«Ανώμαλη» ή μη, οι προβλέψεις θέλουν τις δύο ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, Κίνα και Ινδία, να οδεύουν προς «προσγείωση». Με τον πληθωρισμό σε ανοδική τροχιά και αμφότερες να προχωρούν σε αυξήσεις επιτοκίων για να τον συγκρατήσουν, οι επιπτώσεις έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητές, και στις δύο περιπτώσεις στη μεταποιητική και βιομηχανική παραγωγή, «κλειδί» για την ανάπτυξη των ιδίων και της παγκόσμιας οικονομίας.
Οπως έδειξαν τα στοιχεία, ο δείκτης HSBC PMI για τη μεταποίηση στην Κίνα υποχώρησε στις 48,9 μονάδες, πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη βουτιά των τελευταίων 28 μηνών και πέφτοντας κάτω από τις 50 μονάδες -διαχωριστικό όριο μεταξύ ανάπτυξης και συρρίκνωσης- για πρώτη φορά από τον Ιούλιο του 2010.
Η βιομηχανική παραγωγή της Ινδίας αυξήθηκε τον Μάιο με τους βραδύτερους ρυθμούς των τελευταίων 9 μηνών, ήτοι κατά 5,6%. Και παρότι η μεταποίηση κατέγραψε ανάπτυξη 5,6%, ο μεταλλευτικός κλάδος αναπτύχθηκε μόλις κατά 1,4%, αντικατοπτρίζοντας τη σοβαρότατη καθυστέρηση στη δημιουργία υποδομών, τόσο σοβαρή όσο και τα γραφειοκρατικά εμπόδια που την αποτρέπουν.
Ο πληθωρισμός αμφοτέρων των χωρών είναι υψηλός. Στην Κίνα, εκτιμάται ότι τον Ιούνιο άγγιξε ρεκόρ τριετίας, στο 6,4%. Και στην Ινδία, κινείται με ρυθμούς της τάξης του 9% και αναμένεται «να παραμείνει υψηλά, ίσως και στο 9,5% ή και σε διψήφια ποσοστά, τους ερχόμενους μήνες». Στην περίπτωση της Κίνας, φαίνεται ότι η πολιτική αύξησης των επιτοκίων θα αρχίσει να αποφέρει καρπούς από το δεύτερο εξάμηνο, με τους αναλυτές να προβλέπουν πως ο δείκτης τιμών καταναλωτή θα διαμορφωθεί περίπου στο 4% στα τέλη του έτους, ενώ για το σύνολο του 2011 θα συγκρατηθεί περίπου στο 5,2%. Ο δείκτης αναμένεται δε να υποχωρήσει στο 3% στα μέσα του ερχόμενου έτους, αν δεν ανακύψουν έκτακτοι παράγοντες, είτε στο εσωτερικό της χώρας, είτε στο εξωτερικό. Τα μέτρα του Πεκίνου φαίνεται ότι αποφέρουν καρπούς, ενώ στην Ινδία οι 10 αυξήσεις επιτοκίων που έχουν γίνει σε ένα χρόνο αργούν ακόμα να φανούν στην πορεία του πληθωρισμού.
Σύμφωνα με αναλυτές, «η μόνη διαφορά μεταξύ Κίνας και Ινδίας είναι ότι η πρώτη έχει ένα καθεστώς που εγκρίνει νόμους και πολιτικές ταχύτερα απ’ όσο η δεύτερη». Για την Ινδία, εκτιμάται ότι φθάνει το τέλος του κύκλου αύξησης των επιτοκίων, που μαζί με τα σκάνδαλα διαφθοράς πυροδότησε φέτος επιβράδυνση των επενδύσεων για την ενίσχυση της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας. Ο «φόρος τιμής» που επέβαλαν οι αυξήσεις επιτοκίων σε μια μέχρι πρότινος εκρηκτικά αναπτυσσόμενη οικονομία μεταφράζεται σε ρυθμούς 8% ή και χαμηλότερα, έναντι του περυσινού 8,5%. Παρότι κάθε άλλο παρά «ανώμαλη προσγείωση» είναι αυτή, απέχει πολύ από το όνειρο για ανάπτυξη 10%.
Για την Κίνα, η επιτυχία των μέτρων συγκράτησης του πληθωρισμού τροφοδοτεί πάντως φόβους ότι η προσγείωση της οικονομίας δεν θα είναι και τόσο ομαλή. Το κινεζικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 9,7% το πρώτο τρίμηνο και κατά 9,5% το δεύτερο. Οι ρυθμοί είναι ιλιγγιώδεις και σύμφωνα με το ΔΝΤ ενδεχομένως μη βιώσιμοι. Σε έκθεσή του, αυτή την εβδομάδα, το Ταμείο προειδοποιεί ότι εκτός των μέτρων που έχουν ληφθεί, χρειάζονται πολιτικές τόνωσης της εγχώριας ζήτησης, ιδίως περιορισμού της αποταμίευσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Η διατήρηση των ραγδαίων επενδυτικών ρυθμών στη χώρα θα δημιουργήσει επίσης πλεονάζουσα παραγωγική δυνατότητα, που δεδομένων των αβέβαιων προοπτικών της ζήτησης στις ανεπτυγμένες οικονομίες, απειλεί να πυροδοτήσει την «ανώμαλη προσγείωση με επιπτώσεις πέρα από την Κίνα».