδη για τα ποικίλα Funds, τους Portofolio managers και τους κερδοσκόπους, που έχουν πάρει στην κυριολεξία το παιχνίδι στα χέρια τους… Αρκεί να ληθεί υπ’ όψιν ότι η αφετηρία του ευρώ προς την πορεία – ρεκόρ και το ξεπούλημα του δολαρίου ξεκίνησε την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2000, όταν είχε διαφανεί η εκλογική νίκη Μπους στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2000 για την ανάδειξη προέδρου στις ΗΠΑ, και το ευρώ είχε καταρρεύσει στο ιστορικό ναδίρ των 0,8225 έναντι του δολαρίου. Να επισημανθεί ότι με την πτώση εκείνη το ευρώ από τη γέννησή του, τη Δευτέρα 4 Ιανουαρίου του 1999, είχε χάσει το 31% της αξίας του έναντι του δολαρίου και από τότε έχει κερδίσει άνω του 50%!!!
Τώρα οι αγορές περιμένουν να δουν… και κατά πόσον έπαψαν να ανησυχούν εκεί στη Φρανκφούρτη. Πάντως, χθες δόθηκε η ευκαιρία στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (EKT) Ζαν Κλοντ Τρισέ, από τη Μαδρίτη μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό Οικονομικών της Ισπανίας Ροντρίγκο Ράτο, να εκφράσει την αισιοδοξία του, δηλώνοντας ότι «η ανάκαμψη της Ζώνης του Ευρώ έχει δρομολογηθεί και ο πληθωρισμός ετοιμάζεται να υποχωρήσει (επιτέλους) κάτω από τα επίπεδα του 2%». Βεβαίως, και επανέλαβε την άποψη της EKT ότι οι «βίαιες κινήσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών δεν είναι ευπρόσδεκτες». Ομως, οι ανησυχίες που βαραίνουν τους ώμους του Ροντρίγκο Ράτο, τον εξανάγκασαν να δηλώσει από την πλευράτου «ότι οι βίαιες αυτές κινήσεις μπορεί να βλάψουν την παγκόσμια οικονομία». Να θυμίσω ότι ο κ. Τρισέ ανέλαβε το πηδάλιο της EKT την 1η Νοεμβρίου του περασμένου έτους, για θητεία οκτώ ετών.
Ομως, η Ευρωπαϊκή Ενωση δηλώνει αποφασισμένη στην επικείμενη σύνοδο της οικονομικής ηγεσίας του G7 να θέσει το θέμα των κραδασμών στο ευρώ από τη βίαιη πτώση του δολαρίου, εξασφαλίζοντας ένα φιλικό προς τις απόψεις της ανακοινωθέν. Οι Γαλλογερμανοί έχουν ήδη δηλώσει ότι θα θέσουν επισήμως τις παρενέργειες της αναταραχής των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Βεβαίως, είναι μια σωστή πολιτική «άμυνας», αλλά η επιτυχία της αμφίβολη… Καθώς, στόχος της Ουάσιγκτον είναι να μην αποδεχθεί το κείμενο ενός ανακοινωθέντος για τις συνέπειες της πτώσεως του δολαρίου έναντι του ευρώ.