Ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης που έφθασε στο 6,4% το α΄ τρίμηνο. Ανεργία που υποχωρεί ταχύτατα. Δημοσιονομικό πλεόνασμα. Δημόσιο χρέος κάτω από το 40% του ΑΕΠ. Πώς τα κατάφεραν οι Σουηδοί; Εν μέρει χάρη στην τύχη. Οπως και η Γερμανία, η Σουηδία είναι εξαγωγική χώρα. Οι οικονομίες των δύο χωρών ανέκαμψαν το 2010 μετά τη ραγδαία πτώση που γνώρισαν το 2009. Τη Σουηδία τη βοήθησε το ότι βρίσκεται εκτός ευρώ, καθώς η κορώνα υποχώρησε προτού ανακάμψει. Κυρίως, όμως, αιτία της επιτυχίας της είναι η συνετά φιλική προς την αγορά πολιτική που εφήρμοσε ο κεντροδεξιός συνασπισμός του Φρέντρικ Ράινφελντ που αποτελείται από τέσσερα κόμματα και ανέλαβε την εξουσία τον Οκτώβριο του 2006. Οπως εξηγεί ο ικανός υπουργός Οικονομικών Αντερς Μποργκ, η Σουηδία έμαθε πολλά όταν έσκασε η τραπεζική της φούσκα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ενισχύθηκαν οι δημοσιονομικοί κανόνες και η τραπεζική εποπτεία προκειμένου να αποφευχθεί μια νέα φούσκα.
Η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική περιόρισε το μερίδιο του δημόσιου τομέα στο ΑΕΠ σε ένα ποσοστό μόλις πάνω από το 50%. Ο κ. Μποργκ φιλοδοξεί να το συρρικνώσει κάτω από εκείνο της Βρετανίας. Χωρίς να πλήξει το γενναιόδωρο κοινωνικό μοντέλο της Σουηδίας, η κυβέρνηση το έστρεψε στην κατεύθυνση των χαμηλότερων φόρων και των μικρότερων κοινωνικών επιδομάτων. Ο κ. Μποργκ μιλάει για «ενίσχυση του ήθους της εργασίας». Ο κ. Ράινφελντ προτιμά να λέει ότι κατέστησε αποδοτική την εργασία.
Τα αποτελέσματα υπήρξαν θεαματικά. Υστερα από χρόνια διαρκώς αυξανόμενης ανεργίας, η Σουηδία έχει έναν ιδιωτικό τομέα που παράγει πολυάριθμες θέσεις εργασίας. Η Σουηδία δεν εμφανίζει πλέον τις γνωστές υπερβολές του κοινωνικού κράτους. Η ηλικία συνταξιοδότησης αυξήθηκε στα 67 έτη. Καταργήθηκαν οι φόροι κληρονομιάς και ακίνητης περιουσίας. Οι κ. Μποργκ και Ράινφελντ πιστεύουν πολύ στην ιδιοκτησία ως πηγή ευημερίας. Η οικονομική επιτυχία αλλάζει και την πολιτική. Το κόμμα του κ. Ράινφελντ, οι Μετριοπαθείς, φαίνεται να είναι σε θέση να εκτοπίσει τους Σοσιαλδημοκράτες το 2004 από τη θέση του μεγαλυτέρου κόμματος της Σουηδίας την οποία κατέχουν επί 90 χρόνια.
Ο κ. Ράινφελντ προσπαθεί, επίσης, να προσελκύσει τους Πράσινους και να τους απομακρύνει από τους δεσμούς τους με τους Σοσιαλδημοκράτες. Κάτι τέτοιο θα του προσέφερε εναλλακτικές σε περίπτωση που οποιοσδήποτε από τους εταίρους του στον κυβερνητικό συνασπισμό πάρει λιγότερο από το όριο του 4% για να μπει στο Riksdag. Στο εξωτερικό πολλοί παρατήρησαν την επιτυχία του κ. Ράινφελντ. Είναι καλός φίλος του πρωθυπουργού της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, που είναι συνομήλικός του. Η κυβέρνηση του κ. Κάμερον ενδιαφέρεται για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που εφήρμοσε η Σουηδία (τα σουηδικά δωρεάν σχολεία αποτέλεσαν το μοντέλο για τις βρετανικές ακαδημίες), καθώς και εκείνες στον τομέα της Υγείας. Σε αντίθεση με τη Βρετανία, η Σουηδία επιτρέπει στα σχολεία και στα νοσοκομεία του ιδιωτικού τομέα να αντλούν κέρδη από υπηρεσίες που χρηματοδοτούνται με χρήματα των φορολογουμένων όταν τα αποτελέσματά τους είναι καλύτερα. Ενα από τα λίγα σύννεφα στον ορίζοντα είναι οι Σουηδοί Δημοκράτες, το κόμμα που στρέφεται κατά των μεταναστών και στέρησε την πλειοψηφία από τον κ. Ράινφελντ. Ο κ. Ράινφελντ παραδέχεται πως οι Σουηδοί Δημοκράτες θα παραμείνουν στο Riksdag, αλλά κανένα υγιές κόμμα δεν θα συνεργαστεί μαζί τους. Δεν προτίθεται να εφαρμόσει αυστηρότερους ελέγχους κατά της μετανάστευσης ή της παροχής ασύλου και είναι υπερήφανος που η κυβέρνησή του νομιμοποίησε την εργασία των αιτουμένων άσυλο.
Η Σουηδία στρέφεται από τα αριστερά στα δεξιά μετά 40 χρόνια. Το 2014 ο κ. Ράινφελντ θα έχει κλείσει οκτώ χρόνια στην εξουσία. Δεδομένου ότι η οικονομία είναι ισχυρή, λίγοι πιστεύουν πως δεν θα κερδίσει ξανά τις εκλογές. Για πολλούς Ευρωπαίους αριστερούς, η Σουηδία των Σοσιαλδημοκρατών ήταν ο παράδεισος του κρατισμού. Τώρα είναι η δεξιά που κοιτάζει βόρεια για να αντλήσει ιδέες.