Το Πίτσμπουργκ, πόλη της Πενσιλβάνια με τους 330.000 κατοίκους, επέλεξε ο Μπαράκ Ομπάμα να πραγματοποιηθεί η σύνοδος του G20 των πλούσιων και αναπτυσσόμενων χωρών, επειδή συμβολίζει τη μεταμόρφωση μιας ερειπωμένης «πόλης του χάλυβα» σε κέντρο υψηλής τεχνολογίας, περιλαμβανομένης και της πράσινης τεχνολογίας, της εκπαίδευσης, της έρευνας και της ανάπτυξης. Η πόλη αυτή από τώρα και στο εξής θα μείνει στην ιστορία ως σύμβολο της νέας τάξης πραγμάτων με την κατάργηση του G7/G8 και την ανάδειξη του ρόλου του G20 στο επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης από τον Αμερικανό πρόεδρο.
Το G8 έχει πάψει από καιρό να αποτελεί το αδιαμφισβήτητο «κέντρο» της παγκόσμιας οικονομίας, με τα υπόλοιπα έθνη σε ρόλο υποτελούς «περιφέρειας». Στην πραγματικότητα, βεβαίως, επρόκειτο για την επιβεβαίωση της ισχύος και της παγκόσμιας επιρροής των νέων αναδυόμενων βιομηχανικών δυνάμεων της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας κ.ά. Εχοντας ήδη κατακτήσει μεγάλο ειδικό βάρος στην παγκόσμια οικονομία, διεκδικούν επιθετικά νέους ρόλους – όπως έδειξε η πρότασή τους για ένα νέο, παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγματικών αποθεμάτων.
Το G20, που δημιουργήθηκε το 1999 μετά την κρίση του 1997/98 που διέλυσε την Ασία, περιλαμβάνει τις επτά οικονομικά ισχυρές χώρες του κόσμου (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία και Καναδάς), που έγιναν οκτώ στη συνέχεια με τη Ρωσία, μαζί με τις ένδεκα αναδυόμενες οικονομίες της Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας, Αργεντινής, Μεξικού, Αυστραλίας, Νότιας Αφρικής, Νότιας Κορέας, Ινδονησίας, Σαουδικής Αραβίας της Τουρκίας και την Ευρωπαϊκή Ενωση!
Ας επιχειρήσουμε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Το G8 οφείλει την ύπαρξή του στον Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, ο οποίος εν μέσω μιας ταραγμένης περιόδου, εξαιτίας της επιθετικής νομισματικής πολιτικής που ακολουθούσαν οι ΗΠΑ, είχε την ιδέα να θεσμοθετήσει το 1975 μια ανεπίσημη τακτική συνάντηση των ηγετών των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, προκειμένου να εξευρεθεί μια βάση συνεννόησης. Αρχικά είχαν προσκληθεί οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και η Ιαπωνία και στη συνέχεια προστέθηκαν η Ιταλία και ο Καναδάς. Το 1991 ο Μπιλ Κλίντον πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει τη Ρωσία του Μπόρις Γέλτσιν και έτσι από το 1997 και έπειτα η ομάδα των ισχυρών ονομάστηκε G8.
Εκτοτε η συνάντηση των οκτώ κατέστη σημαντικός θεσμός, στο πλαίσιο του οποίου διαμορφώνεται η οικονομική πολιτική των βιομηχανικών χωρών. Αλλά με την παγκοσμιοποίηση αρχικά και την οικονομική κρίση στη συνέχεια, αυτό το μονοπώλιο σταδιακά αποδυναμώθηκε.
Το Πίτσμπουργκ μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόταν: ηχηρά λόγια και η προώθηση υψηλών στόχων του Αμερικανού προέδρου. Οντως, η ατζέντα της συνόδου ήταν φιλόδοξη: θωράκιση της παγκόσμιας οικονομίας από μία νέα κρίση, παράλληλα με την αντιμετώπιση των επικίνδυνων ανισορροπιών που απειλούν με διάλυση την παγκόσμια οικονομία. Επίσης, η υιοθέτηση συμφωνίας για τα μπόνους των golden boys, που θεωρούνται υπεύθυνα για την κρίση που διέλυσε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αυστηρότερα μέτρα εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αύξηση του δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας τραπεζών καθώς και αυστηρότερος έλεγχος των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης.