Η αύξηση του δείκτη ανεργίας των ΗΠΑ στο 9,2%, τον περασμένο μήνα, έκανε Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς να στραφούν ο καθένας στην πανάκειά του. Για τους φιλελεύθερους είναι απόδειξη ότι χρειαζόμαστε μεγαλύτερη στήριξη, ενώ για τους συντηρητικούς πως χρειαζόμαστε περαιτέρω φοροαπαλλαγές για να αυξήσουμε τη ζήτηση. Είμαι σίγουρος ότι αμφότεροι έχουν δίκιο, όμως δεν πιστεύω ότι αρκούν αυτά. Πιστεύω πως κάτι άλλο, κάτι καινούριο -κάτι που θα απαιτήσει από τα παιδιά μας όχι τόσο να βρουν την επόμενη δουλειά τους όσο να την επινοήσουν- επηρεάζει και τη σημερινή αγορά εργασίας περισσότερο απ’ όσο συνειδητοποιούμε.
Δείτε τις ειδήσεις από τον πιο δυναμικό τομέα της αμερικανικής οικονομίας: τη Σίλικον Βάλεϊ. Η Facebook αποτιμάται σήμερα σχεδόν στα 100 δισ. δολάρια, η Twitter στα 8 δισ., η Groupon στα 30 δισ., η Zynga στα 20 δισ. και η LinkedIn στα 8 δισεκατομμύρια. Είναι οι ταχύτερα αναπτυσσόμενες εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης στον κόσμο. Ομως, θα μπορούσαμε να χωρέσουμε όλους τους υπαλλήλους τους στις 20.000 θέσεις του Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν και να έχουμε και χώρο για τη γιαγιά. Δεν απασχολούν πολλά άτομα, σε σχέση με τις αποτιμήσεις τους, και παρότι προσλαμβάνουν, αναζητούν ταλαντούχους μηχανικούς υπολογιστών.
Το συγκλονιστικότερο όλων με τους εργοδότες σήμερα είναι πόσοι εκμεταλλεύθηκαν την ύφεση για να γίνουν ακόμα πιο παραγωγικοί αναπτύσσοντας νέες τεχνολογίες αυτοματισμού, λογισμικό, υπεργολαβίες, ρομποτική, ό,τι μπορούν να χρησιμοποιήσουν για καλύτερα προϊόντα με μειωμένο προσωπικό και υποχρεώσεις. Αυτό δεν θα αλλάξει. Και όλοι αναζητούν τον ίδιο άνθρωπο: αυτόν που όχι μόνο έχει την κριτική σκέψη να πράξει το έργο προστιθέμενης αξίας που δεν μπορεί η τεχνολογία, αλλά μπορεί και να επινοήσει, να προσαρμόσει και να επανεφεύρει την εργασία του καθημερινά, σε μια αγορά που αλλάζει ταχύτερα από ποτέ.
Ο,τι κι αν έχετε στο μυαλό σας αναζητώντας δουλειά, να είστε σίγουροι ότι ο εργοδότης ρωτάει το εξής: Μπορεί αυτό το άτομο να προσθέτει αξία κάθε ώρα, καθημερινά, περισσότερη απ’ όσο κάποιος στην Ινδία, ένα ρομπότ ή ένας υπολογιστής; Θα βοηθήσει την εταιρεία μου να προσαρμοστεί όχι μόνο με τη σημερινή του εργασία, αλλά και επανεφευρίσκοντας την αυριανή; Και μπορεί να προσαρμοστεί με όλες τις αλλαγές; Ολα αυτά, όμως, ποτέ δεν θα τα καταλάβαινε κανείς ακούγοντας τις συζητήσεις στην Ουάσιγκτον, όπου κάποιοι Δημοκρατικοί μιλούν για δημιουργία θέσεων ωσάν να βρισκόμασταν στη δεκαετία του ’60 και κάποιοι Ρεπουμπλικανοί σαν να ήμασταν σε εκείνη του ’80…