Ισως το καλύτερο παράδειγμα για το πώς συμπεριφέρεται η Ευρωζώνη από την αρχή της κρίσης απέναντι στα κράτη-μέλη της που έχουν βρεθεί στο στόχαστρο των αγορών να είναι η Ισπανία. Η μεταχείριση, λοιπόν, που είχε η Μαδρίτη από τις Βρυξέλλες δεν ήταν ακριβώς γενναιόδωρη, μάλλον το αντίθετο. Ωστόσο, έστω και καθυστερημένα, η Ευρωζώνη αποφάσισε να βοηθήσει την Ισπανία δίνοντάς της μέχρι 100 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των προβληματικών τραπεζών και παράταση ενός χρόνου προκειμένου να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Βέβαια, προηγουμένως, η ισπανική κυβέρνηση είχε (εξ)αναγκαστεί από τους εταίρους της να μειώνει το έλλειμμά της με ταχύ ρυθμό. Τόσο ταχύ, ώστε το 2012 η ισπανική οικονομία γνώρισε τη δεύτερη ύφεσή της σε διάστημα τριών ετών. Παρ’ όλο που η Ισπανία απέτυχε παταγωδώς να μειώσει το έλλειμμά της στο 6% του ΑΕΠ το 2011 και στο 4,4% το 2012, την περασμένη Τρίτη οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. αποφάσισαν να δώσουν μια (μικρή) ανάσα στην κατακαημένη ισπανική κοινωνία, παραχωρώντας έναν επιπλέον χρόνο προκειμένου η Μαδρίτη να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από το όριο του 3%. Το αντίτιμο που πλήρωσε η Μαδρίτη ήταν νέα μέτρα λιτότητας ύψους 65 δισ. ευρώ μέχρι το 2014. Μεταξύ άλλων, το τέταρτο πακέτο λιτότητας που εφάρμοσε ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι σε επτά μήνες περιλαμβάνει αύξηση του ΦΠΑ κατά τρεις μονάδες, περικοπή του επιδόματος ανεργίας, αναδιάρθρωση των αυτόνομων περιοχών και των δαπανών τους, 20% περικοπή στη χρηματοδότηση κομμάτων και εργατικών συνδικάτων. Συμπερασματικώς, η Ευρωζώνη είχε και έχει πολύ μεγάλες απαιτήσεις από την Ισπανία και ο ισπανικός λαός έχει κάνει μεγάλες θυσίες μέχρι σήμερα.
ΙΣΠΑΝΙΑ: Μια πολύ καλή «ανάσα» με ένα πολύ ακριβό αντίτιμο
1' 19" χρόνος ανάγνωσης
