Η προσπάθεια του προέδρου της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, να οδηγήσει σε αποκλιμάκωση το κόστος δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας ίσως εξωθήσει πολλές χώρες στην έκδοση βραχυπρόθεσμων ομολόγων. Το αποτέλεσμα θα είναι να διογκωθεί περαιτέρω το μέγεθος του χρέους που πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν στο εγγύς μέλλον. Οι αποδόσεις των διετών ομολόγων Ισπανίας και Ιταλίας έκαναν βουτιά μετά τη δήλωση του κ. Ντράγκι πως ενδέχεται να αγοράσει βραχυπρόθεσμο χρέος. Διευρύνθηκε, έτσι, το χάσμα ανάμεσα στις αποδόσεις των διετών και των δεκαετών ισπανικών ομολόγων όπως και εκείνο ανάμεσα στις αποδόσεις αντίστοιχων ομόλογων της Ιταλίας. Οι αποδόσεις των διετών ομολόγων της Ισπανίας υποχώρησαν στο 3,38% στις 6 Αυγούστου, από το 7,15% στο οποίο είχαν εκτιναχθεί στις 25 Ιουλίου, καταγράφοντας ρεκόρ στην ιστορία της Ευρωζώνης. Η διαφορά ανάμεσα στην απόδοσή τους και εκείνη των δεκαετών ομολόγων έφθασε τις 343 μονάδες βάσης και είναι η μεγαλύτερη από το 1993. Ο μέσος όρος χρόνου ωρίμασης του ισπανικού χρέους είναι 6,3 έτη και είναι ο βραχύτερος από το 2004. Ούτε η Ισπανία ούτε η Ιταλία έχουν εκδώσει 15ετή ή 30ετή ομόλογα φέτος. Κι ενώ οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Μαριάνο Ραχόι και Μάριο Μόντι, προσπαθούν να αποφύγουν την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης, το σχέδιο της ΕΚΤ ενδέχεται να εντείνει την πίεση στις δύο χώρες. «Υπό μία έννοια, η ΕΚΤ χειροτέρεψε την κατάσταση», επισημαίνει ο Νικολά Μαρινέλι της Glendevon King Asset Management του Λονδίνου, που τονίζει πως «το να εκδίδει μια χώρα μόνο βραχυπρόθεσμο χρέος είναι πολύ επικίνδυνο, επειδή κάθε χρόνο θα πρέπει να αναχρηματοδοτεί ένα μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους της». Ο μέσος όρος χρόνου ωρίμασης του ιταλικού χρέους είναι 6,7 χρόνια και είναι ο βραχύτερος από το 2005. Φέτος η Ιταλία δεν έχει εκδώσει χρέος που να ωριμάζει μετά το 2026. Τον Μάιο του 2011 εξέδωσε ομόλογα που λήγουν το 2040 με μέσον όρο απόδοσης 5,43%. Σήμερα οι αποδόσεις τους στην αγορά είναι 6,48%.
Οι προηγούμενες προσπάθειες της ΕΚΤ να σταθεροποιήσει τις αγορές έχουν αποτύχει. Εχει αγοράσει, συνολικά, ομόλογα Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας και Ισπανίας κι ενώ αρχικά επέτυχε να επιβραδύνει την πορεία των αποδόσεών τους, μόνο η Ιταλία δεν έχει ζητήσει κάποια εξωτερική βοήθεια. Προσπάθησε, επίσης, να αντιμετωπίσει την κρίση δανείζοντας στις ευρωπαϊκές τράπεζες συνολικά 1 τρισ. ευρώ για τρία έτη. Οι ισπανικές τράπεζες ήταν εκείνες που επωφελήθηκαν περισσότερο. Οσο τα δάνεια αυτά διοχετεύθηκαν σε αγορές ομολόγων, οι αποδόσεις τους υποχωρούσαν. Μόλις, όμως, σταματούσαν οι αγορές ομολόγων, επανέρχονταν σε ανοδική πορεία.