Τα οικονομικά της πυρηνικής ενέργειας παραμένουν αβέβαια μερικώς επειδή οι πράσινες αρετές της δεν επηρεάζουν το κόστος της, καθώς η ενέργεια που παράγεται από τα ορυκτά καύσιμα δεν πληρώνει για τη ζημιά στο περιβάλλον. Ενας άλλος λόγος είναι, όμως, και ότι συνεπάγεται κάποιο πολιτικό ρίσκο. Οι εταιρείες ανησυχούν μήπως αλλάξει εκ νέου το ρεύμα και στραφεί εναντίον τους όταν θα έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια σε αντιδραστήρες, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν οικονομικά. Γι’ αυτό και οι επενδυτές παραμένουν επιφυλακτικοί.
Πώς μπορούμε λοιπόν να οικοδομήσουμε νέες μονάδες;
Η λύση της Αμερικής είναι να δελεάσει τη βιομηχανία με χρήματα. Κάτι τέτοιο θα ήταν λάθος. Οι κυβερνήσεις πρέπει πράγματι να βοηθήσουν την πυρηνική ενέργεια όπως και κάθε άλλη καθαρή ενέργεια, αλλά ο ενδεδειγμένος τρόπος είναι να επιβάλουν στον άνθρακα φόρο ανάλογο με τα οφέλη της καθαρής ενέργειας και όχι να επιδοτήσουν τις βιομηχανίες για να αντιπαρέλθουν στο πολιτικό ρίσκο. Η έκθεση στην επιφυλακτικότητα της κοινής γνώμης είναι το τίμημα του επιχειρείν με πυρηνική ενέργεια, όπως η έκθεση στις ευμετάβλητες τιμές είναι το τίμημα της βιομηχανίας φυσικού αερίου.
Ισως είναι υπερβολικός ο φόβος που εμπνέει η πυρηνική ενέργεια: σε τελική ανάλυση ο τελικός απολογισμός των 4.000 θανάτων εξ αιτίας του ατυχήματος στο Τσερνομπίλ είναι μικρότερος από τον επίσημο ετήσιο ρυθμό θανάτων στα ορυχεία της Κίνας. Είναι, ωστόσο, δικαιολογημένη η ανησυχία της κοινής γνώμης. Είναι δύσκολη η επεξεργασία των πυρηνικών αποβλήτων, ενώ η επέκταση της πυρηνικής τεχνολογίας για ειρηνική χρήση αυξάνει την πιθανότητα εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων. Τρομοκρατικές οργανώσεις θα μπορούσαν να επιτεθούν ή να κλέψουν πυρηνικό υλικό. Οι ψηφοφόροι θα ταχθούν υπέρ της πυρηνικής ενέργειας μόνον αν πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις και οι βιομηχανίες θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να περιορίσουν αυτούς τους κινδύνους, αλλά και πως οι κίνδυνοι αυτοί είναι αρκετά μικροί για να εξουδετερώσουν τα οφέλη από τη φθηνή, καθαρή πυρηνική ενέργεια.