Μία μόλις εβδομάδα πριν από τις εθνικές εκλογές στη Γερμανία, η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ και η κυβέρνησή της δέχονται σφοδρή κριτική για το ότι έδωσαν τη συγκατάθεσή τους και εγγυήθηκαν την πώληση της Opel. Τα ερωτήματα που εγείρονται αφορούν τόσο το χρονοδιάγραμμα της συμφωνίας, όσο και το κατά πόσον η «διάσωση» της Opel συνιστά απόπειρα προστατευτισμού. Οι επικριτές της θεωρούν ότι η καγκελάριος το έπραξε για λόγους ψηφοθηρικούς, χωρίς να υπολογίσει το κόστος για τους φορολογουμένους, χωρίς βιώσιμο επιχειρηματικό σχέδιο και αδιαφορώντας για τις θέσεις εργασίας εκτός Γερμανίας. Ο ίδιος ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης στο τραστ, το οποίο ασκεί προσωρινά τη διοίκηση της Opel, παραδέχθηκε ότι «δεν έχουμε τη λύση για να τη μετατρέψουμε σε ανταγωνιστική εταιρεία».
Με σκληρή γλώσσα, η εφημερίδα «Wall Street Journal» επισημαίνει ότι «η διαδικασία πώλησης των Opel και Vauxhall θυγατρικών της General Motors, στην καναδορωσική σύμπραξη Magna International-Sberbank σχεδιάστηκε για να διασωθεί η προεκλογική εκστρατεία της κ. Μέρκελ και όχι η ίδια η αυτοκινητοβιομηχανία». Την ίδια ώρα, οι εταίροι της Γερμανίας στην Ε. Ε. την επικρίνουν για «οικονομικό εθνικισμό». Η αρμόδια Ευρωπαία Επίτροπος ανταγωνισμού Νέλι Κρουζ δήλωσε ότι η Επιτροπή θα εξετάσει ενδελεχώς τη συμφωνία, «ώστε να διασφαλίσει ότι διεκπεραιώθηκε με όρους βιωσιμότητας της Opel και όχι κρατικής επιδότησης».
Η Γερμανία υπήρξε όμως αρκετά έξυπνη, ώστε να έχει συμφωνήσει με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ένα ειδικό πλαίσιο προσωρινού χαρακτήρα, ώστε να είναι σε θέση να στηρίζει εταιρείες που υφίστανται συνέπειες από τη διεθνή κρίση – με τον τρόπο αυτό παρακάμπτει τους συνήθεις κανόνες κρατικής βοήθειας, η οποία πρέπει να διαρκεί μόνο έξι μήνες και να συνοδεύεται από μέτρα, όπως περικοπές και κλείσιμο εργοστασίων. Η Γερμανία διέθεσε 1,5 δισ. ευρώ για να παραμείνει εν λειτουργία η Opel και θα προσφέρει 3 δισ. ευρώ επιπλέον. Η κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ άσκησε έντονες πιέσεις για να ευοδωθεί η εξαγορά της Opel από την κοινοπραξία Μagna – Sberbank, η οποία δεσμεύθηκε να διατηρήσει ως έχουν τα τέσσερα εργοστάσιά της στη Γερμανία και να μη θίξει τουλάχιστον προσωρινά τις περισσότερες από τις 25.000 θέσεις εργασίας. Καμία άλλη από τις διεκδικήτριες εταιρείες της Opel δεν είχε -τουλάχιστον αρχικά- τόσο «ευγενείς προθέσεις» όσο η Magna για τις εγκαταστάσεις της στη Γερμανία.
Η νέα ιδιοκτήτρια της Opel θα προβεί σε 10.500 περικοπές σε ευρωπαϊκή κλίμακα, αλλά μόνον οι 4.000 θα αφορούν τη Γερμανία. Η αντίδραση Βρετανών, Ισπανών και Βέλγων ήταν αναμενόμενη, καθώς διακυβεύονται οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων στα αντίστοιχα εργοστάσια των Opel και Vauxhall. Ο καθείς διαγκωνίζεται να αποδείξει ότι τα δικά του εργοστάσια είναι σαφώς παραγωγικότερα από εκείνα της Γερμανίας. Ολοι ανεξαιρέτως ανησυχούν μήπως η σωτηρία των γερμανικών θέσεων εργασίας επιτευχθεί εις βάρος των υπολοίπων.
Πάντως, ο Βρετανός υπουργός Βιομηχανίας, Πίτερ Μάντελσον, απηύθυνε έκκληση να μη γίνει η Opel αφορμή ενός ευρωπαϊκού πολέμου επιδοτήσεων. Ούτως ή άλλως, όπως επισημαίνει το περιοδικό Economist, η αυτοκινητοβιομηχανία ως κλάδος θα επιβιώσει όχι με τα πήλινα πόδια του δημοσίου χρήματος, αλλά οδεύοντας σε γενναία και μακρόπνοη αναδιοργάνωση.