Η βουλευτής που δηλώνει ότι θα πολεμήσει με σθένος ώστε να ανατραπούν οι καίριες μεταρρυθμίσεις του Μπαράκ Ομπάμα είναι η Μισέλ Μπάκμαν, από τη Μινεσότα, ηγετικό στέλεχος του Tea Party. Οι δηλώσεις της στο πανίσχυρο τηλεοπτικό κανάλι Fox Νews, μέσω του οποίου εκφράζονται οι Ρεπουμπλικανοί του Tea Party, δεν αποτελούν την εξαίρεση αλλά τον κανόνα. Με θριαμβικό ύφος όσοι βουλευτές πρόσκεινται ιδεολογικά στο υπερσυντηρητικό κίνημα των «Πάρτι τσαγιού», δηλώνουν ότι στόχος τους είναι να ανατρέψουν τις κυριότερες από τις μεταρρυθμίσεις που έχει προωθήσει ο Αμερικανός πρόεδρος.
Ο Ομπάμα προσπάθησε να συμβιβαστεί με τους αντιπάλους του σε αρκετά μεγάλα ζητήματα -μεταρρύθμιση της υγείας, αναμόρφωση των τραπεζών της Wall Street, κλιματική αλλαγή, κατάργηση των φοροαπαλλαγών των πλουσίων- με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να διεκδικήσει για τον εαυτό του και το κόμμα του καμιά καθαρή νίκη. Τώρα έχει απέναντί του ένα ριζοσπαστικοποιημένο ρεπουμπλικανικό κόμμα, με διακηρυγμένο -και ίσως μοναδικό- στόχο να μην του επιτρέψει να κυβερνήσει για δεύτερη θητεία.
Δυστυχώς, όμως, όλοι αυτοί οι επικίνδυνα αντιδραστικοί έχουν εκμεταλλευθεί τα λάθη του Αμερικανού προέδρου. Ο τωρινός συμβιβασμός που επιδίωξε ο Ομπάμα με τους πολιτικούς αντιπάλους του για το μείζον ζήτημα του εθνικού χρέους τον έφθειρε ανελέητα, προσφέροντας έναν θρίαμβο στο Tea Party, όπως επισημαίνει στο κύριο άρθρο της η Wall Street Journal.
«Η συμφωνία για το χρέος που πέτυχε με τους Ρεπουμπλικανούς δεν αποτελεί καταστροφή μόνον για τον πρόεδρο Ομπάμα και το κόμμα του. Θα πλήξει την ήδη αποδυναμωμένη οικονομία, πιθανόν να επιδεινώσει το μακροχρόνιο έλλειμμα της Αμερικής και -το χειρότερο- θα αποδείξει πως ο ωμός εκβιασμός αποδίδει, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί η Αμερική σε Δημοκρατία της Μπανανίας» κατήγγειλε οργισμένος ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman στη στήλη του στους New York Times. «Πρόκειται για μια πολυεπίπεδη καταστροφή που αφήνουν τους Ρεπουμπλικανούς να διαλύσουν το πρόγραμμα Medicare. Και θα υπάρξουν και άλλα κρίσιμα ζητήματα στα οποία θα μπορούν να εκβιάσουν. Και τώρα θα ξέρουν πως ο πρόεδρος θα υποχωρήσει» προειδοποιεί ο Krugman. Η μεγάλη ήττα του Ομπάμα και των Δημοκρατικών πέρυσι στις εκλογές της 2ας Νοεμβρίου για την ανανέωση του Κογκρέσου άλλαξε άρδην τις ισορροπίες στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής στη χώρα καθώς ο έλεγχος της Βουλής των Αντιπροσώπων παραδόθηκε στους Ρεπουμπλικανούς. Ωστόσο, είναι ο ουσιαστικός χαρακτήρας του προέδρου, ο οποίος βρίσκεται σε αντίθεση με την προσωπικότητα που ανέπτυξε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας πριν από τρία χρόνια. Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, ιδίως των πιο φιλελεύθερων, υπέκυψε στο στερεότυπο και υπέθεσε ότι είναι μαχητικός. Το Κράτος Πρόνοιας (Welfare State), για παράδειγμα, που επέζησε από τον «διωγμό» της εποχής του προέδρου Ρέιγκαν, δεν είναι με κανέναν τρόπο ένας «Ρομπέν των Δασών» που κόβει από τους πλούσιους για να δώσει στους φτωχούς, αλλά μια περίπλοκη αναδιανεμητική μηχανή της οποίας το βάρος βρίσκεται στους ώμους της μεσαίας τάξης. Αυτήν υποσχέθηκε να υπερασπιστεί ο Ομπάμα, αλλά… Αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι μεγάλες προσδοκίες που συνόδευαν την εκλογή του, τα τρία χρόνια στην εξουσία του Ομπάμα δεν θα ήταν ούτε θρίαμβος ούτε απογοήτευση. Ο κίνδυνος που διατρέχει είναι ότι ενώ είχε υπερτιμηθεί προεκλογικά, εξίσου εύκολα μπορεί να υποτιμηθεί. Αυτός όμως είναι ο κίνδυνος οποιουδήποτε πολιτικού που αποθεώνεται: να πέσει εξίσου εύκολα σε δυσμένεια.