Την υποστήριξή του στο αίτημα του Γερμανού καγκελάριου για μείωση των ευρωπαϊκών επιτοκίων προκειμένου να αναχαιτισθεί η ανοδική πορεία του ευρώ έναντι του δολαρίου εξέφρασε χθες ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Ζαν-Πιερ Ραφαρέν, εντείνοντας τις πιέσεις προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές, πάντως, εκτιμούν ότι η EKT θα διατηρήσει τα επιτόκια σταθερά στα επίπεδα του 2% την επόμενη εβδομάδα, μολονότι οι εξελίξεις από το μέτωπο του πληθωρισμού αφήνουν περιθώρια για χαλάρωση της νομισματικής της πολιτικής.
Σχολιάζοντας τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων και των τελευταίων μηνών στις αγορές συναλλάγματος, ο Γάλλος πρωθυπουργός τόνισε ότι «η ισοτιμία ευρώ – δολαρίου, η διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στα δύο νομίσματα και η ταχύτητα με την οποία σημειώθηκε δεν στοιχειοθετούν υγιείς συνθήκες ούτε για τις ΗΠΑ ούτε για την Ευρώπη». O κ. Ραφαρέν μίλησε με αισιοδοξία για τις προοπτικές της γαλλικής οικονομίας, αλλά προσέθεσε ότι συμμερίζεται την άποψη του κ. Σρέντερ που μία ημέρα νωρίτερα είχε αναφερθεί στις επιπτώσεις τις οποίες επιφέρει στις γερμανικές και γενικότερα στις ευρωπαϊκές εξαγωγές η ενίσχυση του ευρώ και είχε καλέσει την EKT να παρέμβει επί του θέματος υιοθετώντας πιο χαλαρή νομισματική πολιτική. Παραδόξως, πάντως, μία μερίδα των Γερμανών εξαγωγέων φαίνεται πως αρχίζει να διαφοροποιεί κάπως τη στάση της έναντι των κινδύνων που εγκυμονεί το ισχυρό ευρώ και εκπρόσωπός της προέβλεψε χθες ότι το ευρώ θα σταθεροποιηθεί σύντομα κάπου ανάμεσα στο 1,23 και το 1,28 δολ. Τόνισε, μάλιστα, ότι η γερμανική βιομηχανία μπορεί «με μεγάλη προσπάθεια» να επιβιώσει με αυτά τα επίπεδα του ευρώ.
Η παρέμβαση του κ. Ραφαρέν απηχεί την πεποίθηση πολλών Ευρωπαίων πολιτικών και οικονομολόγων ότι η EKT θα μπορούσε να τονώσει την επιχειρηματική εμπιστοσύνη και παράλληλα να αναχαιτίσει την άνοδο του ευρώ, καθώς μια μείωση των επιτοκίων του θα το καταστούσε λιγότερο ελκυστικό ως προς την απόδοσή του και στη συνέχεια θα αναβάθμιζε την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών εξαγωγών στις διεθνείς αγορές. «Εκείνο που προσελκύει το ενδιαφέρον της αγοράς τώρα είναι η διαφορά ανάμεσα στα επίπεδα επιτοκίων των ΗΠΑ και της Ζώνης Ευρώ», σχολιάζει σχετικά ο Πίτερ Φοντέν της KBC στις Βρυξέλλες, που υπογράμμισε ότι, αν μειωνόταν αυτή η διαφορά, θα υποχωρούσε το ευρώ και θα ενισχυόταν το δολάριο. Ενώ, όμως, η EKT πιέζεται να μειώσει τα επιτόκια του ευρώ από το 2,0%, τα τελευταία θετικά σχόλια του προέδρου της Fed, Αλαν Γκρίνσπαν, περί της αμερικανικής οικονομίας ενέτειναν τη φημολογία ότι επίκειται νέα μείωση των αμερικανικών επιτοκίων από το επίπεδο του 1,0%.
Οι εξελίξεις, πάντως, από το μέτωπο του πληθωρισμού και της προσφοράς χρήματος είναι μάλλον καθησυχαστικές για την EKT, καθώς τον Ιανουάριο επιβραδύνθηκε ο αριθμός αύξησης της προσφοράς χρήματος στη Ζώνη Ευρώ και σταθεροποιήθηκε η πιστωτική επέκταση στον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της EKT, ο δείκτης αύξησης της προσφοράς χρήματος M3 υποχώρησε τον Ιανουάριο στο 6,4% από το 7,0% του αμέσως προηγούμενου μήνα. Σε ό,τι αφορά την αύξηση των δανείων στον ιδιωτικό τομέα, παρέμεινε στο 5,5%, καταδεικνύοντας ότι σημειώνεται οικονομική ανάπτυξη χωρίς να ελλοχεύει κίνδυνος πληθωρισμού.
Σχολιάζοντας σχετικά, ο Θόρστεν Πολάιτ της Barclays Capital της Φρανκφούρτης τόνισε ότι «παρατηρώντας την ιστορία της πιστωτικής επέκτασης, διαπιστώνουμε πως ποσοστά της τάξης του 5% με 6% σημαίνουν ότι δημιουργείται ρευστότητα που δεν οδηγεί σε πληθωρισμό». Είναι γεγονός ότι από τα μέσα του 2001 η προσφορά χρήματος αυξάνεται στη Ζώνη Ευρώ με ρυθμούς ταχύτερους από εκείνους που είχε θέσει στόχο η EKT. Ωστόσο, η Τράπεζα αποδίδει την ταχεία αύξηση σε ειδικούς παράγοντες που δεν εγκυμονούν τον κίνδυνο του πληθωρισμού. Την άποψή της συμμερίζονται πολλοί οικονομικοί αναλυτές, όπως ο Μάικλ Σούμπερτ της Commerzbank της Φρανκφούρτης, σύμφωνα με τον οποίο η επιβράδυνση του M3 καταδεικνύει ότι οι επενδυτές εγκαταλείπουν σταδιακά τις άμεσα ρευστοποιήσιμες και ασφαλείς τοποθετήσεις στις οποίες είχαν καταφύγει κατά την περίοδο 2000 – 2001, οπότε υποχωρούσαν οι αγορές σε όλον τον κόσμο. O ίδιος δεν παραλείπει, πάντως, να τονίσει ότι η EKT δεν δίνει πλέον τόσο σημασία στην εξέλιξη του M3 που δεν επηρεάζει πια τις αποφάσεις της στη χάραξη νομισματικής πολιτικής.