Οι φήμες ότι η Σαουδική Αραβία ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το αμερικανικό δολάριο, πήραν εκρηκτικές διαστάσεις. Λέγεται ότι επιθυμεί τώρα να αποδεσμεύσει το εθνικό της νόμισμα καταργώντας το καθεστώς της σταθερής ισοτιμίας ριάντ/δολαρίου. Δηλαδή να κάνει αυτό που δεν τολμά ακόμη να κάνει ουσιαστικά η Κίνα. Σε συνδυασμό δε και με τις φήμες ότι συμφέροντα της Μέσης Ανατολής κάνουν έντονο παιχνίδι με τα πλούσια πετροδολάριά τους, πουλώντας αμερικανικά ομόλογα, βύθισαν το ήδη ευάλωτο δολάριο.
Οι φήμες εντάθηκαν την Πέμπτη το βράδυ μετά την ανακοίνωση από το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ των στοιχείων για τις εισροές επενδυτικών κεφαλαίων στις αμερικανικές αξίες, που έδειξαν τεράστιες πωλήσεις αμερικανικών ομολόγων εκ μέρους επενδυτών με έδρα τη Βρετανία. Οι φήμες αυτές που λέγεται ότι γνωρίζουν καλά τις κινήσεις των πετρελαιάδων της Μέσης Ανατολής, επειδή μέσω Λονδίνου εκτελούνται οι εντολές τους, απέδωσαν τις πωλήσεις σ’ αυτούς!!!
Το κύμα φυγής των κεφαλαίων από το δολάριο με συνέπεια τη βίαιη πτώση του έναντι του ευρώ, ήταν ισχυρό. Ηδη οι αγορές βιάζονται και άρχισαν να προεξοφλούν νέες μειώσεις για τα επιτόκια του δολαρίου καθώς η κρίση που δονεί την subprime αγορά στεγαστικών δανείων με τους χαμηλής φερεγγυότητας Αμερικανούς δανειολήπτες, φαντάζει ανεξέλεγκτη. Το δολάριο κατολίσθησε στα χαμηλότερα επίπεδα 15 ετών έναντι των έξι κυριοτέρων νομισμάτων ενός δείκτη που καταρτίζει η FED και που σταθμίζεται με βάσει εμπορικούς όρους. Εναντι του ευρώ, το δολάριο σπάει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο. Την Παρασκευή το δολάριο κατέγραψε νέα πτώση – ρεκόρ έναντι του ευρώ στα 1,4120 δολάρια. Δηλαδή η ισοτιμία αυτή των 1,4120 δολαρίων είναι υψηλότερη του ευρώ έναντι του δολαρίου, από την γέννηση και την κυκλοφορία του στις αγορές το 1999.
Αραγε τι επιδιώκει η Σαουδική Αραβία;
Η γεωπολιτική πραγματικότητα είναι δεδομένη: Ολα τα βασικά προϊόντα, και κυρίως το πετρέλαιο, αποτιμώνται σε δολάρια. Ολοι δέχονται το δολάριο, επειδή το δολάριο μπορεί και αγοράζει πετρέλαιο. Το παγκόσμιο εμπόριο έχει γίνει ένα παιχνίδι στο οποίο οι ΗΠΑ παράγουν δολάρια και ο υπόλοιπος κόσμος παράγει προϊόντα που μπορεί να αγοράσει το δολάριο. Από το 1971 όταν ο πολιτικά αδίστακτος πρόεδρος Νίξον το απέσυρε, σοφά ποιών, από τον κανόνα χρυσού, το δολάριο έγινε ένα παγκόσμιο νομισματικό εργαλείο το οποίο οι ΗΠΑ – και μόνον αυτές – είναι σε θέση να το χειραγωγούν διαρκώς τυπώνοντας νέο χρήμα. Τα ελλείματά τους είναι τεράστια αλλά, αντί να ανησυχούν γι’ αυτό, ανησυχεί όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Ολες οι χώρες του κόσμου ανταγωνίζονται για να αποκτήσουν δολάρια που χρειάζονται για να εξυπηρετήσουν το εξωτερικό χρέος τους (που αποτιμάται σε δολάρια) και για να συσσωρεύσουν διαθέσιμα σε δολάρια με τα οποία στηρίζουν τη συναλλαγματική αξία των νομισμάτων τους.
Τα διαθέσιμα αυτά σε δολάρια επενδύονται φυσικά σε αμερικανικές περιουσιακές αξίες και με το πλεόνασμα αυτό οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν τα ελλείμματά τους. Οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο αποτιμάται σε δολάρια, ανεξαρτήτως τόπου, είναι ουσιαστικά αμερικανικό περιουσιακό στοιχείο. Οταν, λόγω αμερικανικής εξάρτησης των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, το πετρέλαιο αποτιμάται σε δολάρια και οι ΗΠΑ είναι η μοναδική χώρα που μπορεί να τυπώνει δολάρια, αυτό σημαίνει πως οι ΗΠΑ κατέχουν το πετρέλαιο τζάμπα!!! Παράλληλα, ζαλιστικά είναι τα κέρδη που συσσωρεύουν στη Wall Street οι πετρελαϊκοί κολοσσοί.
Πέρα όμως από την πυρετώδη διπλωματική δραστηριότητα, η ουσία είναι πως οι Αμερικανοί αναμένεται να υλοποιήσουν την ειλημμένη απόφασή τους να καταστρέψουν το Ιράν. Το είπε ευθέως το Παρίσι. Αλλά και όταν σε κάποια φάση οι Ιρανοί κλείσουν τα στενά του Ορμούζ και στερήσουν από την παγκόσμια αγορά μεγάλο μέρος του πετρελαίου του Κόλπου ακόμη και πλήττοντας με πυραύλους διερχόμενα δεξαμενόπλοια. Οι τιμές του αργού πετρελαίου θα μπορούσαν να χτυπήσουν τα 100 δολάρια το βαρέλι, αν το Ιράν σταματήσει να εξάγει, υπολογίζουν οι αναλυτές.
Ωστόσο, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στις ΗΠΑ θα ήταν το να αποσύρουν οι Αραβες τα πετροδολάριά τους από τις αμερικανικές αξίες. Και ελπίζουν ότι οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν χρηματιστικό χάος και τέτοια έλλειψη ρευστότητας που η Μεγάλη Κρίση του 1929/30 θα μοιάζει με ήπια ύφεση!!!
Γιατί να θελήσει, όμως, ο Μπους έναν ακόμη πόλεμο; Ισως πιστεύει πως μπορεί να σωθεί αν παρουσιάσει μια επιτυχημένη αποστολή. Στην Ουάσιγκτον επισημαίνουν ότι ο Μπους μπορεί να αποφύγει τον κίνδυνο, καθώς μια έγκαιρη στρατιωτική επίθεση μπορεί να αλλάξει την πολιτική δυναμική στο εσωτερικό της χώρας. Ακούγεται υπερβολικό; Αν λάβουμε υπόψη πόσο απερίσκεπτος και πόσο ανειλικρινής υπήρξε ο Μπους στον πόλεμο στο Ιράκ, γιατί να υποθέσουμε ότι δεν θα το επαναλάβει;
Οπως κάθε πρόεδρος από την εποχή του Ρίτσαρντ Νίξον, ο Μπους υποσχέθηκε να λυτρώσει τους Αμερικανούς από την εξάρτηση του πετρελαίου. Ωστόσο, ήταν ο υποψήφιος των Δημοκρατικών στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2004, Τζον Κέρι, που μίλησε περί «νέου δόγματος» έτσι ώστε η Αμερική να μην χρειασθεί να πάει ποτέ πια σε πόλεμο για το πετρέλαιο… «Επιθυμώ μια Αμερική που θα βασίζεται στην εφευρετικότητά της, στις καινοτομίες της και όχι στη βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας»… το ψέμα. Οι νέοι στρατιώτες των ΗΠΑ «δεν θα ξαναγίνουν όμηροι της εξάρτησής μας από τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής», τους υποσχέθηκε. Ομως, οι Αμερικανοί προτίμησαν τον κυνισμό της φιλοσοφίας των Μπους ότι ο πόλεμος κατά του Ιράκ αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα ότι κάθε πόλεμος είναι μια «παγίδα» όσο δικαιολογημένος και να είναι. Θεία δίκη… καθώς κατέληξε σε «παγίδα» για τους Μπους, αλλά -δυστυχώς- και για ολόκληρη την Αμερική και τον κόσμο.
Αρκεί να ληφθεί υπόψη η φιλοσοφία και η φιλοδοξία της Αμερικής των Μπους να θέσουν υπό τον άμεσο και διαρκή έλεγχο το μεγαλύτερο μέρος των παγκόσμιων ενεργειακών πηγών… Βεβαίως, οι Μπους και η ελίτ που τους περιβάλλουν, είναι θιασώτες της ισχύος του πετρελαίου. Αυτός που κατέχει το πετρέλαιο, ελέγχει την παγκόσμια οικονομία… πιστεύουν. H ανατροπή του Σαντάμ ήταν μέρος του σχεδίου αυτού. Το αποκάλυψε και ο Αλαν Γκρίνσπαν στη συγκλονιστική αυτοβιογραφία του με τίτλο: «The age of Turbulence: Adventures in new World» (εκδ. Penguin). Μια υλοποίηση που στόχο είχε να οριοθετήσει και να οροθετήσει κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις. Αξίζει να επισημανθεί ότι σύμφωνα με τη θεωρία Χάντινγκτον, ο πόλεμος του Κόλπου το 1991 ήταν ο πρώτος μεταψυχροπολεμικός πόλεμος μεταξύ των πολιτισμών με αντικείμενο τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών.