Οπως στην περίπτωση της Ρωσίας, το Εκουαδόρ δέχθηκε το πρώτο χτύπημα από τις χαμηλές τιμές πετρελαίου το 1998. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με την τραπεζική κρίση που ξέσπασε στη χώρα μειώνοντας κατακόρυφα τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας και προκαλώντας μεγάλη υποτίμηση του νομίσματος το 1999. Πέρα από τα ομόλογα Μπράντι και τα Eurobond, το Εκουαδόρ εξασφάλισε ανοικτές γραμμές πίστωσης από το εξωτερικό προκειμένου να στηριχθούν οι τράπεζες. Συνολικά αναδιαρθρώθηκε το 45% του δημόσιου χρέους και επήλθε «κούρεμα» 9 – 25%, ανάλογα με το είδος των ομολόγων. Το «κούρεμα» αφορούσε ομόλογα που κατείχαν ξένοι επενδυτές. Το «εσωτερικό» χρέος ανανεώθηκε χωρίς κούρεμα. Πρόκειται για μία «ξαφνική» αναδιάρθρωση, για την οποία δέχθηκε δάνειο από το ΔΝΤ 380 εκατ. δολαρίων. Δύο χρόνια πριν από την αναδιάρθρωση το δημόσιο χρέος ήταν στο 65% του ΑΕΠ, το οποίο εκτινάχθηκε στο 123% τη χρονιά της αναδιάρθρωσης. Μετά το χρέος αποκλιμακώθηκε και το 2004 είχε φτάσει στο 47,2% του ΑΕΠ. Η πρώτη αναβάθμιση από τη Moody’s ήρθε τέσσερα χρόνια μετά την αναδιάρθρωση, όταν ξεκίνησε η σημαντική αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού.
Εκουαδόρ: Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε από την τραπεζική κρίση
51" χρόνος ανάγνωσης
