H στήλη συμμερίζεται το εύλογο αίτημα της επιστολής που έστειλε χτες το Institute of International Finance, δηλαδή η αρμόδια Επιτροπή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προς τον υπουργό Οικονομικών της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν. H επιστολή που εστάλη στον Γκόρντον Μπράουν, λόγω της βρετανικής προεδρίας το τρέχον διάστημα του G7, επισημαίνει την αυτονόητη πλέον συμμετοχή της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας και της Βραζιλίας στις εργασίες της συνόδου της οικονομικής ηγεσίας του Ομίλου των Επτά -G7- πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Καναδάς). Εξαιρετικά επίκαιρο το αίτημα καθώς οι οικονομικοί υπουργοί και οι κεντρικοί τραπεζίτες του G7 θα συνεδριάσουν στο πλαίσιο της ετήσιας συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον στις 24 – 25 Σεπτεμβρίου. Και όπως κάθε χρόνο η στήλη θα είναι εκεί.
Πάντως, είναι παράλογο οι «επτά» οικονομικές δυνάμεις να συζητούν για την οικονομία του μέλλοντος, χωρίς την Κίνα που άρχισε να πρωταγωνιστεί στην παγκόσμια σκηνή. Φυσικά στην Κίνα και στην Ινδία που ανήκουν στον «Ομιλο των Είκοσι» (G20) πλουσίων και αναδυομένων χωρών, θα πρέπει να τους δοθεί περισσότερος χώρος για να διατυπώσουν την άποψή τους στη διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομικής ατζέντας. O πληθυσμός αμφοτέρων ξεπερνά το ένα τρίτο του συνολικού της γης, αν και η οικονομία τους εκπροσωπεί μικρότερο τμήμα της παγκόσμιας, ήτοι η κινεζική το 4% και η ινδική το 2%. H συμμετοχή τους θα ενδυναμώσει την προσπάθεια θεσμικής διασύνδεσης και γεφύρωσης των «ανεπτυγμένων» G7 και των «αναδυόμενων» G20. Παρά το ότι η Ρωσία δεν αποτελεί μέλος του G7, έχει αρχίσει να συμμετέχει στις συνόδους κορυφής των επτά ηγετών, με αποτέλεσμα το G7 να αναφέρεται σαν G8, όμως σπανίως παρακολουθεί τις συναντήσεις των υπουργών Οικονομικών.
Με ρυθμούς ταχείας ανάπτυξης θα κινηθούν και φέτος οι αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου, παρά την επιβράδυνση των αναπτυξιακών ρυθμών στο 2,5% των πλούσιων χωρών, προβλέπει στην εξαμηνιαία έκθεσή του ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Οι οικονομίες αυτές αναμένεται να αναπτυχθούν με ρυθμό ταχύτερο από τον μέσο όρο του 5,7% το 2005. Με την Κίνα, την Ινδία και τη Ρωσία να «σέρνουν τον χορό», οι αναπτυσσόμενες χώρες κατόρθωσαν πέρυσι να παρουσιάσουν ρυθμούς ανάπτυξης ταχύτερους από εκείνους των πλούσιων κρατών. Το συνολικό ΑΕΠ κατέγραψε ρεκόρ αυξανόμενο στο 6,6%. Στην ανάπτυξη αυτή συνέβαλε το ευνοϊκό οικονομικό κλίμα διεθνώς, σε συνδυασμό με τις πολυετείς βελτιώσεις στην εγχώρια πολιτική.
Επίσης, και ο Ομίλος των G10 προβλέπει ότι η παγκόσμια οικονομία θα κινηθεί και φέτος με εύρωστους ρυθμούς της τάξεως του 4,3% το 2005, έναντι 5,1% το 2004 που ήταν η καλύτερη επίδοση των τελευταίων τριών δεκαετιών. H ανάπτυξη σε παγκόσμιο επίπεδο «έχει σαφώς επιβεβαιωθεί» και τα αντικρουόμενα οικονομικά στοιχεία που δίνονται τον τελευταίο καιρό στη δημοσιότητα, ιδιαίτερα για τις ΗΠΑ και την Ευρωζώνη, δεν επαρκούν για να συμπεράνει κανείς ότι οι τρέχουσες επιδόσεις απειλούνται. Ωστόσο, οι δυναμικοί ρυθμοί ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας, της οποίας η ζήτηση για «μαύρο χρυσό» έχει συμβάλει τα μέγιστα στην αύξηση των πετρελαϊκών τιμών και απειλεί την ανάπτυξη άλλων οικονομιών του κόσμου, συνεχίζει να αποτελεί λόγο ανησυχίας για το G10. Αλλά η ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία της Κίνας οδεύει προς μια ομαλή και σταδιακή επιβράδυνση, κάτι που θα εμποδίσει τη δημιουργία πληθωριστικών πιέσεων και θα δώσει μια «ανάσα» στον υπόλοιπο κόσμο.
Παρότι οι συνθήκες έχουν επιδεινωθεί φέτος, κάτι που αναμένεται να επιβραδύνει την ανάπτυξη στις χώρες χαμηλού και μέσου εισοδήματος, η Παγκόσμια Τράπεζα επισημαίνει στην έκθεσή της ότι η ενίσχυση της παρουσίας των αναπτυσσόμενων χωρών στην παγκόσμια αγορά θα αντισταθμίσει αυτήν την επιβράδυνση. Ωστόσο, προειδοποιεί ότι οι αναδυόμενες αγορές είναι ευάλωτες στις διακυμάνσεις επιτοκίων και συναλλαγματικών ισοτιμιών, καθώς οι οικονομίες και οι θεσμοί τους δεν διαθέτουν συχνά την απαραίτητη υποδομή για να αντεπεξέλθουν σε τέτοιες μεταβολές. Ενίοτε δεν δίνουν τη δέουσα προσοχή σε προειδοποιητικές ενδείξεις και εκτινάσσονται, κάτι που τις υποχρεώνει να λάβουν διορθωτικά μέτρα στη συνέχεια. Σε γενικές γραμμές, η τράπεζα συμπεραίνει ότι οι αναπτυσσόμενες οικονομίες είναι σήμερα ισχυρότερες απ’ όσο τη δεκαετία του ’90.
Τέλος, οι Επτά πρέπει να αλλάξουν το προσφιλές μότο της Φλόριντα που εκφράστηκε στο ανακοινωθέν του G7 και που εκδόθηκε στη συνεδρίαση της 7ης Φεβρουαρίου του 2004. Με το ανακοινωθέν εκείνο το G7 καλούσε τις χώρες των οποίων τα νομίσματα στερούνται «ευελιξίας» (δηλαδή δεν κυμαίνονται ελεύθερα), να αλλάξουν πολιτική, πιέζοντας κυρίως την Κίνα. Πάντως, αξίζει να επισημανθεί ότι για πρώτη φορά σε ανακοινωθέν του G7, της 20ής Σεπτεμβρίου 2003 στην ιστορική σύνοδο του Ντουμπάι, γινόταν αναφορά στην ανάγκη για «ευελιξία» στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Τότε το G7 καλούσε εμμέσως πλην σαφώς το Πεκίνο να καταργήσει σταδιακά το νομισματικό καθεστώς της πρόσδεσης αμερικανικού δολαρίου/γουάν, ώστε να αφεθεί ελεύθερη η διακύμανση της ισοτιμίας του γουάν έναντι του δολαρίου με στόχο το κινεζικό νόμισμα να ανατιμηθεί από την ιδιαίτερα χαμηλή ισοτιμία του έναντι του δολαρίου.