Στο στόχαστρο της επιτρόπου Βίβιαν Ρέντινγκ μπήκαν τώρα τα τέλη τερματισμού της κινητής τηλεφωνίας μετά τα τέλη roaming (περιαγωγής) εξωτερικού. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Financial Times, η επίτροπος διαπίστωσε ότι οι διαφορές των χρεώσεων από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας για τη σύνδεση κλήσεων από άλλες εταιρείες της ίδιας χώρας στο δικό τους δίκτυο είναι πολύ μεγάλες και αναζητεί τρόπους να τις περιορίσει.
Αυτό αναμένεται να τη φέρει εκ νέου σε σύγκρουση με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας καθώς πέρυσι τις υποχρέωσε να μειώσουν τα τέλη roaming – δηλαδή για τη χρήση του δικτύου τους από συνδρομητές εταιρειών από άλλη χώρα. Παρά την υποχώρηση των τελών τερματισμού κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, συνεχίζουν να αποτελούν ένα σημαντικό έσοδο για τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας – 15% στη Βρετανία. Τα τέλη τερματισμού κινητής τηλεφωνίας χαρακτηρίζονται ως τέλη χονδρικής και αυτή τη στιγμή υπόκεινται σε ρύθμιση σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. από την εθνική ρυθμιστική αρχή τηλεπικοινωνιών. Κατά μέσο όρο ανέρχονται σε 11,4 λεπτά του ευρώ ανά λεπτό της ώρας στην Ε.Ε. των 25, ξεκινώντας από 2,25 λεπτά του ευρώ ανά λεπτό της ώρας στην Κύπρο και φτάνοντας μέχρι τα 16,49 λεπτά του ευρώ στην Πολωνία.
Η κ. Ρέντινγκ θέλει να εναρμονίσει τους κανόνες που επιβάλλουν οι εθνικές αρχές τηλεπικοινωνιών των 27 προς όφελος των καταναλωτών. Σε αυτήν την κατεύθυνση θεωρεί ενδιαφέροντα τα μέτρα που πήρε η γαλλική εθνική αρχή και ενώ οι εταιρείες εκεί χρεώνουν 9,81 λεπτά του ευρώ, δηλαδή λιγότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η γαλλική αρχή σχεδιάζει να επιτρέπει στις μικρότερες και νεοεισερχόμενες εταιρείες να χρεώνουν ένα υψηλότερο ποσό για τέλη τερματισμού ως ένα προσωρινό μέτρο ενίσχυσής τους έως ότου καθιερωθούν στην αγορά. Στη συνέχεια θα πρέπει να τα μειώσουν στο επίπεδο των άλλων εταιρειών. Σχολιάζοντας σχετικά η κ. Ρέντινγκ είπε ότι: «Τα διαφορετικά τέλη τερματισμού κινητής τηλεφωνίας μπορούν προσωρινά να αποτελέσουν ένα αποτελεσματικό μέσο προώθησης του ανταγωνισμού και ενθάρρυνσης των επενδύσεων των νεοεισερχόμενων στην αγορά υπό τον όρο ότι υφίστανται αντικειμενικές διαφορές κόστους τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν».