Οι ηγέτες μας ζήτησαν «κοινές θυσίες». Οταν όμως το έκαναν, εμένα με παρέκαμψαν. Ρώτησα τους πάμπλουτους φίλους μου τι επιβάρυνση περίμεναν. Ανέγγιχτοι κι εκείνοι. Την ώρα που οι φτωχοί και η μεσαία τάξη πολεμούν για μας στο Αφγανιστάν και οι περισσότεροι Αμερικανοί παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, εμείς οι μεγα-πλούσιοι διατηρούμε τις εξαιρετικές φοροαπαλλαγές μας. Κάποιοι είμαστε διαχειριστές επενδύσεων που κερδίζουμε δισεκατομμύρια από καθημερινή εργασία, επιτρέπεται όμως να κατατάσσουμε τα έσοδά μας στα «δικαιώματα απόληψης υπεραξίας» (carried interest), που έχουν φορολογικό συντελεστή 15%. Αλλοι κατέχουν συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης σε χρηματιστηριακούς δείκτες για 10 λεπτά και το 60% των κερδών τους φορολογείται με 15%, σαν να ήταν μακροχρόνιοι επενδυτές. Αυτή και άλλες ευλογίες μας παρέχουν βουλευτές της Ουάσιγκτον, που νιώθουν υποχρεωμένοι να μας προστατεύουν, σαν να ήμασταν γόνοι κάποιου είδους υπό εξαφάνιση.
Είναι καλό να έχεις υψηλά ιστάμενους φίλους. Πέρυσι, ο φόρος εισοδήματος που πλήρωσα ήταν 6.938.744 δολάρια. Ακούγεται πολύ. Ομως, αντιστοιχεί μόλις στο 17,4% του φορολογητέου εισοδήματός μου, ποσοστό χαμηλότερο από εκείνο που πλήρωσαν τα 20 άτομα στο γραφείο μας, ήτοι από 33% ώς 41%, με μέσο όρο το 36%.
Αν το χρήμα γεννά χρήμα, όπως συμβαίνει με κάποιους πάμπλουτους φίλους μου, το ποσοστό μπορεί να είναι κάπως χαμηλότερο. Αν όμως το χρήμα γεννάται από εργασία, το ποσοστό είναι σίγουρα υψηλότερο, συνήθως πολύ. Κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, οι φορολογικοί συντελεστές για τους πλούσιους ήταν πολύ υψηλότεροι και ο δικός μου κάπου στη μέση. Σύμφωνα με μια θεωρία που ακούω ενίοτε, θα έπρεπε να πατήσω πόδι και να αρνηθώ να επενδύσω λόγω των υψηλών συντελεστών επί κεφαλαιακών κερδών και μερισμάτων. Δεν αρνήθηκα, ούτε εγώ ούτε άλλοι. Εργάστηκα επί 60 χρόνια με επενδυτές και ακόμα δεν έχω δει κανέναν -ούτε το 1976-77, όταν οι συντελεστές επί κεφαλαιακών κερδών έφθαναν το 39,9%- να απορρίπτει μια σοβαρή επένδυση λόγω του φόρου επί του δυνάμει κέρδους. Οι άνθρωποι επενδύουν για να κερδίσουν και οι δυνάμει φόροι ποτέ δεν τους φοβίζουν. Και για όσους υποστηρίζουν ότι οι υψηλοί συντελεστές πλήττουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας, σημειώνω ότι το 1980-2000 δημιουργήθηκαν καθαρές σχεδόν 40 εκατομμύρια θέσεις. Ξέρετε τι συνέβη έκτοτε: χαμηλότεροι συντελεστές και πολύ χαμηλότερη δημιουργία θέσεων.
Γνωρίζω πολλούς πάμπλουτους οι οποίοι είναι πολύ αξιόλογοι άνθρωποι. Αγαπούν την Αμερική και εκτιμούν την ευκαιρία που τους έδωσε. Πολλοί έχουν δεσμευθεί να δώσουν τα περισσότερα πλούτη τους σε φιλανθρωπίες. Οι περισσότεροι δεν θα ενοχλούνταν αν τους έλεγαν να πληρώσουν περισσότερους φόρους, ιδίως τώρα που τόσοι συμπατριώτες τους υποφέρουν πραγματικά. Δώδεκα μέλη του Κογκρέσου σύντομα θα αναλάβουν την αναδιοργάνωση των οικονομικών της χώρας μας. Εχουν λάβει εντολή να καταρτίσουν ένα σχέδιο που θα μειώνει το 10ετές έλλειμμα τουλάχιστον κατά 1,5 τρισ. δολάρια. Είναι ζωτικό, ωστόσο, να κάνουν πολύ περισσότερα από αυτό. Οι Αμερικανοί χάνουν τάχιστα την πίστη τους στην ικανότητα του Κογκρέσου να λύσει τα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας. Μόνο η άμεση, πραγματική και πολύ ουσιαστική δράση θα εμποδίσει την αμφισβήτηση αυτή να γίνει απελπισία. Υπ’ αριθμόν 1 στόχος είναι να αρθούν κάποιες υποσχέσεις που ούτε μια πλούσια Αμερική δεν μπορεί να τηρήσει. Από εδώ πρέπει να εξοικονομηθούν πολλά. Οι 12 θα πρέπει έπειτα να στραφούν στα έσοδα. Θα άφηνα αμετάβλητους τους συντελεστές για το 99,7% των φορολογουμένων και θα διατηρούσα τη σημερινή μείωση της εργοδοτικής εισφοράς κατά 2%. Η μείωση βοηθά τους φτωχούς και τη μεσαία τάξη, που χρειάζονται κάθε φοροαπαλλαγή.
Ομως, για όσους κερδίζουν πάνω από 1 εκατ. δολάρια -το 2009 υπήρχαν 236.883 τέτοια νοικοκυριά- θα αύξανα τους συντελεστές αμέσως για το φορολογητέο εισόδημα πάνω από 1 εκατ. δολάρια, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως των μερισμάτων και των κεφαλαιακών κερδών. Και για όσους κερδίζουν 10 εκατ. δολάρια και πλέον -8.274 το 2009- θα πρότεινα επιπλέον αύξηση. Οι φίλοι μου κι εγώ κανακευτήκαμε αρκετά από ένα Κογκρέσο φιλικό προς τους δισεκατομμυριούχους. Καιρός να σοβαρευτεί η κυβέρνησή μας για την κοινή θυσία.