Η απληστία των «πεινασμένων» αναδυόμενων γιγάντων της παγκόσμιας οικονομίας, δηλαδή της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας, της Ρωσίας, αλλά και της Ανατολικής Ευρώπης, εξελίσσεται πλέον σε τιμωρία για τις αγορές και τους λαούς της Δύσης. Η μεγάλη κατανάλωση πρώτων υλών και προϊόντων πέρα από αυτό που επιτρέπει το υπάρχον παραγωγικό δυναμικό αρχίζει να προκαλεί τελικά αύξηση του πληθωρισμού στον αναπτυσσόμενο κόσμο!!!
Τώρα, η παγκοσμιοποίηση με το προσωπείο των πληθωριστικών «λύκων» κάνει τη θεαματική εμφάνισή της… και πανικοβάλλει τους «δυστυχείς» κεντρικούς τραπεζίτες και τις αγορές. Εντάξει… είναι φαιδρή η άποψη ότι ο κόσμος θα μπορούσε να χαίρεται μόνο τα καλά της παγκοσμιοποίησης… όπου το χαμηλό κόστος της εργασίας από την Κίνα, την Ινδία και την Ανατολική Ευρώπη προστάτευσε την παγκόσμια οικονομία από την απειλή του πληθωρισμού.
Οι αναγνώστες μου γνωρίζουν ότι η στήλη έχει από μακρού «σαγηνεύσει» την παγκοσμιοποίηση! Απλώς αναζητώντας καταφύγιο σε έναν από τους σημαντικότερους διανοητές της γερμανικής Δεξιάς, τον Ερνστ Νόλτε -που όμως ανήκει στους «αναθεωρητές» της Ιστορίας- και στη θεωρητική του βάση πως η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας είναι η έσχατη φάση του καπιταλισμού…
Οπως ακριβώς προέβλεπαν τα οικονομικά μοντέλα: η είσοδος κυρίως της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία κατέστησε το εργατικό δυναμικό συγκριτικώς άφθονο και το κεφάλαιο -συγκριτικώς πάντα- «είδος εν ανεπαρκεία», με αποτέλεσμα τη συγκριτική αύξηση των αποδόσεων του κεφαλαίου.
Ομως, η Κίνα είναι υπεύθυνη για ό,τι άλλο συμβαίνει στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας. H Κίνα έχει αρχίσει να καθορίζει, με ένα νέο και δυναμικό τρόπο, τις οικονομικές τάσεις, για τις οποίες στις περισσότερες χώρες επικρατεί η εντύπωση ότι καθορίζονται από εγχώριους παράγοντες. H θεώρηση της επίδρασης της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία, με όρους της εξαγωγικής δραστηριότητάς της και του εμπορικού πλεονάσματός της, είναι λανθασμένη, όπως και το να υποτιμά κανείς τις ισχυρές δυνάμεις που πυροδοτούν την ολοένα και αυξανόμενη επιρροή της Κίνας. Ο πληθωρισμός, τα επιτόκια, οι μισθοί, η κερδοφορία των επιχειρήσεων, οι τιμές του πετρελαίου, ακόμη δε και οι τιμές των ακινήτων στις ανεπτυγμένες χώρες, καθορίζονται σε κάποιο βαθμό από τις εξελίξεις στην Κίνα.
Η δημογραφική επιδείνωση των δυτικών κοινωνιών, η κυριαρχία της αγοράς εργασίας της Κίνας στον τομέα της μεταποίησης και της Ινδίας στον τομέα των υπηρεσιών, και οι δύο πλήρως ανταγωνιστικές χαμηλού εργατικού κόστους, απειλούν να μετατρέψουν σε οικονομίες skeleton τη Δύση.
Φυσικά, η στήλη δεν έχει αυταπάτες για τη δυναμική της δεσπόζουσας, κυρίαρχης δύναμης του πλανήτη, τόσο πολιτικοστρατιωτικά όσο και οικονομικά. Αυταπάτες έχουν αυτοί που πιστεύουν στις «ετικέτες»… H νεοφιλελεύθερη μυθοπλασία της μεταψυχροπολεμικής εποχής που ανδρώθηκε επί Ρέιγκαν, ξεπεράστηκε με την μετα-ρεϊγκανική επί Κλίντον προσέγγιση της αμερικανικής οικονομίας, που ανέδειξε ως κεντρικό της θέμα η οικονομία του οικονομικού ρεαλισμού με τους Krugman, Dornbusch, Kennen, Eichengreen κ.ά. Και ακολούθησε η σύγχρονη οικονομική θεωρία και πολιτική, που περιθωριοποίησε την περίφημη σχολή του οικονομικού ρεαλισμού. Αλλωστε, αυτό το «εξόχως» δικαιολογημένο μελλοντικό θάμπωμα του αμερικανικού καπιταλισμού από τους κραδασμούς της κινεζικής απειλής έχει ακόμη γερά θεμέλια!
Ωστόσο, η στήλη θα υπενθυμίσει την άποψή της πως η Αμερική εξακολουθεί να αδυνατεί να κατανοήσει τον «νέο κόσμο» του Ειρηνικού. H Αμερική οδηγείται αναπόφευκτα -ήδη από την εποχή του μισητού Κίσινγκερ (παρά την υποτιθέμενη «ευφυή» πολιτική του)- σε παγίδα από την Κίνα. Και όσο θα πλησιάζει η φθορά της παντοδυναμίας των Ηνωμένων Πολιτειών, οι αμερικανικές κυβερνήσεις θα μάχονται για να αποτρέψουν τη συρρίκνωση της ισχύος των, θα προσπαθούν απεγνωσμένα να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους, να κρατήσουν το έδαφος που χάνεται κάτω από τα πόδια τους, τόσο θα επωφελείται η Κίνα.
Οντως, αποτελεί ειρωνεία της… τύχης ότι οι καπιταλιστές της Δύσης χρωστούν την καλή τους αυτή τύχη στη μεγαλύτερη κομμουνιστική χώρα στον κόσμο! Ομως, τώρα οι αντίστροφες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης αρχίζουν να εκδικούνται πυροδοτώντας πληθωριστικές πιέσεις τον κόσμο.
Τώρα, οι κορυφαίοι κεντρικοί τραπεζίτες του κόσμου δεν έχουν κανένα ενδοιασμό για να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα επιτόκια. Από τη Βασιλεία της Ελβετίας, όπου πραγματοποιήθηκε πρόσφατα η ετήσια σύνοδος της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), η οποία ενεργεί ως κεντρική τράπεζα των Κεντρικών Τραπεζών, έσπευσαν να προειδοποιήσουν ότι πρέπει να επιδείξουν «εξαιρετική προσοχή» ώστε να αποτρέψουν τους πληθωριστικούς κινδύνους που απειλούν να διαλύσουν την παγκόσμια ανάκαμψη.
Ο κίνδυνος η αναπτυξιακή πορεία της παγκόσμιας οικονομίας να γίνει «πληθωριστική» είναι ήδη προ των πυλών, επισημαίνεται. «Αυτό το οποίο διαπιστώνουμε τώρα είναι το γεγονός ότι η ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας συνεχίζεται με ισχυρούς ρυθμούς και δεν πρέπει ουδείς τραπεζίτης να εφησυχάζει», υπογραμμίζεται στο ανακοινωθέν. Ελεος…
Ωστόσο, η θύελλα «πληθωριστικών» ανησυχιών έχει αναστατώσει όλες τις αγορές… Σε τεντωμένο σκοινί ισορροπούν οι σχέσεις των επενδυτών, συντηρητικών και κερδοσκόπων, με το νέο περιβάλλον σύγχυσης και αβεβαιότητας που τροφοδοτεί η απειλή των πληθωριστικών πιέσεων. Το βίαιο ξεπούλημα των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου προκαλεί συνεχείς κραδασμούς, πιέζοντας τους πάντες να ξανασκεφθούν τις επενδυτικές ή τις κερδοσκοπικές τους επιλογές. H βουτιά των τιμών των αμερικανικών ομολόγων 10ετούς διάρκειας λήξεως ώθησε το yield να εκτιναχθεί στο 5,24%. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη άνοδο από τον Οκτώβριο του 1998, όταν η χρεοκοπία του LTCM (του μεγαλύτερου αμερικανικού στον κόσμο hedge fund) βύθισε σε κρίση τις αγορές και εξανάγκασε τη Ρωσία να κηρύξει ταπεινωτικά παύση πληρωμών στο χρέος της. Μια εξέλιξη αρνητική καθώς τα χαμηλά μακροπρόθεσμα επιτόκια είναι ζωτικής σημασίας για τα στεγαστικά δάνεια, την αγορά ακινήτων και τις επενδύσεις των επιχειρήσεων.
Ομως, η Wall Street, προχτές Παρασκευή, αντέδρασε. Αρκετοί επενδυτές έσπευσαν να αγοράσουν τις προσφιλείς αμερικανικές μετοχές. Ευνοημένο από το άλμα του yield των αμερικανικών ομολόγων, το δολάριο προσείλκυσε τους διεθνείς επενδυτές!!! Αχ…